به گزارش ایسنا، اختلال بویایی پس از سانحه (PTOD) که به طور عمده در اثر آسیب به سر ایجاد می شود ، با ایجاد تغییراتی در ساختار و عملکرد مناطق پردازش بویایی مغز مرتبط است. با توجه به این که آموزش و قرار گرفتن مکرر در معرض بوها، منجر به افزایش توانایی بویایی می شود، محققان دانشگاه علوم پزشکی ایران با انجام یک طرح تحقیقاتی، تأثیر یک تمرین بویایی ۱۶ هفته ای را بر عملکرد بویایی و ساختار مغز بررسی کردند.
در این مطالعه از روش «تصویربرداری تشدید مغناطیسی کارکردی» یا fMRI برای بررسی همبستگی بین ساختار و شبکه کارکردی مغز بیماران با اختلال بویایی استفاده شد.
بررسی های این مطالعه نشان داد که آموزش ۱۶ هفته ای بویایی منجر به بهبود قابل توجه عملکرد بویایی در گروه‌های آموزش دیده شده است. همچنین روش آموزش بویایی، باعث افزایش حجم بخش بویایی در سمت راست مغز و ضخامت و حجم کورتکس در نواحی از مغز گروه آسیب دیده شد. بعلاوه در این مطالعه مشاهده شد که آموزش بویایی باعث افزایش فعالیت کارکردی و شبکه اتصالات کارکردی در گروه های آموزش دیده شده است.
به گفته محققان این تحقیق؛ استفاده از روش تصویربرداری تشدید مغناطیسی کارکردی، میتواند اثربخش بودن آموزش بویایی را به صورت کمی اندازه گیری کند و این ابزار تشخیصی میتواند به عنوان بخشی از اقدامات تشخیصی در کلینیک مورد استفاده قرار گیرد.
نتایج این پروژه تحقیقاتی با عنوان «بررسی همبستگی بین ساختار و شبکه کارکردی مغز بیماران با اختلال بویایی ناشی از تروما درمان شده به روش آموزش بویایی، با استفاده از fMRI» در پایگاه نتایج پژوهش های سلامت کشور منتشر شده و علی شاکری زاده، سید کامران کامروا، آرش زارع صادقی، ابوالحسن رضائیان؛ پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی ایران در انجام این طرح تحقیقاتی مشارکت داشتند.
- 20
- 2
