محققان می‌گویند، طول عمر طبیعی انسان محدودیتی ندارد!

میزان امید به زندگی در جهان همچنان در حال افزایش است، این روند سؤال اساسی را مطرح می‌کند که آیا این روند متوقف می‌شود؟ تحقیقات جدید نشان می‌دهد که طول عمر طبیعی انسان محدودیتی ندارد. به این ترتیب، انسان‌ها می‌توانند به مرور پیر و پیرتر شوند.

در این مطالعه آمارهایی از ایالات‌متحده، انگلستان، فرانسه و ژاپن مورد استفاده قرار گرفته است، این آمارها هر ساله و از سال ۱۹۶۸ گرفته شده‌اند. مطالعه جدیدی که توسط محققان دانشگاه مک گیل در کانادا انجام شده، تا حد زیادی پاسخی به مطالعه‌ای است که سال گذشته انجام شد و نشان می‌داد که طول عمر طبیعی انسان محدودیتی‌هایی دارد.

مطالعه‌ای که سال گذشته منتشر شد، نشان می‌داد، طول عمر طبیعی انسان سقف محدودی دارد. در حالی که متوسط امید به زندگی از قرن نوزدهم دائما در حال افزایش بوده است، داده‌های پایگاه داده‌های بین‌المللی طول عمر نشان می‌دهد، سن پیرترین افراد سیاره از اواسط دهه ۱۹۹۰ در سن ۱۱۴.۹ سال ثابت باقی مانده است. از آنجایی که این وضعیت بدون تغییر در زمانی رخ داد که افراد صدساله سالم در حال گسترش بودند. دانشمندان باور دارند که این سن، حد بیولوژیکی طبیعی انسان است.

ژان ویجگ، متخصص ژنتیکی از کالج پزشکی آلبرت اینشتین دانشگاه یشیوا در نیویورک که سرپرستی تیم تحقیقاتی مطالعه سال ۲۰۱۶ را بر عهده داشته، گفت: “ما به سادگی شواهدی به دست آورده‌ایم که نشان می‌دهد، انسان‌ها سقفی دارند که نمی‌توانند فراتر از آن بروند. این بخشی از ماهیت انسانی ماست.”

اما با این وجود، صدساله‌های مقطعی هم وجود داشته‌اند، ژان کالمان، فرانسوی که در زمان درگذشت در سال ۱۹۹۷ و با ۱۲۲ سال سن، پیرترین زن جهان محسوب می‌شد. اما بسیاری از ما عمر مفید طبیعی کوتاه‌تری داریم.  تا به حال، متوسط امید به زندگی (با طول عمر فرق دارد) دائما در حال افزایش بوده است. مردم کمتر سیگار می‌کشند و تغذیه و آنتی‌بیوتیک بهبود یافته است. در این مورد، دارو و عمل جراحی برای بیماری‌های قلبی و سرطان نیز نقش مهمی ایفا می‌کند.

زیگفرید هکیمی، یکی از محققان مطالعه جدید می‌گوید: “نمی‌دانیم، محدودیت طبیعی طول عمر چگونه می‌تواند باشد. در واقع،  با گسترش این روند، ما می‌توانیم نشان دهیم که حداکثر و طول عمر طبیعی انسان می‌تواند، تا آینده‌ای قابل پیش‌بینی ادامه یابد.”

هکیمی و همکارش بریان جی هیوز استدلال می‌کنند که محدودیت طول عمری که در مطالعه سال گذشته اعلام شد (حدود ۱۱۵ سال) می‌تواند، موقتی باشد و چنین روندهایی در گذشته وجود داشته‌اند و موقتی بوده‌اند. چنین روندی در سال ۱۹۸۰ نشان می‌دهد که طول عمر طبیعی حدود ۱۱۱ سال و یا بیشتر است. باوجودی که چنین تجزیه‌وتحلیل‌هایی دارای مقادیری خاص هستند، اما این ارقام همچنان در حال افزایش‌اند.

این آمارها درواقع تنها تفسیر اعداد هستند و فراموش نکنید که محققان تنها آمارهای ناپایدار را بررسی کرده‌اند، در واقع بسیاری از ما ۱۱۱ و یا ۱۱۵ سال عمر نمی‌کنیم. هکیمی باور دارد که ممکن است، انسان باوجود پیشرفت‌های جدید در علوم و درمان‌های پزشکی روزی تا ۱۵۰ و یا بیشتر عمر کند.

تاکنون هیچ‌کس نتوانسته رکورد ژان کالمان را بشکند. فردی که به این رکورد نزدیک است، ویولت براون جامائیکایی است که هنوز چهار سال با ثبت رکوردی جدید فاصله دارد.

بر اساس گزارش رایان اف ماندلباوم نویسنده علمی وب‌سایت Gizmodo، محققان دانشگاه مک گیل تنها دانشمندانی نیستند که در مورد نحوه تفسیر اعداد بحث می‌کنند. برخی محققان می‌گویند که اطلاعات کافی برای نتیجه‌گیری در اختیار ندارند. در همین حال، برخی محققان هم می‌گویند، شواهد بیولوژیکی نشان می‌دهد که ما می‌توانیم بیش از آمارها زندگی کنیم. از سوی دیگر، محققان مطالعه سال ۲۰۱۶، از این بحث استقبال کرده‌اند و می‌گویند، یافته‌های جدید همچنان نتایج مطالعه آن‌ها را نشان می‌دهد.

ژان ویجگ به Gizmodo گفت: “هرگز نمی‌توانیم حکم قطعی صادر کنیم، بلکه این سقف (محدودیت عمر طبیعی) می‌شکند. داروهای جدیدی می‌سازیم که می‌توانند انسان را در مقابل بیمارها مقاوم کنند. مطالعاتی که خلاف روند پیری انجام می‌شوند، سزاوار پذیرش عمومی بیشتری هستند.”

باوجودی که به‌وضوح مشخص است که امید به زندگی با افزایش کیفیت زندگی و درمان‌های پزشکی در حال بهبود است. اما اینکه موانع بیولوژیکی در کارند، هنوز جای سؤال دارد. تاکنون هیچ‌کس نتوانسته رکورد ژان کالمان را بشکند. فردی که به این رکورد نزدیک است، ویولت براون جامائیکایی است که هنوز چهار سال با ثبت رکوردی جدید فاصله دارد.

هکیمی می‌گوید: “سیصد سال قبل، بسیاری از مردم عمری کوتاه داشتند. اگر روزی به آن‌ها می‌گفتیم؛ کسی ممکن است، بیش از ۱۰۰ سال عمر کند، ممکن بود به ما بگویند که دیوانه‌ایم!”