موسم تعيين كابينه دوازدهم فرارسيده و هر روز گمانههايي درباره چگونگي چينش اين كابينه شنيده مي‌شود. در اين ميان عمدتا فشارهايي از سوي جناح‌هاي دولتي به رئيس‌جمهور وارد مي‌شود؛ آنها به صراحت بيان مي‌كنند كه روحاني بايد در انتخاب كابينه به آنها توجه داشته باشد.
حال آنكه چنين تمنايي در نظامهاي حزبي از سوي احزاب پيروز قابل قبول است. اما از آنجا كه كشور ما با سيستم حزبي اداره نمي‌شوند؛ تشكيل كابينه حزبي، امر محالي است. حتي كابينه‌هايي كه تشكيل مي‌شوند نيز كابينه‌هاي ائتلافي نيستند. اين در حالي است كه در كشورهايي با نظام حزبي همچون برخي از كشورهاي غربي، اگر حزبي اكثريت نداشته باشد، دولت‌ها ناگزيرند كابينه ائتلافي تشكيل دهند.
اما از آنجا كه در ايران چنين سيستمي وجود ندارد؛ اينها فقط يك سري توقعات سياسي است. آنچه در اين زمينه بسيار مهم است اداره كشور است؛ يعني رئيس‌جمهور كه مسئول اداره كشور است بايد افرادي را به عنوان وزير انتخاب كند كه توانايي كافي براي اداره حوزه مربوط به خودشان را داشته باشند.
چرا كه بعد از پايان دوره رياست‌جمهوري اگر اعتراضي شد كه چرا مديري ناكارآمد بود و درست عمل نكرد بايد رئيس‌جمهور بتواند به ملت، مجلس و رهبر پاسخگو باشد؛ نه اينكه توجيه كند كه يكي از جريان‌هاي سياسي اين مدير يا وزير را تحميل كرده بود! اين از رئيس‌جمهور مسموع نيست.
رئيس‌جمهور بايد در زمينه چينش كابينه كاملا آزاد باشد؛ هيچ جريان سياسي نبايد فشار بياورد كه چه كسي را رئيس‌جمهور براي حضور در دولت دوازدهم انتخاب كند. بنابراین بايد سهم خواهي‌ها را كنار گذاشت.
هر فرد شايستهاي مناسب مديريت است البته طبعا رئيس‌جمهور بايد از يك جريان سياسي و يك تفكر خاص كه خودش صلاح مي‌داند كابينه را بچيند. آنها كه نسخه كابينه فراجناحي و فراحزبي ميپيچند بايد بدانند كه اگر از گرايشات سياسي مختلف در كابينه استفاده شودد، ناهماهنگي به وجود ميآيد.
ناصر ايماني - فعال سياسي اصولگرا
- 9
- 6
