نتایج یک مطالعه بزرگ نشان می دهد که بیماری های خودایمنی احتمال ابتلا به بیماری های قلبی را افزایش می دهند.
به گزارش مهر به نقل از مدیسن نت، بیماری های خود ایمنی مانند پسوریازیس، ام اس (گرفتگی بافت‌های گوناگون)، لوپوس و دیابت نوع ۱ زمانی رخ می‌دهند که بدن درگیر حمله به اندام ها، بافت ها، مفاصل یا استخوان های خود می شود.
این مطالعه نشان می دهد که این بیماریها امکان دارد بیش از سه برابر احتمال ابتلاء به ناراحتی های قلبی را افزایش دهند و این خطر به ویژه در میان بیماران جوان تر بیشتر است.
«ناتالی کنراد»، اپیدمیولوژیست دانشگاه لوون بلژیک و یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت: «التهاب مزمن و سیستمیک مشخصه مشترک اکثر مشکلات خودایمنی است و نشان داده شده است که باعث ایجاد طیف وسیعی از مشکلات انعقادی قلب و خون می شود.»
او گفت: «بیماری های خودایمنی بر بافت های همبند، رگ های خونی کوچک و سلول های قلب تأثیر می گذارند و این مسئله می تواند منجر به افزایش خطر بیماری قلبی (heart disease) شود.»
عوامل خطر مشترک نیز احتمالاً نقش دارند. کنراد می گوید: «ما می دانیم که سیگار کشیدن ، یک عامل خطر برای برخی بیماری های خودایمنی (ام اس یا آرتریت روماتوئید) است و همین امر در مورد چاقی نیز صدق می کند.»
کنراد ادامه داد: «امکان دارد عوامل ژنتیکی نیز دخیل باشند.»
برای این مطالعه، محققان بیش از ۴۴۶ هزار نفر که به تازگی در بین سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۷ به ۱۹ مورد از شایع ترین اختلالات خودایمنی مبتلا شده بودند، بررسی کردند. تمامی آن ها تا یک سال بعداز تشخیص بیماری شأن، فاقد بیماری قلبی بودند. محققان نرخ چندین نوع بیماری قلبی را در میان افراد مبتلا به بیماری خودایمنی و بدون این بیماریها مقایسه کردند.
نتایج نشان داد افراد مبتلا به بیماری خودایمنی (Autoimmune disease)، براساس نوع بیماری خودایمنی شأن، امکان دارد ۴۰٪ تا بیش از سه برابر بیشتر از افراد بدون اختلال خود ایمنی در معرض ابتلاء به بیماری قلبی باشند.
این مطالعه نشان داد که افزایش خطر بیماری قلبی به ویژه برای افراد مبتلا به بیماری های خودایمنی که کم تر از ۵۵ سال سن داشتند، بالا بود.
- 13
- 3
