کارایی مغز افراد دوزبانه بیشتر از سایرین است

پژوهشگران دریافتند که کارایی مغز افراد دوزبانه یا افرادی که نوازنده‌ی یک ساز به‌خصوص هستند، بیشتر از سایرین است.

مرکز پژوهشی بیمارستان بایکرست طی مطالعه‌ای، برای افزایش کارایی مغز دو راهکار پیشنهاد می‌دهد: نواختن یک ابزار موسیقی یا صحبت کردن به یک زبان خارجی. پژوهشگران در بررسی‌های خود به این نتیجه رسیدند که نوازندگان سازهای موسیقی و افراد دوزبانه، در هنگام به خاطر سپردن اطلاعات، فشار کم‌تری به مغز خود وارد می‌کنند.

طبق یافته‌های این مطالعه، در مغز افرادی که توانایی نواختن یک ساز را دارند یا می‌توانند به یک زبان خارجی صحبت کنند، شبکه‌های گوناگونی فعال می‌شود که به همین دلیل، نسبت به سایرین بخش‌های کم‌تری از مغز آن‌ها در حین به‌ خاطر سپردن کارها فعال می‌شود. کلود آلین، نویسنده‌ی اول این مقاله، می‌گوید:

 نتایج بررسی ما نشان داد که تجربه‌هایی که فرد در زندگی کسب می‌کند، چه از نوع نواختن یک ساز باشد و چه یادگیری یک زبان خارجی، می‌تواند عملکردهای مغز وی را شکل دهد.

موسیقی‌دانان و افراد دوزبانه، از مدت‌ها قبل ثابت کرده‌اند که حافظه‌ای بهتر از دیگران دارند. آن‌ها می‌توانند موارد را به ذهن بسپارند، شماره تلفن‌ها را حفظ کنند یا ریاضیات را به‌صورت ذهنی انجام دهند. اکنون این پرسش مطرح می‌شود که دلیل این امتیازها چیست؟ برای پاسخ به این سؤال، پژوهشگران اقدام به تصویربرداری از مغز سه گروه از افراد کردند تا تأثیر یادگیری موسیقی و زبان خارجی را در بهبود عملکرد مغز آن‌ها نشان دهند.

در این مطالعه، مغز ۴۱ شرکت‌کننده در محدوده‌ی سنی ۱۹ تا ۳۵ سال مورد بررسی قرار گرفت. گروه اول به زبان انگلیسی صحبت می‌کردند و سررشته‌ای در موسیقی نداشتند. گروه دوم مهارت نواختن یک ساز موسیقی داشتند؛ اما فقط به زبان انگلیسی صحبت می‌کردند. گروه سوم دوزبانه بودند و با موسیقی آشنایی نداشتند. از مغز هر یک از شرکت‌کنندگان عکس‌برداری شد.

در حین تصویربرداری از آن‌ها خواسته شد صدایی را که قبلا شنیده بودند، تشخیص دهند. این صداها شامل صوت حاصل از سازهای موسیقی، محیط پیرامون و افراد بود؛ علاوه بر این، شرکت‌کنندگان باید جهت صدایی را که شنیده بودند تعیین می‌کردند.

افراد نوازنده‌ی ساز نوع صدا را سریع‌تر از دو گروه دیگر تشخیص دادند. همچنین درمورد تشخیص جهت صدا، دوزبانه‌ها و نوازنده‌ها عملکرد بهتری از خود نشان دادند. البته دوزبانه‌ها و افراد انگلیسی‌زبان غیر نوازنده سطح توانایی یکسانی در تشخیص نوع صد داشتند؛ اما فعالیت مغزی افراد دوزبانه برای تشخیص صدا کم‌تر بود. دکتر آلین، استادیار دانشگاه تورنتو، در این خصوص می‌گوید:

 افراد دوزبانه در تشخیص صدا کمی کندتر عمل می‌کنند؛ زیرا اطلاعات در مغز آن‌ها از میان دو کتابخانه‌ی زبانی پردازش می‌شود.

در قدم بعدی، پژوهشگران به‌ دنبال بررسی این موضوع هستند که آیا یادگیری هنر و موسیقی می‌تواند موجب تغییر توابع عملکردی در مغز افراد بزرگسال شود؟