اضافه کردن نمک به غذا سر سفره با مرگ زودرس ارتباط دارد

یک مطالعه مهم جدید نشان داده است، افرادی که سر میز به غذای خود نمک بیشتری اضافه می کنند، در معرض خطر بیشتر مرگ زودرس قرار دارند.

پژوهشگران دانشکده بهداشت عمومی و پزشکی گرمسیری دانشگاه تولین در نیواورلیانز آمريکا، داده های ۵۰۰ هزار بزرگسالی را که اطلاعات آنهابخشی از «بیوبانک» بریتانیا است، تجزیه و تحلیل کردند.

آنان دریافتند که افرادی که همیشه به غذای خود نمک می زنند، در مقایسه با کسانی که هرگز نمک اضافی نمی زنند، ۲۸ درصد بیشتر در معرض خطر مرگ زودرس قرار دارند.

در ۵۰ سالگی، افرادی که به غذای خود چاشنی می افزایند در قیاس با کسانی که هرگز به غذای خود چاشنی اضافه نمی کنند یا به ندرت اضافه می کنند، مردان ۱.۵ سال و زنان ۲.۲۸ سال از دست می دهند.

این تحقیق که روز دوشنبه، ۱۱ ژوییه ۲۰۲۲ (۲۰ تیر ۱۴۰۱)، در« مجله یوروپین هارت» (European Heart Journal) منتشر شد، عادت های غذایی شرکت کنندگان را طی یک دوره ۹ ساله بین سال های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۰ دنبال کرده است.

پژوهشگران گفتند که این یافته ها به چندین پیامد سلامت عمومی اشاره دارد.

پروفسور لو چی، نویسنده ارشد این مطالعه، گفت: «تا جایی که من می دانم، مطالعه ما اولین پژوهشی ا ست که رابطه بین افزودن نمک به غذاها و مرگ زودرس را بررسی می کند.»

«زدن نمک به غذاها سر سفره، رفتار غذایی رایجی است که رابطه مستقیمی با ترجیح شخصی به غذاهای پرنمک در درازمدت، و عادت کردنش به مصرف نمک دارد.»

«در رژیم غذایی غربی، نمک زدن سر سفره شش تا ۲۰ درصد کل مصرف نمک را شامل می شود و روشی منحصر به فرد برای بررسی ارتباط بین عادت مصرف سدیم و خطر مرگ فراهم می کند.»

چی گفت که این پژوهش شواهد جدیدی ارائه می دهد مبنی بر آنکه اصلاح عادت های غذایی فردی، مانند کاهش مصرف سدیم، «احتمالا به فواید سلامتی چشمگیری منجر می شود.»

پژوهشگران دریافتند که هرچند اضافه کردن نمک به غذا با خطر بالاتر مرگ زودرس در ارتباط است، این خطر در افرادی که مقدار زيادي میوه و سبزیجات مصرف می کنند، کمی کاهش می یابد.

چی اظهار داشت: « ما از این یافته تعجب نکردیم، چرا که میوه ها و سبزیجات منابع عمده پتاسیم اند که تاثیر حفاظتی دارد و خطر مرگ زودرس را پائین تر می آورد.»

«از آنجا که مطالعه ما اولین مطالعه ای است که رابطه بین افزودن نمک به غذاها و مرگ و میر را گزارش می کند، مطالعات بیشتری لازم است تا قبل از هرگونه پیشنهادی، این یافته ها را تائید کند.»

هرچند این مطالعه در آمريکا، تعداد زيادي از مردم را بررسی کرده است ، محدودیت هایی نیز داشته است.

شرکت در بیوبانک بریتانیا داوطلبانه است و به این ترتیب، نتایج امکان دارد بیانگر [مختصات عمومی] همه جمعیت نباشد.

علاوه بر این، مطالعه مذکور از شرکت کنندگان نخواسته است که مشخص کنند چه مقدار نمک به غذای خود اضافه می کنند.

پروفسور آنیکا روزنگرن، پژوهشگر ارشد پزشکی از دانشگاه گوتنبرگ سوئد، که در این مطالعه شرکت نداشته است، گفت که تاثیر کاهش مصرف نمک همچنان بحث برانگیز است.

روزنگرن گفت: «باتوجه به توصیه های مختلف مبنی بر اینکه مصرف بسیار کم سدیم امکان دارد مفید نباشد یا حتی ضرری داشته باشد، مهم این است که بین توصیه های فردی و اقدامات در سطح جامعه تمایز قائل شویم.»

«تشخیص زودهنگام و درمان فشار خون بالا (Hypertension)، از جمله تغییرات سبک زندگی، راهکار آشکار و مبتنی بر شواهدی است که از بیماری های قلبی- عروقی در اشخاص جلوگیری می کند، و در عین حال، راهکارهای کاهش مصرف نمک در سطح جامعه، باعث کاهش میانگین سطح فشارخون افراد خواهد شد و در نتیجه، افراد کمتری به فشارخون بالا مبتلا و بیمار میشوند و نیاز به درمان پیدا می کنند.»

اداره خدمات بهداشت عمومی (NHS) توصیه می کند که بزرگسالان نباید بیش از شش گرم– معادل حدود یک قاشق چای خوری – نمک در روز مصرف کنند.