پژوهشگران دانشگاه 'کلمبیا' دریافته اند که یک دارو که در اصل برای درمان سنگ کلیه (Kidney stone disease) و سنگ های مجاری ادراری ساخته شده است، میتواند کاری کند تا سلول های سرطانی لوزالمعده از گرسنگی بمیرند.
به گزارش ایسنا و به نقل از نیو اطلس، سلول های سرطانی نیز مانند سایر سلول های بدن برای زنده ماندن به مواد مغذی و انرژی نیاز دارند. این موضوع این امکان را برای محققان فراهم می کند تا عرضه این مواد مغذی را به آنها قطع کرده و روند گسترش این سلولها را کند کنند.
اینک یک گروه تحقیقاتی در دانشگاه" کلمبیا" با اکتشافی جالب در این زمینه، کشف کرد که یک دارو که اکنون برای بیماری سنگ کلیه تجویز می شود، میتواند رسیدن اسید آمینه به سلول های سرطانی لوزالمعده را که برای این سلول ها حیاتی است، قطع کند؛ روشی که ثابت کرد رشد تومور را در موش ها متوقف می کند.
" کنث الیو" نویسنده ارشد این مطالعه می گوید:ما از این نتایج بسیار شگفت شده شدیم. سرطان (cancer) لوزالمعده یک بیماری کشنده است و میانگین بقای آن تنها شش ماه پس از تشخیص است و ما به درمانهای جدید برای آن احتیاج داریم.
یکی از راه‌های آسیب سرطان لوزالمعده، تولید اکسیدان است که میتواند برای سلول های سالم بدن کشنده باشد، اما سلول های تومور را دست نخورده باقی می گذارد. دلیل این اتفاق، یک آمینو اسید به نام" سیستئین"( cysteine) است که به مقدار زیادی به سلولهای تومور وارد می شوند و به آنها امکان تولید مولکول هایی را میدهند که اثر سمی اکسیدان ها را خنثی می کنند.
" الیو" می گوید:با توجه به اینکه بنظر میرسد تومورهای لوزالمعده برای زنده ماندن به" سیستئین" وابسته هستند، ما فرض کردیم که با هدف گیری انتخابی این اسید آمینه میتوان رشد غده را کند کرد.
این گروه با آزمایش روی موش هایی که دارای تومور سرطانی لوزالمعده بودند، دریافت که داروی مذکور، واردات" سیستئین" را کنترل می کند و می تواند منجر به توقف رشد تومورها و دو برابر شدن زمان بقای متوسط آن ها شود.
پژوهشگران، موشها را با این دارو موسوم به" سیستئیناز"( cysteinase) درمان کردند. این دارو برای درمان اختلال ژنتیکی نادری به نام" سیستینوریا" به کار گرفته می شود که در آن تولید مقادیر زیادی از" سیستئین" منجر به تشکیل سنگ کلیه و سنگ مجاری ادراری می شود.
دانشمندان با رساندن" سیستئیناز" به سلول های سرطانی لوزالمعده انسانی پرورش یافته در محیط ازمایشگاه متوجه شدند که این دارو باعث مرگ سلول های سرطانی انسانی نیز می شود.
اینک این گروه در تلاش است تا با ترکیب این دارو با سایر درمانهای سرطانی مانند ایمنی درمانی( ایمونوتراپی)، اثر بخشی این دارو را افزایش دهد.
این گروه خاطرنشان می کند که یکی از نتایج امیدوار کننده این رویکرد این است که به نظر می رسد این دارو، سلول های طبیعی و سالم را دست نخورده باقی می گذارد و به آن ها آسیبی نمی رساند.
" الیو" می گوید:ممکن است تصور کنید که تمام سلول های بدن به اسید آمینه به همان اندازه سلول های سرطانی احتیاج دارند، اما ما از مطالعات قبلی می دانستیم که اکثر سلول های طبیعی فقط به مقادیر بسیار کمی از" سیستئین" نیاز دارند. هدف اصلی ما در هدف قرار دادن این تفاوت بین سلول های طبیعی و سلول های سرطانی، ایجاد درمانی است که برای سلول های سرطانی، سمی و برای ديگر سلول ها بی ضرر باشد.
این مطالعه در مجله Science منتشر شده است.
- 18
- 1
