به گزارش خبرآنلاین، تندروها در مجلس کارهای کف خیابانی می‌کنند تا خود را مردمی جلوه دهند اما به زعم برخی آب به آسیاب کسانی می ریزند که منافع شخصی کلانی را برای خود طراحی کردند تا هزینه اش را از جیب ملت پرداخت کنند؛ اما اقدامات آنها مصداق اشاعه تندروی در جامعه نیست؟
محمد عطریانفر عضو ارشد حزب کارگزاران سازندگی می گوید: این تندروی ها در شرایط عادی خسارت خود را به جا می گذارد، چه رسد به آنکه ما در شرایط بحران قرار داریم و با مشکلات عدیده ای مواجه هستیم. در این اوضاع رفتارهای افراطی راه تدابیر برون رفت از بحران را سد می کند که حتما اثرات منفی‌اش مضاعف خواهد بود.
مشروح گفت‌وگوی خبرآنلاین با عطریانفر را در ادامه بخوانید:
طومار و بنر زدن و پلاکارد بالا گرفتن، شکل جدیدی از کفن پوشی است که مصادیقش را در مجلس شاهد هستیم، در حالیکه قبلا به ظاهر گروه هایی از مردم عادی این کارها را می کردند. برخی معتقدند که این کارها تندروی را در جامعه اشاعه می دهد و تشویق می کند. نظر شما چیست؟
کلا تندروی، سم مهلکی برای حکومت است. حالا این تندروی چه از ناحیه مردم، چه از ناحیه مسئولان و چه از ناحیه طبقات و لایه های میانی جامعه باشد، به هر حال چنین رفتارهای افراطی حتما دردسرهای سنگینی برای مسئولان کشور و جامعه ایران به وجود می آورد. طبیعی است که اگر این افراط گرایی ها و تندروی ها از درون حاکمیت و لایه هایی از نهادهای حقوقی حاکمیت نظام باشد قطعا و مسلما خطرات و اثرات تندتر و بدتری خواهد داشت.
پارلمان مرکز عقلانیت، تدبیر، فکر و اندیشه برای رقم زدن سرنوشت مردم، تدوین قوانین و نظارت بر عملکرد مجریان است. رفتارهای افراطی و تند در درون چنین نهادی بیشتر با هدف مصرف داخلی یا خودنمایی در حوزه انتخابیه انجام می شود اما تبعات سنگین تری در پی دارد. ضمن آنکه اگر چنانچه ردپای برخی رفتارهای تند را درون نهادهای مسئول بدانیم که دیگر سنگی روی سنگ بند نمی شود و حتما باید مقابل این رفتارها ایستاد. این تندروی ها در شرایط عادی خسارت خود را به جا می گذارد، چه رسد به آنکه ما در بحران قرار داریم و با مشکلات عدیده ای مواجه هستیم. در این اوضاع رفتارهای افراطی راه تدابیر برون رفت از بحران را سد می کند که حتما اثرات منفی‌اش مضاعف خواهد بود. از این جهت من فکر می کنم این سنگ بنای تندروی گذاشتن سرآغاز دوباره نوعی به هم خوردن تعادل سیاسی در کشور خواهد بود.
بعضی می گویند اگر برجام منتفی شود ما به دهه شصت و میانداری تندروها در عرصه سیاسی بر می گردیم.
معتقدم اساسا نمی توانیم از برجام خارج شویم. خروج ما از برجام به مفهوم آن است که همه دستاوردهایی را که دولت و نظام براساس سیاست ها و تدابیر رهبری در یک مقطع زمانی تعقیب کردند، با دست خود پایمال کنیم. محصول و خروجی برجام این است که ایران از ذیل فصل هفتم منشور شورای امنیت سازمان ملل خارج شد و این خروج تقریبا به صورت کاملا روشن نشان می دهد که سایه جنگ و اجماع جهانی علیه ایران شکست.
