دانشمندان دانشگاه بال سوئیس به ریاست زیلویا مزی، می گویند تا به حال تصور می شد عضله جونده« ماستر» در پس گونه که مهمترین ماهیچه آرواره ها به حساب می آید ، تنها دارای یک لایه سطحی و یک لایه زیرین است.
آن ها می افزایند که عملکرد این عضله بیشتر زمانی در پس گونه ها احساس می شود که دندان ها بهم فشرده شوند.
اما در گزارشی که روز دوم دسامبر در نشریه« انالز آو اناتومی»( Annals of Anatomy) منتشر شده است، برای ساختار ماهیچه ماستر لایه سومی دیده شده که حتی در عمقی بیشتر از لایه دوم قرار گرفته است.
دکتر مزی دربیانیه ای توضیحی می گوید:« این بخش از عضله ماستر از لحاظ روند و عملکرد به روشنی از دو لایه دیگر قابل تشخیص است.»
او ادامه داد که این لایه در ثبات بخشیدن به آرواره تحتانی نقش دارد و می تواند تنها بخشی از عضله ماستر باشد که می تواند آرواره تحتانی را به سوی گوش عقب بکشد.
پیش تر نیز پژوهش هایی به احتمال وجود سه لایه در عضله ماستر اشاره کرده بود، اما محققان می گویند این ها بخش سطحی ماستر را به دو لایه تقسیم کردند.
آن ها در وصف بخش عمیق تر[ عضله ماستر] با استانداردهای معمول موافقت کرده بودند.
هرچند در برخی از کتاب های آموزش آناتومی در گذشته نیز به احتمال وجود لایه سومی[ در ماستر] اشاره شده بود، اما دانشمندان معتقد بودند که توصیف های اولیه با موقعیت[ ماستر]« سخت در تناقض» است.
دانشمندان در پژوهش جدید، عضلات آرواره که در محلول فورمالین حفظشده بود و نیز اسکن های توموگرافیک کامپیوتری[ پرتونگاری مقطعی] از بخش های رنگ شده عضلات افرادی را ارزیابی کردند که بدنشان را پس از مرگ به تحقیقات علمی اهدا نموده اند.
آن ها پیشنهاد کرده اند که لایه سوم« موکولوس ماستر پار کوروندیا» یا به عبارت دیگر بخش کورونوئیدی[ استخوان باریک آرواره تحتانی] عضله ماستر نامیده شود که نشان دهد این لایه به عضله آرواره تحتانی یا« کورونوئید» آرواره تحتانی متصل است.
ینس کریستف تورپ از دانشگاه بال گفت:« باتوجه به این تعاریف متضاد، می خواستیم ساختار عضله ماستر را بار دیگر به طور کامل آزمایش کنیم.»
دکتر تورپ افزود:« اگرچه فرض کلی بر آن است که در طول یک صد سال گذشته پژوهش های آناتومی همه زوایا را ارزیابی و جستجو کرده است ، اما کشف ما قدری شبیه به جانورشناسانی است که یک نوع جدید از مهره داران را کشف کرده اند.»
- 14
- 1
