به گزارش ایسنا، همه ما در مورد " انتخاب طبیعی" شنیده ایم، ولی آیا حقیقتاً معتقد هستیم که گونه های ما در عصر و روزگار کنونی نیز در حال فرگشت یا تکامل هستند؟ این سوالی است که اشخاص کمی روی آن تأمل می کنند.
حالا یک مطالعه جدید انجام شده است که اثبات می کند ما هم اکنون نیز در حال تکامل هستیم و این دانش به لطف تحقیق در خصوص شریان بازو محقق شده است. این قسمت از بدن، هنگامی که برای نخستین بار در رحم مادر تشکیل می شود، وظیفه تأمین خون بازو و دست ما را بر عهده دارد.
این شریان که به" شریان میانی"( median artery) نیز معروف است ، پس از آنکه دو شریان یا رگ دیگر در بزرگسالی به وجود می آید ، ناپدید می شود. با این حال، تحقيقات جدید نشان می دهد که بسیاری از ما در حال حاضر شریان میانی را در طول زندگی خود حفظ می کنیم که یک رویداد مرموز است که قبلا وجود نداشته است.
" شریان میانی" شریانی است که گاهی در انسان و سایر حیوانات یافت می شود و بنظر میرسد شیوع آن در انسان در حال افزایش است و از ۱۰ درصد برای متولدین اواسط دهه ۱۸۸۰ به ۳۵ درصد در پایان قرن بیستم رسیده است. این شریان در صورت وجود، در بازو و بین شریان شعاعی و شریان" اولنار" یافت می شود.
" ماسیج هنه برگ" نویسنده ارشد این مطالعه و متخصص آناتومی در دانشکده پزشکی دانشگاه" آدلاید" گفت:این[ موضوع] در انسان مدرن یک تکامل خرد است و شریان میانی نمونه کاملی از چگونگی فرگشت ما است، زیرا انسان هایی که اخیراً متولد می شوند ، در مقایسه با انسان های نسل های قبلی به میزان بیشتری دارای این شریان هستند.
" هنه برگ" و همکارانش کشف کردند که فقط ۱۰ درصد از افراد متولد دهه ۱۸۸۰ شریان میانی خود را حفظ کرده اند. با این حال، ۳۰ درصد از متولدین اواخر قرن بیستم اکنون آنرا دارند.
این نشان دهنده سریع ترین نرخ تکاملی برای انسان ها از ۲۵۰ سال گذشته است و اگر در همین مسیر و به همین شکل ادامه یابد، به زودی شاهد حفظ این ویژگی فیزیکی برای اکثر انسان ها خواهیم بود.
" تگان لوکاس" از پژوهشگران این مطالعه و آناتومیست و باستان شناس دانشگاه" فلیندرز" گفت:این افزایش میتواند ناشی از جهش ژن های درگیر در ایجاد عروق میانی یا مشکلات سلامتی مادران در دوران بارداری یا هر دو باشد. اگر این روند ادامه یابد، اکثریت افراد تا سال ۲۱۰۰ دارای شریان میانی بازو خواهند بود.
اگرچه دیدن اینکه ما هنوز در حال فرگشت هستیم، هیجان انگیز است، ولی همان طور که می دانید امکان دارد فرگشت در جهت مثبت نباشد. به طورمثال همین شریان میانی بازو با سندرم تونل کارپال مرتبط دانسته شده است.
" نشانگان مجرای مچ دستی" یا" سندرم تونل کارپال" شایع ترین نوروپاتی به دام افتادن عصب است که در نتیجه فشردگی عصب میانی در ناحیه تونل کارپال ایجاد می شود.
عصب میانی در ناحیه مچ دست از زیر بافت همبندی مچ دست و از روی استخوان های مچ عبور می کند، اگر به هر دلیلی این فضا تنگ شده باشد به این عصب فشار وارد شده و اختلالات حسی و حرکتی در انگشتان دست بروز می کند که به این بیماری" سندرم تونل کارپال" گفته می شود. در این فضا( تونل کارپال) هشت تاندون سطحی و عمقی دست و تاندون بلند شست به همراه عصب میانی عبور می کنند. هر عاملی که باعث کاهش اندازه تونل یا افزایش حجم بافت های داخل تونل شود، علائم بیماری را ایجاد می کند.
شیوع این بیماری در خانم های خانه دار میانسال، کاربران کامپیوتر، نجاران، تصویرگران، کارگران، قصاب ها و مکانیک های خودرو و رانندگان ماشین های سنگین بیشتر است.
این مطالعه در مجله Anatomy منتشر شده است.
- 12
- 5
