«عطا نورالاسلام آراکانی»، یک فعال روهینگیایی و مدیر کانال «آرفیجین» به عربی است. او می‌گوید برای نجات مسلمانان میانمار باید سازمان ملل، نیروهای حافظ صلح به آنجا بفرستد. به اعتقاد او، «آنگ‌سان سوچی» تسلیم و تابع ارتش است و نمی‌تواند کاری برای مسلمانان این کشور انجام دهد. بحران روهینگیاها از سال ٢٠١٢ تا به حال روزبه‌روز وخیم‌تر شده و سازمان‌های بین‌المللی چنان‌که باید، به وظایفشان عمل نمی‌کنند. مصاحبه پایگاه اینترنتی «عربی ٢١» را با او می‌خوانید.
دولت میانمار لحن خود را تغییر داده و از مبارزه با تروریسم حرف می‌زند. این جهت‌گیری چه پیامدهایی دارد؟
همیشه می‌گویند به دنبال سرکوب، انفجار است که می‌آید. ما از سال‌ها پیش هشدار داده بودیم. سرکوب‌ها از سال ٢٠١٢ تاکنون به صورت شبانه‌روزی ادامه داشته است. وقتی کارد به استخوان برسد، منجر به یک نوع رویارویی می‌شود و این امری بدیهی است.
آیا جامعه بین‌المللی از اقدامات دولت میانمار علیه مسلمانان غافل بوده است؟
بدون‌شک. جامعه بین‌الملل تاکنون فقط به اظهارنظر و صدور بیانیه بسنده کرده است. این کارها نه اثری روی دولت نظامی و فاشیستی گذشته داشت و نه بر دولت دموکراتیک کنونی به رهبری آنگ‌سان سوچی.
جهان در حمایت از مردمان روهینگیا چه می‌تواند بکند؟
متأسفانه بیشتر دولت‌ها به ارائه کمک بسنده می‌کنند؛ کمک‌هایی که حتی به محاصره‌شدگان در داخل برمه نمی‌رسد. حال آنکه مردم روهینگیا نیاز به حمایت‌های سیاسی دارند. باید مسئله‌شان در سازمان ملل مطرح شود و به صدور قطع‌نامه‌ای بینجامد که حقوق شهروندی آنها را تضمین کند.
سازمان ملل متحد دراین‌باره چه باید بکند تا مسلمانان روهینگیا بتوانند به حقوقشان دست پیدا کنند؟
سازمان ملل باید قطع‌نامه‌ای را صادر کند و به موجب آن نیروهای حافظ صلح را به ایالت آراکان (راخین) بفرستد تا از کشتار جمعی روهینگیاها جلوگیری شود. ما از همه دولت‌های عربی و اسلامی نیز همین را می‌خواهیم که بر سازمان ملل فشار بیاورند تا در این بحران دخالت کند و نیروی حافظ صلح به منطقه بفرستد.
الان وضعیت روهینگیاها چگونه است؟
فلاکت‌بار. گروهی از خانواده‌ها به کوه‌ها و جنگل‌ها گریخته‌اند، آن‌هم در شرایطی که منطقه شاهد باران‌های موسمی و جریان‌های هوای سرد است. در بین آنها زنان و کودکان زیادی هستند که نه آب دارند و نه غذا. ویدئوهایی که از اینها تهیه شده در شبکه‌های مجازی موجود است.
تعداد قربانیان اخیر از ابتدای اکتبر سال گذشته تاکنون به چند نفر رسیده است؟
هفته گذشته گفتند بیش از سه هزار شهید. بیش از ٥٠ هزار نفر {آمارهای جدیدتر ٨٠ هزار} هم به کوه‌ها و جنگل‌ها و مناطق مرزی بین میانمار و بنگلادش پناه برده‌اند. به‌علاوه ده‌ها روستا هم کاملا سوخته و نابود شده‌اند. هزاران نفر از زنان در معرض تجاوز قرار گرفته و بیش از ٢٠٠ هزار نفر مجبور به ترک روستاهایشان شده‌اند.
این بحران از کجا شروع شد؟ آیا سابقه تاریخی هم دارد؟
روهینگیاها ساکنان اصلی منطقه موسوم به آراکان هستند. آنجا یک دولت اسلامی مستقل بوده است. می‌گویند اسلام در دوران خلیفه هارون‌الرشید (سال ٧٨٨م) وارد آنجا شد و حدود ٤٨ پادشاه مسلمان بر این منطقه حکومت کردند. آثار اسلامی برجای‌مانده در این منطقه به سال‌های بین ١٤٣٠ الی ١٧٨٤ برمی‌گردد. در همین سال است که دولت همسایه؛ یعنی برمه کشور آراکان را تصرف و اشغال کرد.
حتی بعد از این اشغال روهینگیاها شهروندان عادی بودند و از تمام حقوقشان بهره‌مند می‌شدند. وقتی سال ١٩٦٢ کودتای نظامی شد، وضعیت روهینگیاها نیز روزبه‌روز بدتر شد تا اینکه در سال ١٩٨٢ قانونی تصویب شد که از آنها لغو تابعیت کرد و گفتند آنها مهاجرانی از بنگلادش هستند. سال‌ها کوچ‌های اجباری ادامه داشت تا ژوئن ٢٠١٢ یک سلسله‌کشتارهای جدید علیه روهینگیاها شروع شد؛ یعنی از زمانی که منازعات رنگ‌وبوی فرقه‌ای و دینی پیدا کرد. در این سال گروهی برای تبلیغ دینی به آراکان آمدند و هنگامی که به یانگون بازگشتند، با تحریک گروه‌های بودایی اتوبوسشان به آتش کشیده شد. آنها را کشتند و مثله‌شان کردند. این شروع برنامه جدیدی برای نسل‌کشی مسلمانان شد.
نقش سازمان‌های روهینگیایی که در خارج هستند چیست؟
این سازمان‌ها تلاش می‌کنند صدای مردم را به جهانیان برسانند و باوجود ناتوانی و کمبودهایی که دارند جامعه بین‌المللی را وادار کنند تا موضعی قاطع دراین‌باره اتخاذ کنند. در این میان سازمان‌های بین‌المللی باوجود صدور بیانیه‌های محکومیت نتوانسته‌اند چیزی را در واقعیت تغییر دهند.
گزارشی را که عنان به سان سوچی ارائه داد حاوی چه مطالبی بود؟
او درخواست تشکیل یک کمیته مشورتی ٩ نفره کرده بود که پیگیر حقوق مسلمانان باشد. قرار بود این کمیته راه را برای ارسال کمک‌های انسان‌دوستانه به منطقه هموار کند، به روهینگیاها تابعیت داده شود، رسانه‌های بین‌المللی اجازه ورود به آراکان را داشته باشند و ... و چند مورد دیگر.
آنگ سان سوچی درباره احقاق حقوق آراکانی‌ها چه کرد؟
سوچی در دولت میانمار نقش مشاور و وزیر خارجه را دارد. او در سال ١٩٩١ برنده جایزه صلح نوبل شد، اما در واقعیت تا به حال کاری برای مردم روهینگیا نکرده است. او حتی در دوران تبلیغات انتخاباتی‌اش هیچ حرفی از روهینگیاها نزد، چون خودش هم موجودیت نژادی به نام روهینگیا را نمی‌پذیرد. سوچی اساسا تابع و تسلیم ارتش است.
- 12
- 3
