به گزارش ایسنا به نقل از نیو اطلس، کیتین (Chitin) که ساختار اسکلتی بیرونی حیاتی و برای محافظت از بندپایان نرم تن مانند سخت پوستان، عنکبوت ها و حشرات را فراهم می کند، امکان دارد نقش شگفت انگیزی در تعدیل متابولیسم و مبارزه با افزایش وزن در پستانداران داشته باشد.
کیتین ماده ای است که در مرکز تحقیقات در مورد همه چیز از توسعه مواد قوی تر گرفته تا دارورسانی بهتر بوده است. حتی برای کمک به مبارزه با مالاریا (Malaria) نیز مطالعه شده است.
اکنون دانشمندان دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس در مطالعه خود بر روی موش ها دریافتند که کیتین باعث پاسخ سیستم ایمنی در روده می شود و سرکوب آنزیم های بدن که با تجزیه کیتین مبارزه می کنند، می تواند راه جدیدی برای درمان چاقی ایجاد کند.
استیون ون دایکن، استادیار پاتولوژی و ایمونولوژی این دانشگاه می گوید:چاقی همه گیر است. آنچه در بدن خود وارد می کنیم تأثیر عمیقی بر فیزیولوژی ما و نحوه متابولیسم غذا دارد. ما در حال بررسی راه هایی برای مقابله با چاقی بر اساس چیزهایی که در مورد نحوه درگیر شدن سیستم ایمنی بدن (Système immunitaire) با رژیم غذایی می آموزیم، هستیم.
هنگامی که کیتین به بدن وارد می شود، سلول های معده تولید کیتینازها را فعال می کنند که آنزیم هایی هستند که پلی ساکارید را تجزیه می کنند. بدن انسان دارای دو کیتیناز به نام های کیتوتریوزیداز ۱ (CHIT1) و کیتیناز اسیدی پستانداران (AMCase) است که مدت ها در مبارزه با پاتوژن های حاوی کیتین در دیواره های سلولی، از جمله قارچ های سمی و پوشش روده نماتدهای انگلی نقش داشته اند. آن ها همچنین با التهاب مرتبط با آسم و سایر اختلالات پاسخ ایمنی مرتبط هستند.
در این مطالعه، سه گروه از موش ها با رژیم غذایی (diet) پرچرب تغذیه شدند. کیتیناز در یک گروه سرکوب شد تا قادر به تجزیه کیتین نباشد و گروه دیگر تولید کیتیناز منظم داشت و به گروه سوم هیچ کیتینی داده نشد.
حیواناتی که کیتین خوردند و نتوانستند آن را هضم کنند، در مقایسه با حیواناتی که کیتین را مصرف نکردند یا این کار را انجام دادند، کمتر وزن اضافه کردند و کمترین چربی بدن را داشتند.
دانشمندان بر این باورند که پاسخ ایمنی ناشی از حیواناتی که نمی توانند کیتین را هضم کنند، کلید این است که چگونه آنها توانستند با وجود رژیم غذایی خود در برابر چاقی مقاومت کنند.
ون دایکن می گوید:ما فکر می کنیم هضم کیتین عمدتاً به کیتینازهای خود میزبان متکی است. سلول های معده خروجی آنزیمی خود را از طریق فرآیندی که ما از آن بعنوان سازگاری یاد می کنیم، تغییر می دهند. اما شگفت آور است که این فرآیند بدون ورودی میکروبی انجام می شود، زیرا باکتری ها در دستگاه گوارش نیز منابع کیتینازهایی هستند که کیتین را تجزیه می کنند.
اکنون پژوهشگران امیدوارند این موضوع را به یک مطالعه انسانی برسانند تا ببینند آیا افزودن کیتین به رژیم های غذایی در حالی که مانع تولید کیتیناز می شود، می تواند مزایای مشابهی برای کنترل وزن و چاقی داشته باشد؟
خوشبختانه در حالی که شاید اغلب افراد از خوردن یک کاسه جیرجیرک ترد بدشان بیاید، کیتین در مخمرها و جلبک ها و در قارچ های خوراکی رایج نیز یافت می شود و به راحتی میتوان آنرا به مکمل های غذایی خوشمزه تر تبدیل کرد.
ون دایکن می گوید:ما راه های مختلفی برای مهار کیتینازهای معده داریم. ترکیب این رویکردها با یک غذای حاوی کیتین امکان دارد یک مزیت متابولیک بسیار واقعی داشته باشد.
این مطالعه در مجله Science منتشر شده است.
- 11
- 3
