ابداع عینکی جدید برای افراد نابینا؛ تجربه بینایی از طریق صدا!

محققان با الهام از خفاش ها که از پژواک یابی برای دیدن استفاده می کنند، عینک های هوشمندی ساخته اند که اطلاعات بصری را به اصواتی منحصر به فرد تبدیل می کند. فناوری این عینک ها توانایی افراد نابینا و کم بینا را برای حرکت در محیط اطرافشان افزایش می دهد و میتواند جهان را برای افراد کم بینا تغییر دهد.

الهام از بینایی خفاش

فناوری کمکی شامل طراحی تکنولوژی هایی است که افراد دارای ناتوانی های حسی را قادر می سازد بر موانع موجود در زندگی روزمره خود غلبه کنند. نابینایی (Blindness) یا کم بینایی بر توانایی فرد برای انجام فعالیت های روزمره زندگی و شرکت در فعالیت ها و تعاملات اجتماعی تأثیر می گذارد.

حوزه وسیعی از تحقیقات فناوری کمکی با استفاده از بازخورد دیداری، لمسی و شنیداری به عنوان ابزاری برای تقویت حواس مرتبط است. اکنون، محققان دانشگاه فناوری سیدنی (UTS) عینک های هوشمند نسل جدیدی موسوم به لمس آکوستیک را توسعه داده اند که اطلاعات بصری را به نمادهای صوتی متمایز، به عنوان وسیله ای برای کمک به افراد کم بینا برای« دیدن» تبدیل می کند.

«چین- تنگ لین»، یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت: عینک های هوشمند معمولاً از بینایی رایانه و سایر اطلاعات حسی برای تبدیل محیط اطراف کاربر به گفتار ترکیبی- رایانه ای استفاده می کنند. با این حال، فناوری لمس آکوستیک، اشیاء را صوتی می کند و هنگام ورود به میدان دید دستگاه، نمایش های صوتی منحصربه فردی ایجاد می کند. به عنوان مثال ، صدای خش خش برگ ها امکان دارد نشان دهنده یک گیاه باشد یا صدای وزوز ممکن است نشان دهنده یک تلفن همراه باشد.

محققان با الهام از نحوه استفاده خفاش از مکان یابی پژواک، دست به توسعه عینک های هوشمند خود زدند که آنرا دستگاه صوتی فوویدت (FAD) نامیدند. پژواک انتشار یک موج صوتی است که از یک شی منعکس می شود، بازتاب پژواک اطلاعاتی درمورد اندازه و فاصله جسم ارائه می دهد.

آزمایش عینک ها

محققان عینک خود را روی ۱۴ شرکت کننده بزرگسال آزمایش کردند؛ هفت شرکت کننده کم بینا و هفت شرکت کننده نابینا. این مطالعه شامل یک مرحله آموزشی نشسته که در آن از FAD برای اسکن اقلام روی میز استفاده می شد، و یک کار ایستاده بود که عملکرد FAD را در زمانی که شرکت کنندگان در حال راه رفتن و جستجوی یک جسم در محیطی بهم ریخته بودند، بررسی می کرد.

در این مطالعه از چهار آیتم استفاده شد؛ کاسه، کتاب، فنجان و بطری.

آن ها دریافتند که این دستگاه به طور قابل توجهی توانایی افراد کم بینا را برای تشخیص و رسیدن به اشیاء، بدون تلاش ذهنی زیاد افزایش می دهد.

«هاو یوآن ژو»، سرپرست و نویسنده مسوول این مطالعه گفت: بازخورد شنیداری کاربران را قادر می سازد تا اشیا را با دقت قابل توجهی شناسایی کرده و به آنها دست یابند. یافته های ما نشان می دهد که لمس آکوستیک این پتانسیل را دارد که یک روش موثر برای تقویت حسی جامعه کم بینا ارائه دهد.

با بعضی تغییرات، فناوری لمس آکوستیک میتواند به بخشی جدایی ناپذیر از فناوری های کمکی تبدیل شود و به افراد کم بینا اجازه می دهد بهتر از قبل به محیط خود دسترسی داشته باشند.

این مطالعه در مجله PLOS One منتشر شد.