از آنجایی که داروهای آزمایشی در مقابل افزایش موارد زوال عقل در آمریکا ناکارآمد هستند، محققان استدلال می کنند که بهبود بینایی میتواند راهکاری پیشگیرانه برای جلوگیری از ابتلا به آلزایمر باشد.
به گزارش سیناپرس به نقل از نیویورک تایمز، زوال عقل با بالا رفتن میانگین سن جمعیت در دنیا در حال افزایش است و حتی محققان به تازگی اعلام کرده اند که داروی «کرنزوماب» که امید درمانی زیادی به آن می رفت، دربرابر پيش‌گيري از بروز بیماری آلزایمر (Alzheimer's disease) بی تأثیر است و نمی توان روی اثربخشی این دارو حساب باز کرد.
از این رو، محققان به دنبال راهکارهای دیگر برای کاهش این بیماری هستند. از جمله این روشها، تمرکز روی حذف یا کاهش عوامل پرخطری مانند فشار خون بالا (Hypertension)، کاهش شنوایی و ترک سیگار است. آنها در جدیدترین یافته های خود به این نتیجه رسیدند که بهبود نقایص بینایی میتواند یکی از عوامل پرخطر را از بین ببرد.
محققان تخمین زده اند که حدود ۶۲ درصد از موارد فعلی زوال عقل از طریق پيش‌گيري از عوامل پرخطر قابل پیشگیری هستند و در این میان، حدود ۱/۸ درصد (حدود ۱۰۰ هزار مورد) موارد ابتلا به زوال عقل با بهبود سلامت قابل پیشگیری هستند.
از آنجایی که معاینه چشم، تجویز عینک و جراحی آب مروارید مداخلاتی نسبتا ارزان و دردسترس هستند، راحت تر میتوانند در کنترل بیماری آلزایمر نقش داشته باشند. در سطح جهانی، ۸۰ تا ۹۰ درصد از اختلالات بینایی و نابینایی از طریق تشخیص و درمان زودهنگام قابل پیشگیری است و از این رو باید مورد توجه قرار گیرد.
محققان در مطالعات خود ۹ عامل پرخطر را که در افزایش زوال عقل نقش دارند، بیان کرده اند که شامل فشار خون بالا، سطح تحصیلات پائین، اختلال شنوایی، سیگار کشیدن، چاقی (Obesity)، افسردگی، کم تحررکی، دیابت و سطح پائین روابط اجتماعی می شوند.
آن ها در سال ۲۰۲۰ سه مورد دیگر هم به این موارد اضافه کردند که عبارتند از مصرف بیش از حد الکلی، جراحت ها. قریب ۴۰ درصد از موارد زوال عقل در دنیا به لحاظ تئوری قابل پیشگیری بوده یا در صورت حذف عوامل پرخطر از بین می رود.
درواقع، در کشورهای ثروتمندتر، این پيش‌گيري با آموزش بیشتر و استعمال دخانیات کم تر رخ می دهد. از آنجایی که زوال عقل با افزایش سن تشدید می شود، با بالا رفتن سن افراد، شمار مبتلایان به زوال عقل نیز افزایش می یابد. اما این نسبت ها در اروپا و آمریکای شمالی در حال کاهش است به طوری که بروز زوال عقل در هر دهه طی ۲۵ سال گذشته تا ۱۳ سال کاهش یافته است.
محققان بر این باروند که سیستم عصبی عملکرد خود را از طریق تحریک اندام های حسی حفظ می کند. بدون وجود این تحریک، نورون های عصبی بعنوان یک آرایش مجدد مغز، از بین می روند.
کاهش شنوایی و بینایی می تواند با محدود کردن مشارکت سالمندان در فعالیت های فیزیکی و اجتماعی بر عملکردهای شناختی تأثیر بگذارد.
ارتباط میان زوال عقل و کاهش شنوایی یکی از مهم ترین عوامل پرخطر برای افزایش میزان زوال عقل به شمار می رود. اقدامات معمول مانند اندازه گیری و کنترل فشار خون بالا و مصرف داروها برای کنترل فشار خون ممکن است برای بیماران کم درآمد دشوار باشد و همین امر آنها را بیشتر مستعد ابتلا به زوال عقل می کند.
- 11
- 3
