رحمان قهرمان‌پور در گفت‌وگو با ایسنا، با اعتقاد بر اینکه انتشار این مقاله دیر هنگام بود و باید زودتر از اینها این مقاله منتشر می‌شد تا توجه بیشتری را به سمت خود جلب کند، گفت: به نظر می‌رسد این اقدام بیشتر یک نوع واکنش نسبت به اقدام آمریکا بود و شاید بهتر بود که این مقاله قبل از اظهارات پمپئو یا بلافاصله بعد از آن منتشر می‌شد نه با این فاصله زمانی.
این کارشناس مسائل بین‌الملل با بیان اینکه آنچه که در نامه آقای ظریف مطرح شده است خواسته‌های جمهوری اسلامی ایران است که از گذشته مطرح بوده است و چیز جدیدی در آن نبود، تصریح کرد: در واقع در این مقاله آقای ظریف تلاش کردند یک چارچوب کلی از خواسته‌های جمهوری اسلامی ایران را مشخص کنند و این مقاله از این نظر حائز اهمیت است.
وی با بیان اینکه وقتی صحبت‌های آقای پمپئو در یک طرف و مقاله آقای ظریف را در طرف دیگر قرار می‌دهیم مشخص می‌شود که محل اختلاف و دعوای دو کشور کجاست، در بخش دیگری از صحبت‌های خود افزود: اما واقعیت این است که آنچه در نظام بین‌الملل تعیین‌کننده است قدرت واقعی است و این نامه‌نگاری‌ها بیشتر در راستای دیپلماسی عمومی و تاثیرگذاری بر افکار عمومی دنیا و داخل آمریکا است ولی بر روی دولت آمریکا و سایر حکومت‌ها تاثیری نمی‌گذارد چرا که دولت آمریکا از خواسته‌های ایران مطلع است و ایران نیز می‌داند که برنامه آمریکا چیست.
قهرمان‌پور با بیان اینکه بر اساس این موضع‌گیری‌ها این موضوع مشخص است که اولین و مهمترین اختلاف بین ایران و آمریکا، اختلاف بر سر پذیرش جایگاه و موقعیت جمهوری اسلامی ایران از سوی دولت آمریکاست، ادامه داد: در واقع می‌توان گفت مهمترین نکته ای که آقای ظریف در این مقاله بر آن تاکید کرده بودند این است که آمریکا باید موقعیت و موجودیت جمهوری اسلامی ایران را به رسمیت بشناسد و دست از تلاش جهت تغییر نظام سیاسی ایران دست بردارد. سیاست رژیم چنج در مورد ایران در دولت اوباما کم‌رنگ شده بود و به نظر می‌رسید که آمریکا از این سیاست در مورد ایران عبور کرده ولی با روی کار آمدن ترامپ این موضوع جدی شده است و آقای ظریف در همین مقاله بر روی اهمیت تغییر این سیاست تاکید کرده است .
این کارشناس مسائل آمریکا با بیان اینکه این مقاله در معادلات تغییری ایجاد نمی‌کند، تصریح کرد: همان‌طور که اشاره کردم بیشتر این نامه به نوعی در راستای تشریح مواضع جمهوری اسلامی ایران و آگاهی‌بخشی به افکار عمومی جهان در این ارتباطاست و در همین چارچوب نباید منتظر این باشیم که اتفاق خاصی در بحث معادلات بین دو کشور ایجاد شود.
وی همچنین در مورد اظهارات اخیر جان بولتون مشاور امنیت ملی آمریکا در مورد اینکه در تیر ماه آمریکا سورپرایزی جهت اعمال فشار بر ایران خواهد داشت، گفت: علیرغم اینکه به نظر می‌رسد موضع‌گیری کاخ سفید در برابر ایران به ظاهر از یک خط و مشی واحدی پیروی می‌کند باید به این موضوع توجه کرد که واقعیت چندان اینگونه نیست و بین ترامپ و نزدیکانش و همچنین ترامپ و تیم محافظه‌کاران که در راس آن پمپئو و جان بولتون قرار دارند یک نوع اختلاف بر سر نوع تعامل با ایران وجود دارد. نئومحافظه‌کاران که عموما سیاست‌های تندتری نسبت به ایران دارند تلاش دارند ترامپ را در مسیر خواسته‌های خود سوق دهند در حالیکه ترامپ با توجه به نگاه تجارت‌محورانه خود چندان همراه با سیاست برخورد نظامی با ایران نیست.
وی با بیان اینکه این سورپرایز به نظر نمی‌رسد که ماهیت عجیب و غریبی داشته باشد و احتمالا در راستای افزایش تحریم‌ها و فشارها با ایران و تلاش دولت آمریکا جهت فشار به متحدانش در راستای تحت فشار قرار دادن ایران از سوی آنها خواهد بود، گفت: این سوپرایز هر چه باشد باید مورد تایید ترامپ قرار بگیرد و باید دید که آیا ترامپ زیر بار خط و مشی افرادی مانند جان بولتون خواهد رفت یا نه و واقعیت نگران‌کننده این است که تیم نئومحافظه‌کاران بتوانند ترامپ را به سمت خواسته‌های خود سوق دهند.
- 10
- 1
