به گزارش ایسنا، طبق نتیجه تحقیقی باهدف شناسایی صفات و عوامل سبک زندگی مرتبط با روند های مختلف پیری، معلوم شد، صفات و شرایطی مثل کاهش هوش یا محرومیت در دوران بچگی میتواند تأثیر منفی بر سلامتی و سرعت پیری داشته باشد.
سال روز تولد ما نشانگر چرخشی در زمان زندگی ماست، ولی آیا تعداد شمع های کیک تولد ما با سن اپی ژنتیکی ما برابر است؟ سن اپی ژنتیکی، تعیین کننده سن زیستی است و میتواند با سن تقویمی متفاوت باشد.
در گذشته برای اندازه‌گیری سن اپی ژنتیکی از ساعت های اپی ژنتیک با قابلیت اندازه‌گیری سن کرونولوژیکال (سن شناسنامه ای) بعنوان مرجع استفاده می شد، ولی جدیدا با کمک فنوتیپ هایی (خصوصیات قابل رویت یک جاندار) مثل پروفایل سلول های خونی و نشانگر های التهابی پیش بینی دقیقتر این سن مقدور شده است.
یکی از انواع جدیدتر این ابزار های اندازه‌گیری سن اپی ژنتیکی، ساعتی به اسم DNAm PhenoAge است که با استفاده از نشانگر های دقیقتر میتواند امراض و مرگ و میر را در سن کرونولوژیکال شناسایی کند.
پژوهشگران دریافتند که صفات و شرایطی مثل کاهش هوش یا محرومیت بچگانه میتواند تأثیر منفی بر سلامتی و امراض در زندگی آینده شخص داشته باشد. این موضوع پژوهشگران را به این فرضیه سوق داد که این عوامل میتوانند بر سن اپی ژنتیک شخص نیز تأثیرگذار باشند و در نتایج PhenoAge خود را نشان دهد.
پژوهشگران از The Lothian Birth Cohort ۱۹۳۶ استفاده کردند که یک مطالعه طولی ارزشمند سن و حاوی اطلاعات مربوط به توانایی شناختی عمومی و شرایط اجتماعی شرکت کنندگان در سن ۱۱ سالگی است.
۱۰۹۱ شرکت کننده در مطالعه اصلی با سن متوسط ۷۰ سال بودند. وضعیت جسمی و سلامتی، توانایی های شناختی، ژنتیک (Genetics)، عوامل سبک زندگی و جنبه های روانی اجتماعی آنان مورد بررسی قرار گرفت و شرکت کنندگان در سنین ۷۳، ۷۶ و ۷۹ نیز مورد معاینه دوباره قرار گرفتند.
در تحقیق مرتبط دیگری اطلاعات اختلاف های ژنتیکی شرکت کنندگان نیز مورد بررسی قرار گرفت.
نتیجه این تحقیق نشان داد که شتاب سن اپی ژنتیکی، سن جسمی، با نمرات ضریب هوشی و فعالیت بدنی کم تر مرتبط است، ولی همبستگی های معناداری نیز بین شتاب سن فنوتیپ اپی ژنتیک و بعضی عوامل جسمانی، شناختی و سبک زندگی وجود دارد. توانایی شناختی در ۱۱ سالگی و تعداد سال های تحصیل عوامل برجسته ای در این تحقیق بودند.
پژوهشگران خاطر نشان کردند: ارتباط بین DNAm PhenoAgeAccel با ضریب هوشی که تقریباً در ۶۰ سالگی اندازه گرفته شد یک یافته کلیدی و نشانگر ارتباط پایدار بین شناخت و پیری اپی ژنتیکی است.
این نتایج تحقیقات گذشته در مورد هوش عمومی در دوران بچگی و تفاوت های قابل توجه در سلامت و بیماری را پشتیبانی می کند. این موارد بیانگر اهمیت سلامت و مدیریت بیماری به اندازه اهمیت وضعیت اقتصادی و اجتماعی بالاتر است.
البته این سؤال به وجود می آید کدام از این موارد در مقام نخست قرار دارند؟ به عقیده پژوهشگران هر دو امکان پذیر است یعنی تفاوت های فردی در سن اپی ژنتیک باعث تفاوت های هوشی شود یا هوش و میزان سن اپی ژنتیک نتایج ساختار ژنتیکی مشترک با رویداد های محیطی اولیه باشند.
پژوهشگران نتیجه گرفتند که این ساعت اپی ژنتیکی جدید امکان دارد تا حدودی بعنوان نشانگر پیری فیزیولوژیکی شناخته شود.
- 14
- 1
