خطر جنگ ایران و اسرائیل جدی است؟

صلاح الدین هرسنی کارشناس مسایل بین الملل در قسمتی از یادداشتی با عنوان خطر جنگ ایران و اسراییل تا چه میزان جدی است؟ در جهان صنعت نوشت:در شرایط حاضر و با حضور دولت رییسی در پاستور بنظر می رسد که در، بر همان پاشنه قبلی بچرخد به خصوص اینکه چنین دولتی نه تن ها موافقتی با نقش و جایگاه یابی منطقه ای تل آویو ندارد.

بلکه امحا و نابودي کامل آن را در راستای دکترین موشکی در دستور کار قرار داده و کافی است که سناریوی تخریب های تل آویو در قبال تهران افزایش یابد یا تکرار شود. به این ترتیب و با همه اعلام مواضع تندی که بر سر ماجرای کشتی« مرسر استریت» از طرف مقامات تل آویو، لندن و واشنگتن شده است، اما با توجه به شرایط منطقه ای و با توجه به تسلط گفتمان لیبرالی در دولت بایدن و همچنین با توجه به شرایط جهانی و منطقه ای ایران، بعید به نظر می رسد که مرحله تنش جنگ لفظی به مرحله یک جنگ پرشدت عبور کند.

چراکه اولا اعلام شرایط جنگ از طرف تل آویو و واشنگتن مبنی بر اینکه تهران باید منتظر جواب متقابل باشد، صرفا طبق تصور و فرضیات است و مشخص نیست که ماجرای کشتی« مرسر استریت» کار ایران است یا نه؟ بنابراین همین تصورات بی پایه و اساس نمی تواند مقامات تل آویو و واشنگتن را دچار برداشت محاسباتی نادرست در ورود به یک جنگ پرشدت در قبال تهران کند. تردیدی نیست که در صورت برداشت محاسباتی نادرست، منطقه می تواند وارد فاز جدیدی از بحران شود که قطعا هیچ یک از بازیگران منطقه ای و فرا منطقه ای از آن سود نخواهند کرد.

از سوی دیگر، مقامات تل آویو می دانند که در پرتو دکترین« اختاپوس» نفتالی بنت اگر بخواهند برنامه ای از حمله نظامی را در دستور کار قرار دهند، یقین خواهند داشت که با پاسخ متقابل تهران روبه رو خواهند شد و در این مرحله است که حیفا و تل آویو می توانند در تیررس حملات موشکی نقطه زن ایران قرار بگیرد.

تردیدی نیست که احاله پرونده کشتی« مرسر استریت» می تواند منجر به صدور قطعنامه علیه ایران و حتی موجب تاخر در مذاکرات وین و در نتیجه امتیازگیری بیشتر بر سر برجام از سوی واشنگتن شود. مساله آن است که احاله پرونده کشتی« مرسر استریت» به شورای امنیت نمی تواند موجب تقاعد پکن و مسکو در وتوی قطعنامه شود. واقعیت آن است که تردید هایی بابت همکاری های مسکو و پکن در قبال تهران در قضیه برجام به وجود آمده است و رفتار های انفعالی، پاندولی و سینوسی مسکو و پکن سبب افزایش رفتار های ایذایی واشنگتن و تروئیکای اروپایی برجام در ایران و برجام آزاری شده است.

حال باید دید که آیا مسکو و پکن میتوانند اجماع جهانی ضد ایرانی در شورای امنیت و قطعنامه علیه آن را وتو کنند یا آنکه انفعال را بر اقدام سازنده ترجیح خواهند داد؟ به نظر نمی رسد که مسکو و پکن بخواهند در شرایط حاضر و مناسبات جدید جهانی، منافع خود را قربانی منافع تهران کنند.