یک تحقیق جدید نشان داده است که مورچه ها به لطف سیستم بویایی بسیار حساسی که دارند احتمالاً روزی میتوانند به ما در تشخیص سرطان کمک کنند.
به گزارش اعتمادآنلاین، پترا زویچ در مطلبی در بی بی سی نوشته است که دانشمندان توانستند مورچه های فورمیکا فوسکا را که معمولاً مورچه های ابریشمی یا تاریک نامیده میشوند، آموزش دهند تا علائم سرطان سینه انسان را در ادرار موش تشخیص دهند.
آنچه دانشمندان امروز کشف کرده اند این است که مورچه های میتوانند سرطان (cancer) را در موش های آزمایشگاهی تشخیص بدهند.
بپتیس پیکرت، نویسنده ارشد این تحقیق به بی بی سی می گوید: «می توان مورچه ها را در عرض ۱۰ دقیقه آموزش داد تا بتوانند بوی سرطان را در ادرار موش ها تشخیص دهند.»
آقای پیکورت تحقیق خود در این مورد را از سال ۲۰۱۷ شروع کرد. او می توانست مورچه ها را طوری تربیت کند تا بتوانند تفاوت بین سلول های سالم و سلول سرطانی را در آزمایشگاه تشخیص دهند.
پیکرت و همکارانش از روشی به نام زنوگرافتینگ استفاده کردند. در این روش سلول های سرطان سینه را به بدن موش ها منتقل می کنند تا در بدن آنها رشد کنند.
بعد نمونه های ادراری از دودسته موش سالم و موش هایی که سرطان دارند جمع آوری می کنند.
آقای پیکرت توضیح می دهد: «مورچه ها را در یک فضایی به شکل دایره آموزش می دهیم. بعنوان جایزه در کنار نمونه ادرار حاوی سرطان خوراکی قرار می دهیم.»
وقتی مورچه ها جایزه را پیدا می کنند، ارتباطی بین جایزه خوراکی و بوی سلول سرطانی برایشان شکل می گیرد و یاد می گیرند این بو را تشخیص بدهند.
اما آیا مورچه ها می توانند برای تشخیص سرطان در انسانها کمک کنند؟. پیکرت در جواب این سؤال می گوید هنوز نه. او می گوید: «برای رسیدن به این مرحله باید مورچه ها را با ادرار انسان آزمایش کنیم.» اما این کار پیچیده تر از آزمایش با ادرار موش است.
تربیت کردن مورچه ها برای تشخیص بوی سرطان در انسان ملزم به آموزش عوامل متغیر بسیاری است ازجمله سن، جنسیت و نوع رژیم غذایی و همین طور بوی خاصی که هر انسان دارد.
آقای پیکرت توضیح می دهد:« همه انسان ها یک بوی ثابت ندارند. بوی هر فرد با فرد دیگر فرق دارد و ما هنوز نمی دانیم مورچه ها می توانند باوجود همه این تفاوت ها روی بوی سلول سرطانی تمرکز کنند یا نه.»
بااین وجود آقای پیکرت تصمیم دارد این مطالعه را ادامه بدهد چون معتقد است استفاده از مورچه ها می تواند روش بسیار مؤثر و ارزانی برای تشخیص سرطان باشد و ممکن است زمان فوق العاده زیادی برای تربیت آن ها لازم نباشد.
او می گوید:« یکی از جنبه های مثبت در مورد مورچه ها این است که آنها به شکل گروهی زندگی می کنند و اطلاعات را بین خود به اشتراک می گذارند.»
آقای پیکرت فکر می کند اگر فقط ۱۰ درصد جمعیت یک کلونی مورچه ها برای تشخیص سرطان آموزش ببیند، می تواند این دانش را بین بقیه منتشر کند: «امکان دارد این اطلاعات بین آنها پخش شود و لازم نباشد ما وقت تلف کنیم و به همه اعضا گروه آموزش بدهیم.»
این فرضیه تاکنون در مورد زنبورها ثابت شده است ولی آقای پیکرت می گوید باید آنرا در مورد مورچه ها هم ثابت کرد.
- 16
- 3