طبیعی است اگر از صحنه تعهد خود به برجام خارج شویم، عملا کشور را با دست خود به شرایط اول بر می گردانیم و به جهان و دنیای پیرامونی اجازه می دهیم که تحریم های سنگین تر و سخت تر خودشان را با الزامات سازمان ملل بر ایران تحمیل کنند، در حالیکه ما تعهد و پایبندی خود را به برجام نشان دادیم. حداقل وضعیت امروز این است که کل اروپای سیاسی در برابر آمریکا ایستاده است و آمریکا به عنوان یک کشور متخلف شناخته می شود. این فرصتی برای مانور سیاسی و مانور مهندسی سیاسی و اقتصادی ایران در عرصه جهانی است. علی القاعده هیچ عقلی ما را به این سمت هدایت نخواهد کرد. اگر تندروها بخواهند چنین فشاری را به نهادهای مسئول بیاورند، ابتدا زیانش در چشم مردم می رود و بعد هم خود نظام را مسئله دار خواهد کرد.
یعنی معتقدید به دهه هشتاد و میانداری تندروها برنمی گردیم؟
تندروی در هیچ شرایطی به نفع مردم و کشور نیست. وقتی ما اصل خروج از برجام را به رسمیت نمی شناسیم و نمی توانیم از آن خارج شویم طبیعی است که تندروها فرصتی برای خودنمایی مجدد نخواهند داشت.
با کفن پوشان جدید چه می توان کرد؟ برخی اقشار جامعه نیز با آنها مخالفند و درصدد پاسخگویی بر می آیند، تکرار این روند ممکن است منجر به تنش اجتماعی شود؟
ابتدا پیشنهاد می کنیم کفن پوشان، کفن هایشان را در بیاورند و لباس زندگی بپوشند. کفن پوشیدن یعنی چه؟ کفن پوشیدن یعنی اینکه یک مصلحت و ارزشی در حال پایمال شدن است و به خاطر صیانت از آن ارزش حاضریم جان خود را کف دست قرار دهیم. کفن پوشیدن متعلق به وقتی است که بخواهیم از برجام خارج شویم، وقتی که منافع مردم را به راحتی با دست خود ذبح کنیم. در واقع اینها بوق را از سرگشاد می نوازند.
چه کار باید کرد که فضای اجتماعی دچار التهاب نشود؟
نهادهای مسئول و موثر و مرجع اجتماعی باید مقداری بیشتر نقش آفرینی کنند و تذکر دهند. در این رابطه نقش صداوسیما مهمتر از همه است. وقتی صداو سیما و رسانه های اجتماعی و عمومی این نوع رفتارهای تندروی و افراطی را منعکس نکنند خود به خود موضوع متوقف خواهد شد و اصلا کسی از این کارها نخواهد کرد چون این شیوه های نخ نماشده و بیشتر عامه پسند با هدف تبلیغ و ترویج است، اگر نهادهای متولی حوزه رسانه و تبلیغات رسمی کشور از انتشار و بازتاب اینگونه اخبار پرهیز کنند، خود به خود این مسائل جمع می شود.
نخبگان سیاسی باید چه کار کنند؟، به نظر می رسد که نوعی محافظه کاری پیشه کردهاند.
آنها تکلیفی ندارند که در برابر رفتارهای پوپولیستی کاری کنند. وظیفه آنها این است که به تدبیر و هدایت امور ملی و کشور بپردازند و وظیفه خودشان را در جای واقعی خودش ایفا کنند. جلوگیری از این رفتارهای پوپولیستی باید از مسیر طبیعی خودش که جلوگیری از انتشار اخبارش است باشد، وقتی این کار شود؛ طبیعتا فرصت برای زیست بهتر مردم و تفکر نخبگان فراهم می شود.
اگر در یک جناحی یکسری افراد اقدام به تندروی کردند؛ نیروهای عاقل آن جریان نباید تذکر دهند و خودشان نیروهای تندرو را کنترل کنند؟
این حرکت های تندروی خودجوش نیست. از یک مراکزی هدایت می شود، کسانی که وظیفه کنترل دارند، گاهی خودشان هدایت کننده برخی از این تندروی ها هستند. آنها باید دست از فعالیت های تندروانه بردارند، جوان های خام و ناپخته هم تحت تأثیر قرار نخواهند گرفت. البته فارغ از این جمله، اگر یک جریان سیاسی درونش چنین حرکت هایی رخ دهد، وظیفه چهره های شاخص و موثر و معقول آن مجموعه است که جلوی این تندروی ها بیایستند و این نوع حرکات را متوقف کنند.
امید کرمانی‌ها
- 14
- 1
