از فاشیسم تا سوسیالیسم

‪‬ به جز رای اولی‌های آمریکایی، دیگران احتمالاً این جمله را در دعوت به انتخابات مکرر شنیده اند و امسال هم، با تاکید بیشتر می‌شنوند. هر بار، این جمله با «این‌بار اما»یی همراه است که برای رای‌دهنده بالقوه‌ای که بناست بالفعل شود، توضیح می‌دهد چرا این بار ماجرا با دوره‌های پیش واقعاً متفاوت است و واقعاً اهمیت بیشتری دارد.

این بار اما ماجرا متفاوت است. ویژگی مهمی که این دوره را متفاوت می‌کند این است که گستره گزینه‌های پیش روی مردم آمریکا، شکلی بی‌سابقه به خود گرفته و هر دو طرف در کرسی‌های مختلف، کرانه‌های طیف عقیدتی خود را با قدرت به میان آورده‌اند.

گستردگی عقاید سیاسی و اجتماعی نامزدهای این دوره به شکلی است که برای بخش‌های زیادی از رای‌دهندگان، با دلایل متفاوت و گاهی متضاد، حتی ترسناک می‌شود. در سمت جمهوری‌خواهان، راست افراطی با اشاراتی از نژادپرستی عریان وارد شده و نژاد برتر سفید را به صحنه خوانده است. در سمت دمکرات‌ها، غول خفته سوسیالیسم که مرده فرضش کرده بودند و تا همین چهارسال پیش برای توهین و تهدید، برچسبش را به سیاستمدارانی می‌زدند که منکر این اتهام بودند، دوباره برخاسته و پای صندوق آمده است. عاقبت این صندوق به کجا خواهد رسید؟

شانس دو حزب در رقابت‌های امشب چگونه است؟

مجلس آبی، سنا احتمالاً قرمزساده‌ترین سوال که البته اغلب جوابی پیچیده‌تر از آن که تصور می‌شود را دارد این است: کدام احزاب قرار است برنده انتخابات باشند.

اگر از انبوه انتخابات محلی و همه‌پرسی‌ها که در ایالت‌ها و حوزه‌های مختلف به اشکال مختلف برگزار می‌شوند بگذریم، انتخابات امسال، سه صحنه رقابت مهم دارد که تعیین برنده و بازنده هر کدام، قواعد خود را می‌طلبد، مجلس نمایندگان با تمام کرسی‌هایش، ۳۵ کرسی در سنا و ۳۶ فرمانداری. اگر چه نه به اندازه انتخابات ریاست‌جمهوری، تمام این انتخابات تا حدی به هم پیوسته نیز هستند و در محدوده این به هم پیوستگی، بیش از همه مجلس و کمتر از همه فرمانداری‌ها، تحت تاثیر فضای کلی کشور، هستند.

محکم‌ترین شاخص فضای کلی کشور، نظرسنجی کلی رای کنگره، اوضاع را به شدت به نفع دمکرات‌ها نشان می‌دهد. آخرین داده این شاخص در لحظه تنظیم این مطلب، ۵۰.۴درصد به نفع دمکرات ها و ۴۲.۲درصد به نفع جمهوری‌خواهان است، یعنی ۸.۲درصد به نفع دمکرات‌ها؛ اما نکته اینجاست که ترکیب جمعیتی حوزه‌ها و ایالت‌ها امتیاز بالایی به جمهوری‌خواهان می‌دهد و از این رو، نقطه تساوی یعنی جایی که در مجلس نمایندگان به‌عنوان وسیع‌ترین انتخابات، تعداد کرسی‌ها به سمت تساوی خواهد رفت، جایی است که اوضاع حول‌وحوش ۵درصد به سود دمکرات‌ها باشد. دمکرات‌ها برای اینکه اکثریت را به دست بیاورند، باید حداقل به طور مطلق ۲۳ کرسی از رقیب بگیرند، یعنی اگر ۱ کرسی باختند ۲۴ کرسی دیگر را بگیرند و... .

