مذاکره با کودک:
شیوه مذاکره و گفتگو با کودکان باید به والدین آموزش داده شود. این مذاکرات به معنای از دست دادن تمام امتیازات والدین نیست، بلکه به این معناست که بدون جنگ و کشمکش بتوان قدرت را در خانواده حفظ کرد و تنش میان اعضای خانواده را از بین برد، در نهایت به راه حل واحدی رسید تا خانه را به محیطی شاد برای زندگی و وقت گذرانی تبدیل کرد.
بر اساس مطالعات درمیان ۲ هزار والد، تعداد زیادی از آنها روزی ۸ دقیقه با فرزند خود به صحبت و مذاکره می پرداختند که البته با توجه به شیوع کرونا این تعامل بسیار بیشتر شده، با این وجود بر اساس آنچه نتیجه نشان می دهد بسیاری از این تعاملات موفقیت آمیز نبودند، به طور مثال یک مدیر شاید در حوزه مدیریت خود تعاملات موفقی برقرار کند اما نمی تواند با فرزند خود در محیط خانه رفتار مناسبی داشته باشد. این مدیر برای توجیه این تنش غیرمنطقی بودن کودکش را دلیل اصلی می داند، اما اگر او را متوجه کنیم بسیاری از افراد در تعامل با او در حوزه کاری اش، بسیار بی منطق تر از کودکش هستند، شاید بهتر بتواند اشکال این مذاکره را بفهمد.
به طورکلی شما به عنوان یک والد در طول روز با کودک خود وارد مذاکره می شوید و اگر نکات، تکنیک ها و روش های مناسب آن را آموختید می توانید نتیجه ای خوبی از آنها دریافت کنید و کودک خود را آماده کنید تا وارد جامعه بزرگ شود. در ادامه این مقاله سرپوش به اصول مذاکره با کودک اشاره شده است که بهتر است دستور کار تعامل با کودک قرار بگیرند تا رابطه خوبی بین شما و فرزندتان رقم بخورد، البته باید در نظر داشت که لازمه به کارگیری این تکنیک ها شناخت روحیات و حساسیت ها و نگرانی های کودکان است.
درک رفتار کودک:
پیش از اینکه تکنیک های مذاکره با کودکان را ارائه دهیم باید توانایی درک پیچیدگیهای رفتار و زبان آنها را به دست آورد:
احساسات:
کودکان هوشمند هستند و می دانند کجا را هدف بگیرند که به خواسته هایشان برسند، آنها دقیقا می دانند چگونه باید با احساسات والدین خود بازی کنند تا به آنچه در نظر دارند برسند. ابزارهایی مانند گریهزاری، سروصدا راهانداختن، استفاده از احساسات یکی از والدین علیه دیگری، آنهم با شدت زیاد از جمله تکنیک های آنها است که با افراد دیگر در تعامل با ما کاملا متفاوت هستند. آنها به خوبی می دانند برای رفتاری که از خود نشان می دهند اخراج نمی شوند یا شما نمی توانید آنها را ترک کنید. کسی که مذاکره کننده خوبی است می داند باید چگونه روی موضوع مورد نظر خود تمرکز کند، البته این موضوع در خانه و برای کودکان چندان ساده نخواهد بود.
تکرار:
مذاکرات انجام شده با کودک دائما در شرایطی مختلفی نظیر؛ صبحانه، ناهار، شام و هر زمانی که آنها ما را در خانه ببیند تکرار می شوند، همین موضوع توان ایستادگی در برابر خواسته کودک را از بین می برد.
غیرمنتظرهبودن:
خواسته هایی که کودکان دارند معمولا ناگهانی و غیرمنتظره هستند، بدون هیچ پیش زمینه و پرده ای مطرح می شوند به طوری که توان والیدن برای رویایی با آنها تحلیل می رود. شما قبل از رفتن به یک جلسه خود را از لحاظ روحی و روانی آماده می کنید، اما این موضوع در مواجهه با کودکان امکان پذیر نیست و ما فرصتی برای این آمادگی نداریم. علاوه بر این موضوع مهارتهای مذاکرهای که والدین سرکار خود به کار می برند را نمی توان به مواجهه با اعضای خانواده و کودکان به کار برد. اما اگر مهارت مذاکره با کودک هم به دست بیاید می توان بسیاری از کشمکشها را رفع و در وقت صرفه جویی کرد، مشکلات را برطرف و روابط را بهبود بخشید.
اصول مذاکره با کودکان:
مشخص کردن خط قرمزها، باید و نبایدها در مذاکره با کودکان:
هر خانه ای از مجموعه ای قوانین پیروی می کنند که به هیچ عنوان نمی توان درباره آنها مذاکره کرد. والدین قبل از پیش آمدن هر موضوع ابتدا باید با یکدیگر دمورد این قوانین هماهنگی داشته باشند و آنها را کاملا مشخص کنید و با کودک خود درمیان بگذارید. مثلا برای قوانین زمانی؛ تایم استراحت میان روز قابل مذاکره است اما ساعت خواب شب که راس نه است، به هیچ عنوان قابل مذاکره نیست.
