روزنامه هم میهن نوشت: غلامحسین کرباسچی، درباره اظهارات رئیس دستگاه قضا با محوریت امید، به هم‌میهن گفت: «امید برای جامعه امری ضروری است، بنابراین باید تمام مسئولان با حرف و اقدام‌شان مردم را امیدوار کنند. جامعه ناامید در واقع ترسیم دوزخ دانته است که در آن هر فردی که به جهنم برود، باید امید را در خودش از بین ببرد و گمان نکند که وضعیت بهتر می‌شود و باید نجات یافتن را از ذهن خود بیرون کند. جامعه ناامید جامعه جهنمی و به تعبیری خالدین فیها ابداً است. معنی خلود ابدی یعنی امیدی به نجات نیست. همه مسئولان باید کاری کنند که امید در مردم از بین نرود، اینکه در حرف، مردم را تشویق به امیدواری کنیم اما در عمل مردم را ناامید کنیم، خروجی نخواهد داشت.»
او با بیان اینکه بارها آقای محسنی‌اژه‌ای در خلال صحبت‌هایش بر این موضوع که نباید در زندان‌ها رفتارهای خلاف قانون انجام شود یا بازداشت‌های بی‌مورد انجام شود یا با متهمان برخورد شود، تاکید کرده است، افزود: «با این حرف‌ها مردم امیدوار می‌شوند اما در عمل می‌بینیم که کارکنان و زیردستان توجهی به این اظهارات نمی‌کنند و کار خودشان را انجام می‌دهند. این رویه موجب ناامیدی می‌شود. اینکه در رأس یک قوه حرفی زده می‌شود، اما در پایین‌دست به آن توجه نمی‌کند و این رفتارهایی که با مردم در زندان‌ها و دادگاه‌ها و سیستم قضایی می‌شود، همه ناامیدکننده است. اگر امروز رئیس دستگاه قضا از امیدواری سخن می‌گوید، تمام عرض ما این است که، آقای اژه‌ای بسم‌الله. در گام اول بیایید تمام حرف‌های امیدوارکننده‌ای که به مردم زده‌اید را برررسی کنید که چند درصد آن اتفاق افتاده است؟»
کرباسچی با اشاره به دستگیری روزنامه‌نگاران روزنامه هم‌میهن و شرق، اعلام کرد: «بررسی شود این دو تن به چه جرمی بیش از ۸ماه است که در زندان هستند. توضیح داده شود که این دو روزنامه‌نگار چه جرمی خلاف قانون انجام داده‌اند؟ چرا باید خانواده‌های این دو روزنامه‌نگار این نگرانی را تحمل کنند و این بازداشت موجب بیمار شدن والدین آنها شود؟ این دو نفر چرا باید برای تهیه یک گزارش به زندان بروند؟ به‌فرض که این گزارش یا هرچیزی در روزنامه چاپ نمی‌شد، بسیاری از مسائل اگر در نشریات و رسانه‌ها منتشر نشود، قطعاً در فضای مجازی بازنشر داده می‌شود.»
او با بیان اینکه این رویه تنها در دستگاه قضا نیست و در دستگاه اجرایی نیز مشاهده می‌شود، گفت: «جالب است که هر روز رئیس دستگاه اجرایی موضوعات مهمی را در دستور کار خود قرار می‌دهد، اما دقیقاً عکس آن در بدنه اجرایی می‌شود؛ رئیس‌جمهور امروز تاکید بر کاهش قیمت کالاها می‌کند، اما فردا قیمت همان اقلام دوبرابر می‌شود. آنقدر این موضوع تکرار شده است که در فرهنگ عمومی، مردم باور دارند که به محض تاکید دولت بر ارزانی، قیمت‌ها چندین برابر خواهد شد. در این فضا است که باید از مسئولان به‌خصوص مسئولان ارشد خواسته شود که گاهی کمتر حرف بزنند تا مردم کمتر ناامید شوند. زیرا به عمل کار برآید به سخنرانی نیست.»
این فعال سیاسی ادامه داد: «اگر یک‌بار در برابر عدم اجرای دستورات مقامات، مسئولان را مورد بازخواست قرار دهند، می‌توان گفت در مسیر امیدواری گام برداشته شده است. بهتر است تمامی مسئولان در هر بخشی از خود شروع به عمل کنند و این ایجاد امید نه با حرف بلکه با عمل باشد.» کرباسچی در پاسخ به این پرسش که روند ناامیدی مردم از چه زمانی شروع شده و این روند در چه مقطعی ترسیم شده است؟ گفت: «ناامیدی و امیدواری یک امر تدریجی است که در طول سال‌های سال رخ می‌دهد. از پیش از انقلاب تاکنون هر باری که مسئولان حرفی زده‌اند، اما به آن عمل نشده است، مردم ناامید شده‌اند. در چند سال اخیر وعده‌هایی داده شد مانند ساخت یک میلیون مسکن در سال اما نه‌تنها این وعده تحقق نیافت، بلکه شاهد گرانی مسکن نیز شدیم، این مسائل، ناامیدی را تشدید می‌کند. ناامیدی امر تدریجی است. برعکس، اگر مسئولی آمد و وعده‌ای داد و محقق شد، قطعاً امیدواری ایجاد می‌شود. امیدواری هم امر تدریجی است.»
او معتقد است که مردم به‌دنبال عمل‌گرایی در مسئولان هستند، اما وقتی می‌بینیم که تنها برای یک موضوع اثبات شده در تمام دنیا، مثل تغییر ساعت رسمی، کشور دچار بحران شده است، قطعاً مردم جامعه ناامید می‌شوند. چرا باید درگیر این باشیم که در نیمه اول سال ساعت را جلو ببریم یا نبریم؟ اینکه مردم را برای یک موضوع پیش‌پاافتاده درگیر می‌کنیم، قطعاً مردم را ناامید می‌کنیم. این مسائل بی‌حاصل در زندگی بی‌شمار هستند اما مسئولان ذهن و توان‌شان را برای این امور صرف می‌کنند و این جای تأسف دارد. مردم وقتی امیدوار می‌شوند که تغییر مثبتی در زندگی آنها ایجاد شود. کرباسچی با اشاره به کارهای مثبتی که امیدبخش است به بهبود وضعیت روابط خارجی اشاره و تاکید کرد: «از سرگیری روابط ایران با عربستان و بهبود روابط بین‌المللی با کشورهای منطقه و جهان امیدآفرین است. باید این نوع اقدامات در دستور کار مسئولان باشد. باید مسئولان از گفتن حرف‌های بی‌پشتوانه و بی‌اساس پرهیز کنند، زیرا موجب ناامیدی در جامعه می‌شود.»
- 12
- 5