ناگفته نماند، دیگر شاخص مهم، یعنی محبوبیت رئیس‌جمهور جمهوری‌خواه نیز، به سود آبی‌هاست: ۵۲.۶درصد مخالف ترامپ هستند و ۴۲.۲درصد حامی: -۱۰.۴درصد

در وضعیت فعلی، دمکرات‌ها احتمالاً حدود ۳۵-۴۰ کرسی به دست خواهند آورد. اگر حدود ۳درصد ضعیف‌تر از نظرسنجی‌ها عمل کنند، وارد محدوده‌ای می‌شوند که احتمال شکست و ماندن در اقلیت، واقعی می‌شود. از طرف دیگر اگر همین حدود یعنی ۳درصد قوی‌تر عمل کنند، در مجلس نمایندگان تا ۲۰ کرسی بیشتر هم ممکن است به دست بیاورند و البته، شانسی واقعی برای سنا هم پیدا می‌کنند.

در مجلس سنا، همان طور که پیشتر مفصل به آن پرداخته شده، ترکیب انتخابات از پیش به نفع جمهوری‌خواهان است. از ۳۵ کرسی این دوره فقط ۹کرسی در حال حاضر در اختیار قرمزهاست که در ۵ تایشان رقابتی واقعی جریان دارد. دمکرات‌ها، با ۲۶ کرسی (۲۴ + ۲ کرسی مستقل) وارد می‌شوند که ۱۰ تای آن‌ها پتانسیل تغییر دارند. این کرسی‌های رقابتی اغلب در ایالاتی هستند که ترامپ در سال ۲۰۱۶ در آن‌ها پیروز بوده و از این رو، آبی‌ها در موضع دفاعی قرار دارند.

با ترکیب فعلی ۵۱ به ۴۹ (۵۱ به ۴۷+۲) و با توجه به حضور مایک پنس به‌عنوان رای صدویکم سنا در صورت تساوی، برای کسب اکثریت باید تمام این کرسی‌های آسیب‌پذیر را حفظ کنند و همزمان از ۵ کرسی جمهوری‌خواه دو کرسی را به دست بیاورند، یا به ازای هر کرسی از دست رفته، یکی بیشتر.

ترکیب فعلی نظرسنجی‌ها حاکی از این است که محتمل‌ترین گزینه این است که به طور مطلق، تعداد کرسی‌های قرمز یکی بیشتر خواهد شد یا حداکثر ترکیب به همین شکل حفظ خواهد شد، احتمالاً با تعویض تعداد مساوی کرسی. پیروزی دمکرات‌ها در کسب اکثریت یا حتی افزایش تعداد کرسی، نیازمند این است که دمکرات‌ها بهتر از نظرسنجی‌هایشان نتیجه بگیرند، همان حدود ۳ درصد، یا اینکه در تعداد کافی از کرسی‌ها، تک‌به‌تک، عواملی جداگانه ورق را به سمت آبی برگردانند که البته حالت بعیدتری است. نکته البته اینجاست که نتیجه فعلی، تاثیر مهمی بر شانس دمکرات‌ها در کسب اکثریت در ۲۰۲۰ دارد و حتی اگر اینجا اکثریت را نگیرند، ممکن است بتوانند زمینه خوبی برای پیروزی ۲۰۲۰ فراهم کنند، یا برعکس.

فرمانداری‌ها، البته در سطح ملی کمترین تاثیر مستقیم را دارند اما از نظر تاثیر این سمت بر قوانین انتخاباتی دوره‌های آینده یا معرفی نیمکت‌نشینان تازه برای ریاست‌جمهوری و دلایل دیگر، همچنان اهمیت بالایی دارند. در این ترکیب، اگرچه جمهوری‌خواهان از نظر تعداد سمت، احتمالاً گزینه‌های بیشتری را کسب خواهند کرد، اما از نظر ایالات تاثیرگذار و از نظر جمعیت ایالات، پیش‌بینی می‌شود دمکرات‌ها پیروزی‌های مهم‌تری را کسب کنند.

انتخابات چطور ممکن است برخلاف نظرسنجی‌ها پیش برود

عوامل غافلگیری‌های احتمالیپیش‌بینی‌هایی که درباره نتیجه انتخابات می‌شود، بر مبنای نظرسنجی‌هاست که همچنان، محکم‌ترین پایه را برای تخمین وضعیت انتخابات فراهم می‌کنند، حتی اگر تمام رسانه‌ای‌ها و سیاسیونی که نظرسنجی‌های ۲۰۱۶ را بد خوانده بودند، به جای پذیرش اشتباه خود، اصرار کنند که نظرسنجی‌ها در سال ۲۰۱۶ خطا کردند و از این رو باید آن‌ها را کنار گذاشت.

