پژوهش جدید «دانشگاه وایومینگ» نشان می دهد که با تزریق پروتئین های موجود در بدن موجودات میکروسکوپی موسوم به خرس های آبی به سلول های انسان میتوان روند پیری را کند کرد.
به گزارش ایسنا به نقل از ساینس دیلی، شاید «خرس های آبی» (Tardigrade) بتوانند یک راهبرد موثر را برای کند کردن روند پیری ارائه دهند.
پژوهشگران «دانشگاه وایومینگ» (University of Wyoming) اطلاعات بیشتری را در مورد چگونگی زنده ماندن خرس های آبی در شرایط خشن به دست آورده اند و نشان داده اند که اگر پروتئین های موجود در بدن این موجودات میکروسکوپی به سلول های انسانی وارد شوند، می توانند فرآیندهای مولکولی را کُند کنند.
این امر باعث می شود که پروتئینهای موجود در بدن خرس های آبی، یک کاندیدای بالقوه در فناوری های متمرکز بر کاهش روند پیری و ذخیره سازی بلندمدت سلول های انسانی باشند.
این پژوهش جدید که به سرپرستی «سیلویا سانچز مارتینز» (Silvia Sanchez- Martinez) دانشمند ارشد آزمایشگاه پروفسور «توماس بوثبی» (Thomas Boothby) در دپارتمان زیست شناسی مولکولی دانشگاه وایومینگ انجام شده است، مکانیسم هایی را مورد بررسی قرار می دهد که خرس های آبی از آن ها برای روبرو شدن با استرس محیطی استفاده می کنند. همچنین، این پژوهش شواهد بیشتری را ارائه می کند که نشان می‌دهند پروتئینهای دیرگرم را در نهایت می توان به منظور در دسترس قرار دادن درمان های نجات بخش و افزایش ذخیره سازی درمان های مبتنی بر سلول مانند سلول های بنیادی مورد استفاده قرار داد.
خرس های آبی که طول آنها کم تر از نیم میلی متر است، میتوانند از خشک شدن و منجمد شدن کامل جان سالم به در ببرند. آن ها تابش را چندین هزار برابر بیش از انسان تحمل می کنند و حتی در خلاء فضا زنده می مانند.
این پژوهش نشان می دهد که خرس های آبی با وارد شدن به حالتی به نام «بیوستاز» (Biostasis)، با استفاده از پروتئین هایی زنده می مانند که ژل هایی را درون سلول ها تشکیل می دهند و سرعت فرآیندهای زندگی را کند می کنند.
مارتینز گفت: وقتی این پروتئین ها را به سلول های انسانی وارد می کنیم، به طرز شگفت انگیزی به ژل تبدیل می شوند و متابولیسم را کاهش می دهند. علاوه‌براین، درست مانند خرس های آبی، وقتی سلول های انسانی دارای این پروتئین ها را در حالت بیوستاز قرار می دهید، در برابر فشارها مقاوم تر می شوند و برخی از توانایی های خرس آبی را به سلول های انسانی می دهند.
نکته مهم پژوهش این است که نشان می دهد کل فرآیند برگشت پذیر است. بوثبی گفت:وقتی فشار و استرس از بین میرود، ژل های خرش آبی حل میشوند و سلول های انسانی به متابولیسم طبیعی خود باز می گردند.
پژوهشگران در مقاله این پژوهش نوشتند: یافته های ما راهی را برای دنبال کردن فناوری هایی با محوریت القای بیوستاز در سلول ها و حتی کل موجودات به منظور کُند کردن پیری و افزایش ذخیره سازی و پایداری فراهم می کنند.
پژوهش پیشین گروه بوثبی نشان داد که نسخه های طبیعی و مهندسی شده پروتئینهای خرس آبی را میتوان برای تثبیت یک داروی مهم بکار برد که برای درمان افراد مبتلا به هموفیلی و سایر بیماریها قابل استفاده است و به نگهداری در یخچال نیاز ندارد.
این پژوهش در مجله «Protein Science» به چاپ رسید.
- 9
- 5
