به گزارش ایسنا به نقل از نیواطلس، به نظر می رسد استارت آپ استرالیایی سینکرون (Synchron) که تحت حمایت بیل گیتس و جف بزوس است، میتواند شرکت نورالینک ایلان ماسک را در رقابت برای ساخت یک رابط مغز و رایانه ی ایمن و قابل اعتماد شکست دهد. این رابط را هر بیمارستانی می تواند به سرعت و بدون ایجاد حفره در جمجمه نصب کند.
رابط های مغز و رایانه، الکترودها را دقیقا در کنار نواحی خاصی از مغز قرار می‌دهند و فعالیت های الکتریکی را می خوانند تا افکار و اهداف خاص را به سیگنال هایی تبدیل کنند که میتوانند برای کنترل رایانه ها، دستگاه های تلفن همراه و به طور نظری در موارد دیگری مانند صندلی چرخ دار برقی و اندام های مصنوعی استفاده شوند.
این رابط ها بعنوان دستگاه های پزشکی فروخته میشوند که می توانند ارتباط، تعامل، استقلال و حس انسان بودن را به افرادی که عملکرد حرکتی خود را در نتیجه ی آسیب به ستون فقرات، بیماری های اعصاب حرکتی و سایر بیماری ها از دست داده اند، بازگردانند. اما برخی دیگر مشتاقانه منتظر آینده ای هستند که در آن افراد سالم توانایی های جدیدی را با استفاده از این رابط و کنترل ذهن کسب می کنند.
نورالینک، بلک راک نوروتک (Blackrock Neurotech)، برین گیت (BrainGate) و بسیاری از شرکت های دیگر در حال پیشرفت در حوزه ی ایمپلنت های مغزخوان هستند که بیش از هزار الکترود را مستقیما در بافت مغز برای ارتباطات دو طرفه قرار می دهند.
اما برای انجام این کار، آنها باید یک سوراخ در جمجمه ی بیمار ایجاد کنند. چنین چیزی میتواند منجر به بروز انواع مختلفی از عوارض جانبی، هم از نظر پزشکی و هم از لحاظ نظارتی شود و صادقانه مردم به یک حفره در سرشان نیاز ندارند.
سینکرون یک رویکرد متفاوت و بسیار عملی دارد. این شرکت یک دستگاه به نام استنترود (Stentrode) را توسعه داده اند که میتواند از طریق سیاهرگ گردن کاشته شود و از طریق عروق خونی مغز به موقعیتی درست در کنار قشر حرکتی مغز هدایت شود.
در آن جا مانند یک استنت معمولی که به طور خودکار باز می شود، مستقر شده و ۱۶ الکترود را درست در کنار نواحی خاصی از مغز قرار می دهد که میتوان از آن ها برای کنترل دستگاه ها به صورت بی سیم و فوري استفاده کرد.
۱۰ بیمار که پیش تر از این استنترود استفاده کرده اند ، آن را فوق العاده قابل اعتماد می دانند، آن ها یاد می گیرند که از روز نصب از آن استفاده کنند و هرگز نیازی به کالیبراسیون مجدد ندارند.
این حقیقت که هر کلینیکی می تواند دستگاه را در بدن بیمار قرار دهد و علاوه بر آن، این که بطور کامل درون بدن کاشت می شود بدون آنکه چیزی از روی پوست گذر کند، میتواند تائید این دستگاه را توسط سازمان هایی مانند سازمان غذا و دارو ساده تر کند و مسیر بالقوه ی بسیار سریع تری به سمت عرضه ارائه می کند.
هنگامی که دستگاه مستقر شد، انتهای دیگر سیم به دستگاهی به شکل ضربان ساز وصل می شود که زیر پوست قفسه ی سینه قرار دارد. بنابراین کل دستگاه بطور کامل درون بدن کاشته می شود.
یکی از مشکلات دیگر فناوری های کنونی این است که قطعات، سیم ها و کابل ها از مغز بیرون می آیند و در معرض دید قرار می گیرند. بدیهی است که خطر عفونت در این شرایط زیاد است، بنابراین هیچ یک از بیمارانی که این سیستم ها را دارند نمی توانند از آنها در خانه استفاده کنند. آن ها فقط زمانی میتوانند از آن ها استفاده کنند که وارد یک محیط آزمایشگاهی یا بالینی شوند و برداشتن و جایگزینی بخش هایی از جمجمه نیز روش ایده آلی نیست.
مسیر پیش روی محققان این است که ابتدا تاییدیه دریافت کنند. آن ها در حال انجام گفتگوهای بیشتری با سازمان غذا و داروی آمریکا در مورد اقدامات ایمنی موردنیاز هستند.
- 18
- 1