اما درس بدیهی سال ۲۰۱۶ این بود که به جای اینکه عدد بزرگ‌تر در رقابت را در فقط یک نظرسنجی نگاه کنیم و یک طرف را برنده اعلام کنیم، منطقی‌تر این است که از ترکیبی از نظرسنجی‌ها، با توجه به اعتبارشان و نیز از روی روند تغییراتشان و میزان آرای سرگردان، میزان احتمال وقوع هر سناریو را بررسی کنیم، کاری که البته نیاز به تخصص خود را دارد و این جاست که متخصصی مثل نیت سیلور که پروژه بلاگ کوچکش در Daily Kos را حالا تحت نظر موسسه بزرگ ABC و با تیمی از بهترین تحلیلگران در رسانه معروف Five Thirty Eighاداره می‌کند وارد می‌شود. این وب‌سایت مدلهایی برای پیش‌بینی و تخمین احتمالات دارد که اعداد این صفحه از آنجا آمده اند و البته در کنار نظرسنجی‌ها، معیارهای دیگری را نیز در محاسبات خود در نظر می‌گیرد.

باز مهم‌ترین معنای ترجیح مدل پیش‌بینی به نظرسنجی تنها این است که روش درست پیش‌بینی، به جای اینکه نامزد قرمز می‌برد و نامزد آبی می‌بازد این است که احتمال پیروزی هر نامزد اعلام شود و باز همین اعلام احتمال یعنی نامزدی که ۲۰درصد شانس پیروزی دارد، ممکن است پیروز شود.

با همین نگاه، Five Thirty Eighشانس دمکرات‌ها برای کسب اکثریت را در لحظه تقریر این نوشته، ۸۵.۶درصد در مقابل ۱۴.۴درصد جمهوری‌خواهان توصیف می‌کند و درست برعکس همین نسبت را در سنا ارائه می‌دهد، ۸۵.۶درصد قرمز و ۱۴.۴ آبی.

اما این احتمالات ۱۴.۴درصدی در چه شرایطی ممکن است حادث شوند. به عبارت دیگر چه عواملی ممکن است باعث شوند که این اتفاقات کم‌احتمال، رخ دهند؟ به ترتیب اهمیت از کم به زیاد:

۱. یک خطای نه‌چندان بالا و البته هم‌بسته در نظرسنجی‌ها می‌تواند این انتخابات را از چیزی که هست، یک موج ۸-۹درصدی آبی، به یک رقابت برابر در محدوده D+5 به پایین یا به یک شبه‌سونامی آبی در محدود D+11 به بالا تبدیل کند. این ریاضی‌ترین و غیرسیاسی‌ترین توصیف احتمال خطاست.

۲. مسئله دیگری که ممکن است باعث شود آنچه مردم در نظرسنجی‌ها گفته‌اند رخ ندهد، موانع بر سر راه مشارکت است که البته به شکلی نامتوازن بر سر راه بدنه رای دمکرات‌ها خواهد بود. تعداد زیادی از اهالی طبقات فرودست در حوزه‌ها و ایالت‌های آبی و اقلیت‌ها نژادی، ممکن است با موانعی برای شرکت در انتخابات، مواجه شوند که پیشتر مفصل به آن پرداخته‌ایم، از قبیل قوانین مربوط به کارت شناسایی، ثبت نام در انتخابات و... . اگر تعداد کافی از مردم در این موانع به دام بیفتند، ممکن است چند شکست غیرمنتظره برای آبی‌ها رقم بزنند.

۳. مشارکت بی‌سابقه هم ممکن است نظرسنجی‌ها را غافلگیر کند. در محاسبات احتمالات و تنظیم نظرسنجی‌ها بر اساس سوابق، محدوده‌ای منطقی از مشارکت هر قشر در نظر گرفته می‌شود. اگر یک قشر با اختلاف و برخلاف همه دوره‌های قبل، ناگهان با درصدی بالاتر پای صندوق بیاید، ممکن است وزنه را به یک طرف سنگین‌تر کند. در این دوره، لاتین‌تبارها و جوان‌ترها ممکن است برخلاف معمول که کمتر پای صندوق می‌آیند، به خاطر مسائل مهاجرتی، مسائل مربوط به سقط جنین و برت کاوانا، مسائل نژادی و دیگر، بیش از پیش‌بینی پای صندوق بیایند و البته این‌ها همه به نفع دمکرات‌ها خواهد شد.

