به گزارش پایگاه اطلاع رسانی سلول های بنیادی، طی اولین هفته بعد از لقاح، جنین رشد کرده و از یک سلول به بلاستوسیست تبدیل می شود که کره ای توخالی از کمتر از صد سلول است. این بلاستوسیست طی فرایند لانه گزینی به دیواره رحم می چسبند و طی یک بازه زمانی کوتاه و چند روزه، جنین حاوی سلول های بنیادی پرتوان است.
این سلول های پرتوان می توانند به انواع سلول های بدن تبدیل شوند و از این رو توجه زیادی را در زمینه طب بازساختی و ترمیمی به خود جلب کرده اند.
در چندسال گذشته، محققان کشف کردند که دو مرحله از پرتوانی برای سلول های بنیادی جنینی انسان وجود دارد؛ سلول های جنینی پیش از لانه گزینی و سلول های جنینی بعد از لانه گزینی.
اگرچه سلول های بنیادی کلاسیکی که در طب بازساختی استفاده می شوند از جنین پیش از لانه گزینی جداسازی می شوند اما آن ویژگی هایی از مراحل بالغ تر را نیز دارا هستند و بیشتر شبیه سلول های جداسازی شده از جنین های بعد از لانه گزینی هستند.
جدیدا محققان نوع جدیدی از سلول های پرتوان را شناسایی کرده اند که بیشتر شبیه مراحل نابالغ و پیش لانه گزینی هستند و می توانند در آزمایشگاه کشت داده شوند. این سلول های نابالغ بسیار مورد توجه محققان قرار گرفته اند و آن ها براین باورند که این سلول ها قادر به ساخت سلول هایی هستند که تولید آن ها از سلول های بنیادی کلاسیک مقدور نیست. علاوه بر این کشت و دستکاری این سلول ها در آزمایشگاه نیز راحت تر است.
در ادامه دکتر فردریک لنر و همکارانش در کارولینسکا روشی را برای جداسازی این دو نوع سلول از یکدیگر ارائه کردند. آن ها ترکیبی از آنتی بادی ها که به پروتئین های خاصی روی سطح سلول های بنیادی بالغ و نابالغ متصل می شوند را مورد غربالگری قرار دادند تا به وسیله آن ها این سلول ها را دسته بندی یا sort کنند.
با این تکنیک، آن ها توانستند ترکیبی از آنتی بادی ها را برای شناسایی و جداسازی این سلول های خاص ارائه کنند که می تواند برای جداسازی و دسته بندی کردن این سلول ها به منظور استفاده در مطالعات مختلف، استفاده شود.
تصور می شود که این سلول ها دارای پتانسیل بالایی برای جایگزینی بافت های آسیب دیده هستند اما تاکنون تشخیص آن ها و متمایز کردن آن ها از سلول های بنیادی جنینی کلاسیک مشکل بوده است.
- 10
- 3