شانه خالی کردن کودک در مذاکره:
گاهی والدین با وجود تلاشی و منطقی که برای مذاکره به کار می گیرند اما احساس می کنند کودک چندان مایل نیست که به توافق برسند و گاهی هم این موضوع فیرممکن به نظر می رسد، در نتیجه شما حس می کنید که کودک شما درکی چیزی که قصد دارید روی آن توافق کنید را دارد اما مایل نیست کهه مذاکره ی صورت بگیرد برای مثال؛ دائما ناله می کند تا بحث را به نفع خود تمام کند، در این مواقع بهتر است از بحث با کودک خودداری کنید و در زمانی مناسب درخواست خود را قاطعانه انجام دهید.
اگر شاهد طفره دوباره او بودید بگویید ما می توانستیم بخشی از نیازهای تو را با مذاکره حل کنیم اما تو تمایلی به این کار نداری و دائما طفره می روی به همین دلیل مذاکره را تمام می کنیم. البته این را بدانید که احتمالا چیزی را دریافت نمی کنید.
انتخاب دوسر برد:
یکی از اصول دیگر مذاکره با کودکان این است که موقعیتی را فراهم کنید تا دو طرف به برد برسند. این به این معنا نیست که همه امتیازات را به کودک واگذار کنید تا او برنده باشد و شما بازنده، یا همه حقوق را مخصوص خود ندانید تا شما فقط شما برنده باشد و کودک متضرر. آنچه در این موضوع اهمیت دارد این است که اصل احترام در خانواده باید رعایت شود پس در طول ماجرای مذاکره هم از این اصل کاملا بهره بگیرید. بنابراین طوری توافق کنید که هر دوی شما به برد برسند، یعنی هم شما به بخشی از خواسته های خود دست پیدا کنید و هم کودکتان.
در مورد مخالفت او سوال بپرسید و همدلی کنید:
زماین که نظر شما و کودکتان در تعارض هستن بهتر است تلاش کنید تا موقعیت را درک کرده و دلیل عدم همکاری کودک را بفهمید. آنچه در مورد این موضوع اهمیت دارد در نظر داشتن سن تربیت کودک است، استدلال هایی که یک کودک ۴ ساله دارد با یک کودک ۷ ساله بسیار متفاوت است، که این موضوع باید کاملا لحاظ شود. این تکنیک را می توانید با استفاده از طراح سوال انجام دهید.
تاکتیک های جنگی در مذاکره با کودکان:
مدیران درباره استراتژی هایی که طرح می کنند کاملا اطلاعات دارند و می دانند کدام به جنگ نیاز دارند و کدام بدون جنگ حل می شوند. برخی از آنها نیاز دارند که تاخیر داشته باشند و برخی باید با استفاده از یک تصمیم قاطعانه اجرا شوند. زمانی والدین با کودک دچار اشتباه برخورد می کنند باید موضع خود را کاملا مشخص کنند، چه زمانی از انتخاب استراتژی مناسب در زمان مناسب، به جای درگیر شدن و دعوا سود خواهند برد.
ویژگی های مذاکره با کودکان:
همه ما مذاکره را فرآیندی تلقی می کنیم که دو طرف از مواضع مقابل هم شروع می کنند و زمانی که به نقطه وسطی می رسند به همدیگر امتیازات بیشتری می دهند. در صورتی که قصد دارید مذاکره ای درست با کودک خود آغاز کنید ویژگی های زیر را در نظر داشته باشید:
قوانین مذاکره:
باید قوانین را به کودک خود القا کنید این قوانین عبارتند از:
- قطعی بودن تصمیم والدین و پذیرفه شدن حتمی آنها حتی اگر در این میان ناامیدی وجود داشته باشد.
- محترمانه رفتار کردن دو طرف در حین مذاکره
- ابراز احساسات بدون نگرش یا خصومت
- به هیچ وجه نباید هیچ حمله شخصی صورت بگیرد.
- هیچ کسی نباید میان حرف دیگری بیاید و صحبت او را قطع کند.
گوش دادن:
نکته دیگری که باید به آن توجه داشته باشید گوش کردن است، باید به کودک خود بفهمانید که باید به صحبت ها به خوبی گوش دهد:
- کودک باید بفهمد شما چه فکری دارید، در مقابل شما هم باید بفهمید که او چه می خواهد.
- زمانی که کودک در حال صحبت کردن است کاملا گوش دهید و این موضوع را به شکل عینی نشان دهید.
- تا زمانی که صحبت فرزندتان تمام نشده است، ارزیابی آنچه را می شونید کنار بگذارید.
- حرف کودک را قطع نکنید.
- شما باید بفهمید کودکتان چه می خواهد، نیازش چیست و افکار و احساساتش از چه چیزی نشات می گیرند.
گردآوری: بخش روانشناسی سرپوش
- 12
- 3