۴. عامل دیگری که معمولاً با مشارکت همخوانی دارد اما در این دوره، شدیداً با روایت نظرسنجی‌ها فاصله گرفته، حمایت مالی از نامزدهاست. حمایت مالی هم باعث تقویت کارزارها می‌شود و هم وقتی مردمی باشد، حاکی از انگیزه برای حمایت است. این دوره، حمایت مالی دمکرات‌ها به شکلی بی‌سابقه افزایش یافته و بسیار بیشتر از جمهوری‌خواهان بوده است. به روایت OpenSecrets.org حمایت فردی از دمکرات‌ها تا اینجا نزدیک به ۶۵۰میلیون دلار بوده، در مقابل ۳۱۲میلیون دلار جمهوری‌خواهان. این فاصله، مهم‌ترین عامل تردید ناظرانی است که معتقدند دمکرات‌ها، لااقل کمی بهتر از نظرسنجی‌ها نتیجه خواهند گرفت.

۵. کمبود نظرسنجی خیلی ساده ممکن است نتایج را نامطمئن کند. در بسیاری حوزه‌ها، شامل رقابت‌های مهم سنا در داکوتای شمالی و میزوری، در هفته‌های آخر بسیار کمتر از نیاز نظرسنجی داشته اند و البته تازه‌ترین نظرسنجی‌ها در دیگر ایالات هم نهایتاً دو سه روز با روز رای‌گیری فاصله دارند، شاید همین دو سه روز تلاش‌های تبلیغاتی کاری از پیش برده باشند.

کدام پیروزی‌ها و شکست‌ها در سنا، اثرات و معانی جدی‌تری خواهند داشت

کرسی‌های کلیدی و کرسی‌های بدیهی

از اوایل صبح چهارشنبه احتمالاً اعلام نتایج شروع خواهد شد و البته احتمالاً برخی رسانه‌های فارسی نیز شروع به گزارش آن‌ها خواهند کرد؛ اما همه نتایج به یک اندازه مهم و معنادار نخواهند بود. برخی نتایج که اساساً جز گزارش توسط نهادهای رسمی آمریکا کاربرد دیگری ندارند و بدیهی هستند.

اینجا باید این نکته مهم را ذکر کنیم:‌ برخلاف آنچه ممکن است به نظر بیاید، پیروزی برنی سندرز مستقل (نزدیک به دمکرات‌ها) در ورمانت، از دمکرات‌ها تیم کین، نامزد معاون اولی هیلاری کلینتون در ویرجینیا، الیزابت وارن در ماساچوست، کرستن جیلیبرند در نیویورک، دایان فاینستین در کالیفرنیا، ایمی کلوبچار در مینه‌سوتا، کریس مورفی در کانتیکت، بن کاردین از مری‌لند، باب کیسی از پنسیلوانیا و شلدون وایت‌هاوس از رود آیلند و نیز اورین هچ جمهوری‌خواه در یوتا، بدیهی هستند و هیچ معنای فراتری ندارند چون برخلاف اهمیت این نامزدها و نقش‌آفرینی‌هایشان در سطح ملی، در سطح ایالت خودشان، این‌ها به‌سادگی و بدون رقابت جدی پیروز خواهند شد.

در طرف مقابل اما کرسی‌هایی هستند که پیروزی یا شکستشان ممکن است نشانه‌های پیروزی یا شکست حزبشان را فراهم کنند. آن‌ها را بر اساس مسیر احتمالی پیروزی دمکرات‌ها مرور می‌کنیم.

جان تستر در مونتانا، تینا اسمیت در مینه‌سوتا، جو منشن در ویرجینای غربی و رابرت منندز در نیوجرسی، از پیروزی‌های هستند که دمکرات‌ها روی آن‌ها حساب کرده‌اند. شکست در هر کدام از این‌ها احتمالاً یعنی دمکرات‌ها شب بدی را در رقابت سنا خواهند گذراند.

در سه رقابت دیگر، دمکرات‌ها امیدوار به پیروزی هستند و تا حدی به آن نیاز هم دارند. بیل نلسون در فلوریدا و جو دانلی در ایندیانا باید بتوانند کرسی خود را حفظ کنند و کرستن سینما در آریزونا هم باید کرسی جف فلیک بازنشسته را بگیرد تا یک شکست محتمل دمکرات، هایدکمپ، را جبران کند.

