روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: حماسه حضور مردم در راهپیمایی چهل و ششمین فجر انقلاب اسلامی، چشمگیر بود. مردم با انگیزه حفاظت از میراث امام و مأیوس کردن دشمنان به راهپیمایی آمدند تا به سخنان قلدرمآبانه ترامپ و تهدیدهای نتانیاهو پاسخ گفته باشند و این معنا را به جهانیان برسانند که ملت ایران در برابر دشمنان، متحد و یکپارچه ایستاده است.
طبعاً مسئولان هم نباید حضور گسترده مردم در راهپیمایی ۲۲ بهمن را به معنای حمایت از سیاست‌ها و عملکردها وانمود کرده و آن را مصادره به مطلوب نمایند چرا که در طلیعه چهل و هفتمین سال عمر انقلاب، مردم با انبوهی از مشکلات مواجه هستند که بخشی از آن ناشی از فشارها و تحریم‌های خارجی ولی قسمت مهمی از آن به سوء‌مدیریت و عدم سیاست‌گذاری‌های مناسب داخلی باز می‌گردد.
مردم، رُک و صریح و بی‌تعارف، نسبت به اینگونه اداره کردن کشور که روز به روز شانه‌هایشان را زیر بار فشار اقتصادی له می‌کند، معترضند ولی گویا گوش شنوایی برای شنیدن مشکلات مردم و درک شرایط آنها وجود ندارد.
عباس عبدی: اطرافیان رئیس جمهور از مترو سوار شدن او در روز ۲۲ بهمن چه بازتابی را به پزشکیان منتقل کردند؟
عباس عبدی در روزنامه اعتماد نوشت: سیاستمداران و صاحبان قدرت و دارای جایگاه، به‌طور معمول هر روز رفتارهایی کرده یا سخنانی گفته یا مواضعی می‌گیرند که هدف نهایی آنها کسب رضایت و کسب توافق و حمایت مردم است.
البته و به‌طور قطع همه مردم نگاه و برداشت یکسانی از عمل آنان نخواهند داشت و گوناگون داوری می‌کنند. ولی سیاستمدار دوست دارد که تعداد موافقان اکثریت باشند، در غیر این صورت نتیجه آن رفتار یا سیاست حداقل از نظر مردم منفی است و به تضعیف جایگاه سیاستمدار منجر خواهد شد.
آنان با همه مردم تماس ندارند تا نظرات‌شان را بپرسند. به علاوه انجام این کار ممکن هم نیست، پس درک سیاستمدار از آثار گفتار و رفتار خودش چگونه خواهد بود؟ آیا محدود می‌شود به اظهارنظر افرادی که در اطراف وی هستند یا به او دسترسی دارند؟
این حالت منجر به نتیجه مطلوبی نمی‌شود و حتی موجب انحراف در فهم سیاستمدار از اثرگذاری رفتار خودش می‌شود.
اتفاقا در اطراف سیاستمداران افراد با صلاحیتی هم هستند که می‌توانند حقیقت را بگویند، ولی در بهترین حالت سکوت می‌کنند و خلاف واقع نمی‌گویند. آنان که خلاف نظر سیاستمدار حرف بزنند پس از مدتی حذف می‌شوند.
البته اطرافیان در تایید سیاستمدار توجیهاتی هم دارند، از جمله اینکه توی دل او را نباید خالی کرد و... اگر سیاستمدار این راه‌حل را نپذیرد چاره چیست؟
آزادی نقد از رسانه و دسترسی به اطلاعات و تولید آزادانه نظرات مردم، راه‌حل واقعی است. بدون امکان نقد رفتارهای مسوولان در فضای عمومی و نیز بدون نظرسنجی از مردم و انتشار نتایج آن در جامعه، امکان رسیدن به فهم درست از بازخوردهای رفتارهای سیاستمداران وجود ندارد. جز این هر چه هست گمان و خیال است.
اگر این شرایط فراهم نباشد، پس از مدتی مرتکب اقداماتی می‌گردند که به جای افزایش سرمایه اجتماعی و محبوبیت، منجر به کاهش سرمایه اجتماعی می‌شود و نتیجه آن زیان محض است.
سرمایه اجتماعی خیلی باارزش و گرانقیمت است. نباید آن را از دست داد. حفظ آن مستلزم تحقق شرایط پیش‌گفته است. هر سیاستمداری در مصرف کردن این سرمایه باید خیلی خسیس باشد و تنها در جایی آن را خرج کند که آورده‌ای جدی داشته باشد.
بسیاری از گفتارها و رفتارها، مثل تیری است که از چله رها می‌شود و دیگر اختیار آن در دست تیرانداز نیست. باید پیش از رها کردن تیر اطمینان کافی از تیراندازی داشت؛ هم از جهت انتخاب هدف و هم از جهت اصابت به آن هدف.
سیاستمدار باید توجه کند که هدف او از یک رفتار هر چه باشد، برداشت جامعه از آن مهم‌تر است. شاید شما برای ابراز صمیمیت لبخند بزنید، ولی غالبا یا بخشی از مخاطبان آن را در موقعیت کنونی به منزله بی‌توجهی به مسائل اصلی کشور و مردم برداشت می‌کنند.
شخصا نظر موافق یا مخالف با بسیاری از رفتارهای آقای رییس‌جمهور ندارم، ولی به نظرم اگر از این زاویه به رفتارهای ایشان نگاه کنیم، شاید بد نباشد که یک ارزیابی دقیق از مترو سوار شدن خود به ویژه در شرایط کنونی به دست آورده و منتشر کنند و اجازه ندهند که چون سیاستمداران دیگر ارزیابی رفتارها و گفتارهای او را فقط اطرافیان ارایه دهند.
- 10
- 2
