نخستین کودک جهان از سرطان مغز نجات یافت

هنگامی که لوکاس در سن ۶ سالگی به نوع نادری از تومور مغزی مبتلا شد، کسی فکر نمی کرد در ۱۳ سالگی از آن جان سالم به در ببرد.

به گزارش ایسنا به نقل از اس ای، ژاک گریل دکتر فرانسوی وقتی به یاد می آورد که باید به والدین لوکاس می گفت که پسر شش ساله شان به کام مرگ کشیده می شود، احساساتی می شود. با این حال ۷ سال بعد، لوکاس که اکنون ۱۳ ساله است، اثری از تومور ندارد.

به گفته پژوهشگرانی که او را معالجه کرده اند، این پسر بلژیکی نخستین کودک در جهان است که از گلیومای ساقه مغز که نوعی مرگبار از سرطان مغز است، درمان شده است.

دکتر ژاک گریل رئیس برنامه تومور مغزی در مرکز سرطان گوستاو روسی (Gustave Roussy) در پاریس می گوید: لوکاس همه احتمالات را شکست داد تا زنده بماند.

این تومور که نام کامل آن گلیوم پونتین درونی منتشره (DIPG) است، هر ساله در حدود ۳۰۰ کودک در آمريکا و تا ۱۰۰ کودک در فرانسه تشخیص داده می شود.

اکنون جامعه پزشکی در آستانه روز جهانی سرطان کودکان پیشرفت ها را در این حوزه ستایش کرده است که به این معناست که ۸۵ درصد از کودکان مبتلا اکنون بیش از پنج سال پس از تشخیص سرطان زنده می مانند.

ولی چشم انداز بقایی کودکان مبتلا به تومور DIPG تاسف بار است، چرا که اغلب آنها بیش از یک سال پس از تشخیص زنده نمی مانند و یک مطالعه جدید نشان داده است که تنها ۱۰ درصد از آنها ۲ سال بعد از تشخیص زنده می مانند.

رادیودرمانی گاهی اوقات میتواند سرعت حرکت سریع تومور مهاجم را آهسته کند، اما هیچ دارویی برای مقابله با آن موثر نشان نداده است.

مورد دیگری مثل لوکاس وجود ندارد

خانواده لوکاس از بلژیک به فرانسه سفر کردند تا لوکاس بتواند یکی از اولین بیمارانی باشد که به آزمایش BIOMEDE که داروهای جدید بالقوه برای DIPG را آزمایش می کند، بپیوندد.

از همان ابتدا، لوکاس به خوبی به داروی سرطان اورولیموس (everolimus) که به طور تصادفی به او اختصاص داده شد، پاسخ داد.

گریل به خبرگزاری فرانسه گفت: در یک مجموعه اسکن MRI، شاهد ناپدید شدن کامل تومور بودم.

اما گریل می گوید که جرات نکرد درمان را حداقل تا یک سال و نیم پیش که لوکاس فاش کرد دیگر داروهایش را مصرف نمی کند، متوقف کند.

دکتر گریل می گوید: من هیچ مورد دیگری مانند او در دنیا نمی شناسم.

این که دقیقاً چرا لوکاس کاملاً درمان شده و بهبود یافته است و چگونه پرونده او میتواند به کودکان دیگری مانند او در آینده کمک کند، باید مشخص شود.

هفت کودک دیگر در این آزمایش سال ها پس از تشخیص زنده ماندند، ولی تنها تومور لوکاس بود که بطور کامل ناپدید شد.

گریل می گوید، دلیل اینکه این کودکان به داروها پاسخ می دهند، در حالی که دیگران پاسخ نمی دهند، احتمالاً به دلیل ویژگی های بیولوژیکی تومورهای فردی آنهاست.

او ادامه داد: تومور لوکاس دارای یک جهش بسیار نادر بود که به اعتقاد ما سلول های آنرا به دارو بسیار حساس تر می کرد.

بازتولید تومور لوکاس

پژوهشگران در حال مطالعه ناهنجاری های ژنتیکی تومورهای بیماران و همچنین ایجاد ارگانوئیدهای توموری هستند که توده هایی از سلول های تولید شده در آزمایشگاه هستند.

ماری آن دبیلی، پژوهشگری که بر کار آزمایشگاه نظارت می کند، می گوید:مورد لوکاس یک امید واقعی را زنده می کند.

او به خبرگزاری فرانسه گفت: ما سعی خواهیم کرد تفاوت هایی را که در سلول های او شناسایی کرده ایم در شرایط آزمایشگاهی بازتولید کنیم.

پژوهشگران می خواهند تفاوت های ژنتیکی لوکاس را در ارگانوئیدها بازتولید کنند تا ببینند آیا میتوان تومور جدید را مانند زمانی که در سر لوکاس بود، از بین برد؟

به گفته دبیلی، اگر این کار مؤثر باشد، گام بعدی یافتن دارویی خواهد بود که تأثیری مشابه این تغییرات سلولی روی سلول های تومور داشته باشد.

در حالی که پژوهشگران در مورد این سرنخ جدید هیجان زده هستند، هشدار می‌دهند که تا توسعه درمان احتمالی هنوز فاصله زيادي وجود دارد.

گریل می گوید: به طور متوسط ۱۰ تا ۱۵ سال طول میکشد تا نخستین سرنخ به یک دارو تبدیل شود. این یک فرآیند طولانی است.

دیوید زیگلر، انکولوژیست اطفال در بیمارستان کودکان سیدنی در استرالیا نیز می گوید که چشم‌انداز DIPG در دهه گذشته به طرز چشمگیری تغییر کرده است.

وی به خبرگزاری فرانسه گفت: پیشرفت ها در آزمایشگاه، افزایش بودجه و آزمایش هایی مانند BIOMEDE من را متقاعد می کند که بزودی می توانیم برخی از بیماران مبتلا به این بیماری را درمان کنیم.