به گزارش سیناپرس، بنا بر اعلام آمارها، حدود ۷۲ میلیون زوج در سراسر جهان، ناباروری را تجربه می‌کنند. نرخ ناباروری گزارش‌شده برای کشورهای مختلف بین ۵ تا ۳۰ درصد و در ایران حدود ۱۱ درصد است. ناباروری، عواقب مختلف روحی،اقتصادی،اخلاقی و فرهنگی دارد که منجر به کاهش اعتمادبه‌نفس و کیفیت زندگی در افراد می‌شوند.کیفیت زندگی، به درک افراد از موقعیت آنها در زندگی گفته می‌شود و می‌تواند تحت تأثیر ناباروری قرار گیرد.
تاکنون، مطالعات پژوهشی اندکی به بررسی عوامل مؤثر بر کیفیت زندگی در زوج های نابارور پرداخته اند. این در حالی است که شناخت این عوامل و برنامه ریزی برای افزایش این شاخصه مهم زندگی در جمعیت نابارور امری ضروری است. لذا در همین خصوص، محققینی از دانشگاه علوم پزشکی شیراز به این موضوع پرداخته و کیفیت زندگی زوج‌های نابارور را موردبررسی قرار داده‌اند.
برای انجام این مطالعه، ۵۰۱ زوج از زوج‌های ناباروری که به درمانگاه ناباروری بیمارستان مادر و کودک شیراز مراجعه کرده بودند، انتخاب‌شده و بین آنها فرم‌های جمع‌آوری داده‌ها که حاوی سوالات ساختاری در مورد اطلاعات جمعیت‌شناسی، وضعیت اجتماعی و اقتصادی و ویژگی‌های باروری بود توزیع شد. شرکت‌کنندگان به سه گروه اجتماعی اقتصادی ۱) با درآمد کم، ۲) با درآمد متوسط و ۳) با درآمد بالا تقسیم شدند.
محققین از نسخه فارسی پرسش‌نامه بین‌المللی FertiQoL استفاده کردند که به بررسی علمی کیفیت زندگی مربوط به وضعیت باروری می‌پردازد. پس از جمع شدن داده‌های موردنیاز، تجزیه‌وتحلیل آماری با استفاده از روش‌های آماری و نرم‌افزار انجام شد.
نتایج این مطالعه نشان داد که افراد ناباروری که دارای سطوح پایین درآمدی هستند، دارای نمرات ارتباطی، ذهنی/ بدنی، عاطفی و در کل کیفیت زندگی پایین‌تری بودند.
این نتایج همچنین نشان می‌دهد که آموزش‌وپرورش، تأثیر قابل‌توجهی در کیفیت زندگی زوج‌ها دارد. در این خصوص، نتایج حاکی از آن بود که شرکت‌کنندگان زن بدون تحصیلات دانشگاهی، نمرات پایین‌تری در مقیاس عاطفی کیفیت زندگی داشتند، درحالی‌که مردان، در حوزه‌های هیجانی، ذهنی/ بدنی و روابط اجتماعی نمرات پایین‌تری کسب کردند.
بر اساس این یافته‌ها، افراد شرکت‌کننده در این آزمایش، تحت هر نوع درمان ناباروری که قرار داشتند، دارای نمرات پایین‌تری برای درمان کل، تحمل‌پذیری و حوزه‌های محيطی نسبت به افرادی بودند که از داروها استفاده نمی‌کردند.
به‌علاوه، طبق اشاره دکتر نامور جهرمی، محقق اصلی این پژوهش و همکارانش، «به نظر می‌رسد هنگامی‌که مشکل نازایی با یک عامل مردانه ارتباط دارد، تحمل‌پذیری افراد، شرایط عاطفی، کل پروسه درمان، مقیاس محیطی و در کل کیفیت زندگی، در مقایسه با شرایطی که زنان و یا هر دو جنس علل ناباروری هستند، به‌طور معنی‌داری مطلوب‌تر است».
این محققین افزوده‌اند: «نتایج کلی این پژوهش نشان می‌دهد که زوج‌های نابارور که دوره کوتاه‌تری از ناباروری را تجربه می‌کنند و علل انسانی، دلیل ناباروری آنها است، نمره کیفیت زندگی‌شان بالاتر است. همچنین تحصیلات دانشگاهی پایین‌تر، سطوح پایین درآمد و یا درمان‌های ناموفق قبلی می‌توانند موجب پایین آمدن قابل‌توجه کیفیت زندگی در زوج‌های نابارور شود».
نتایج این پژوهش جالب، به زبان انگلیسی در نشریه بین‌المللی International Journal of Fertility & Sterility (مجله بین‌المللی باروری و ناباروری) وابسته به پژوهشکده رویان جهاد دانشگاهی منتشر شده است.
محمدرضا دلفیه
- 13
- 3