جکی روزن دمکرات با فاصله کمی پشت سر سناتور دین هلر در نواداست و در مقابل سناتور کلر مک‌کَسکیل دمکرات در میزوری با فاصله کمی از جاش هاولی پیش است. با این دو کرسی دمکرات‌ها به ۵۰ کرسی می‌رسند، یعنی با وجود مایک پنس، هنوز اقلیت.

شکست هایدی هایدکمپ در حفظ کرسی داکوتای شمالی در مقابل کوین کریمر و ناکامی فیل بردسن، بتو اوروک و مایک اسپی، به ترتیب در شکست مارشا بلک‌برن در تنسی و سیندی هاید اسمیت در میسی‌سیپی و کنارزدن سناتور تد کروز در تگزاس، تقریباً قطعی است؛ اما اگر در یکی از این حوزه‌های غافلگیری رخ دهد، دمکرات‌ها اکثریت سنا را کسب کرده‌اند.

چه چیزهایی ممکن است باعث شود به جای نتایج انتخابات، شاهد دعوایی سیاسی باشید

تهدیدهای صندوق ۲۰۱۸

اولین بار در سال ۲۰۱۶ به طور رسمی این احتمال مطرح شد که ممکن است روند بعد از انتخابات و بعد از اعلام نتایج، به شکل عادی پیش نرود. بعضی ناظران نزدیک به دمکرات‌ها معتقد بودند بخشی از بدنه رای جمهوری‌خواه و شخص ترامپ، شکست را نخواهند پذیرفت و احتمال شورش از یک طرف و به‌رسمیت‌نشناختن نتیجه از طرف دیگر، توسط این قشر را مطرح می‌کردند. ترامپ و همراهانش البته همین هشدار را درباره طرف مقابل می‌دادند. ترامپ البته پیروز شد و گرچه جمعیت‌های بسیاری در مخالفت با او به راهپیمایی پرداختند، اما نه احتمال نادرست‌بودن نتایج مطرح شد و نه کسی خواستار بررسی چیزی بود.

این دوره اما ممکن است ماجرا متفاوت باشد. ممکن است به جای اینکه طبق روال شاهد باشیم که حوزه‌ها یکی‌یکی نتایج خود را اعلام کنند، اخباری از آشوب در محل‌های رای‌گیری و راهپیمایی‌های اعتراضی کسانی باشیم که درست یا غلط مدعی‌اند در صندوق اتفاقات غریبی افتاده است.

بدیهی‌ترین دلیل، احتمال یک هک تمام‌عیار و واقعی است که عاملش هم محتمل‌تر از همه، روسیه خواهد بود. هکرهای روس ممکن است با نفوذ به اطلاعات ثبت‌نام انتخاباتی و دستکاری حتی اندکی در آن‌ها، جمعیت سردرگمی درست کنند که اطلاعاتشان پیدا نمی‌شود و نمی‌توانند رای دهند. هک‌های پیچیده‌تر هم محتمل است. سال‌هاست متولیان برگزاری انتخابات در ایالات مختلف هشدار می‌دهند و خواستار تقویت ساختار امنیتی انتخابات می‌شوند اما تا اینجا تنها اقدام ملموس، افزایش حضور رای کاغذی در بعضی حوزه‌ها بوده که البته اقدام موثری است.

از طرف دیگر، توجه به این موضوع باعث شده حتی لازم نباشد هکی انجام شود. کافی است همان روس‌ها یا یکی از طرف‌های رقابت، با پروژه اطلاعاتِ غلطی مشابه ۲۰۱۶، شایعه کنند که چنین اتفاقی رخ داده. همین حالا برایان کِمپ از مقامات ایالت جورجیا که خود نامزد فرمانداری همین ایالت است، بدون ارائه شواهد رقیبش را به تلاش برای اخلال متهم کرده و البته رقیب کاملاً تکذیب می‌کند.

فضا آن چنان دوقطبی است که چنین شایعه‌ای توسط قشرهای زیادی از هر دو طرف پذیرفته خواهد شد. اگر این شایعه در سمت قرمز پخش شود به احتمال زیاد ترامپ به آن دامن خواهد زد و اگر سمت آبی باشد، این رئیس‌جمهور نخواهد توانست کسی را از دمکرات‌ها قانع کند. چند حمله تروریستی در هفته آخر منتهی به انتخابات نیز نشان می‌دهد چنین آشوبی در صورت وقوع، ممکن است به جاهای باریکی هم برسد.