دانشمندان در مطالعه جدیدی دریافته اند که مصرف روزانه نوشابه های حاوی شکر با افزایش ۱.۷۵ برابری ریسک ابتلا به سرطان (cancer) کبد همراه است.
پژوهشگران دانشگاه هاروارد می گویند طبق تحقیقات آنها، زنان میانسالی که روزانه حداقل یک قوطی نوشابه یا آبمیوه حاوی شکر می نوشیدند، ۸۵ درصد بیشتر از افرادی که چنین عادتی نداشتند، در معرض ریسک ابتلا به سرطان کبد قرار گرفته بودند.
گروهی از دانشمندان دانشکده پزشکی هاروارد در بوستون با بررسی حدود ۱۰۰ هزار زن آمریکایی با سن ۵۰ به بالا در یک بازه زمانی بالغ بر ۲۰ سال، متوجه شدند که مصرف روزانه نوشابه ها یا آبمیوه های حاوی شکر میتواند آنها را در مقایسه با افرادی که در یک ماه حداکثر ۳ نوشیدنی حاوی شکر می نوشیدند، ۱.۷۵ برابر بیشتر در معرض سرطان کبد (Liver) و ۲.۵ برابر بیشتر در معرض مرگ بر اثر بیماری های مزمن کبد قرار دهد.
البته دانشمندان تأکید کرده اند که با وجود این رفتار، ریسک کلی مرگ همچنان خيلي پایین بوده و تنها حدود ۱۵۰ نفر در طول دوره این تحقیق جان خود را از بابت بیماری های کبد از دست دادند. گفتنی است که این تحقیق مشاهده ای بوده و نمی تواند رابطه علت و معلولی را بین مصرف نوشابه های شکری و سرطان کبد نشان دهد.
محققان می گویند این مطالعه ارتباط مشابهی را میان مصرف روزانه نوشیدنی های حاوی شیرین کننده های مصنوعی و افزایش ریسک سرطان کبد نشان نداده است.
مصرف روزانه نوشابه های حاوی شکر چقدر ریسک مشکلات سلامتی را بالا می برد؟
نتایج این مطالعه با واحد «شخص- سال» (Person- years) ارائه شده است که معیاری متشکل از تعداد افراد حاضر در مطالعه و مقدار زمان حضور آنها در پژوهش است. محققان می گویند نرخ سرطان کبد در این تحقیق در میان زنانی که روزانه یک یا چند نوشیدنی حاوی شکر مصرف می کردند، ۱۸ به ازای ۱۰۰ هزار شخص- سال بود، اما در زنانی که هر ماه حداکثر ۳ نوشیدنی شکری مصرف می کردند، به ۱۰.۳ به ازای ۱۰۰ هزار شخص- سال می رسید.
نرخ مرگ بر اثر بیماری های مزمن کبد هم در گروه اول ۱۷.۷ به ازای ۱۰۰ هزار شخص- سال و در گروه دوم ۷.۱ بود. محققان می گویند اگرچه مطالعه آنها نتوانسته است نحوه اثرگذاری دقیق مصرف نوشیدنی های شکری در افزایش بیماری های کبد را پیدا کند، اما آن ها حدس می زنند که نتایجی مثل چاقی (Obesity)، افزایش چشمگیر سطح گلوکز خون و تجمع چربی در کبد در بروز این مشکلات اثرگذار باشد.
نتایج یافته های دانشمندان به صورت مقاله ای در مجله JAMA Network Open منتشر شده است.
- 11
- 6