پروانه سلحشوری، نماینده مردم تهران در دهمین مجلس شورای اسلامی است. او دانش‌آموخته دکترای جامعه‌شناسی، استاد دانشگاه آزاد اسلامی و عضو کارگروه زنان روستایی، عشایر و مناطق محروم در معاونت زنان و خانواده ریاست جمهوری است.
سلحشوری در انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی، در فهرست ائتلاف فراگیر اصلاح‌طلبان قرار داشت. در طول مجلس دهم، واکنش‌ها و نطق‌های او نسبت به برخی مسائل سیاسی و اجتماعی، واکنش‌ها و بازتاب‌های گوناگونی در پی داشت و از او چهره ای نام آشنا برای مردم و رسانه‌ها ساخت. او هم اکنون نیز از موضع گیری‌های خود دفاع می‌کند و معتقد است اخطار و مواخذه برای یک نماینده مساله خاصی نیست و یک نماینده مجلس باید حتی از جان خود هم برای دفاع از حقوق مردم بگذرد. در ادامه گفت‌وگوی همدلی با این نماینده مجلس را می‌خوانید:
عملکرد خود را در مجلس دهم چگونه ارزیابی می‌کنید؟
همواره سعی کرده‌ام که در حوزه‌های تخصصی مرتبط با دانش خود، ورود کرده و در سایر حوزه‌ها از مشاوره سایر متخصصان بهره بگیرم. از آنجا که هم سابقه فرهنگی داشته‌ام و هم در کمیسیون فرهنگی مجلس مسئولیت داشته‌ام، بیشتر فعالیت خود را در این دوره در زمینه مسائل زنان، ورزش، جوانان و خانواده متمرکز کردم.
من همچنین دو سال، عضو ناظر در شورای عالی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری از طرف مجلس بودم و همانطور که اشاره کردم عمده فعالیت‌های من در این دوره در حوزه زنان و جوانان و خانواده و نیز در حوزه ورزش و آموزش و میراث فرهنگی و گردشگری، بوده است.
برنامه‌ها، شعارها و وعده‌های انتخاباتی شما در بدو ورود به مجلس دهم چه بودند و تا چه اندازه خود را در تحقق آنها موفق می‌دانید؟
در انتخابات مجلس دهم به مانند همین دوره، لیست خیلی دیر بسته شد. به همین دلیل تعیین اهداف درازمدت و دادن وعده‌های بسیار در برنامه‌های من قرار نگرفت. با این حال برنامه‌هایی که در ذهن داشتم خیلی زود محقق شد. به عنوان مثال ورود به حوزه ورزش زنان و جوانان برای من بسیار اهمیت داشت و در همان سال اول توانستیم در کمیسیون تلفیق برنامه، بخشی از مالیات ارزش افزوده را به حوزه ورزش، اختصاص دهیم.
توانمندسازی زنان نیز یکی دیگر از مواردی بود که در برنامه‌های من مورد اهمیت بود. مساله عدالت جنسیتی و همچنین ارتقا و پایش وضعیت زنان، از مواردی بود که در صدر برنامه‌های من قرار داشت.
در واقع ما صدای زنانی بودیم که صدای آنها اصلا شنیده نمی‌شد. ما خواسته‌های بخشی از زنان را مطرح کردیم که هیچ گاه از طریق نمایندگان دنبال نشده و حتی نادیده گرفته شده و با آنها مخالفت می‌شد. می‌توانم بگویم که با پیگیری‌هایی که توسط ما درمجلس انجام شد، حضور زنان در ورزشگاه‌ها بیشتر شد.
از طرفی دنبال کردن برخی از آسیب‌های اجتماعی که زنان با آن درگیر هستند نیز از مواردی بود که در برنامه‌های من در مجلس وجود داشت. برای نمونه، پیگیری مساله حداقل سن ازدواج یکی از این موارد بود. ما به دنبال آن بودیم که ممنوعیت ازدواج زیر ۱۳ سال زنان را تصویب کنیم که البته به نتیجه نرسیدیم. از دیگر موارد، مبحث خروج زنان از کشور بدون لزوم اجازه همسر بود که البته این مساله هم به نتیجه نرسید.
طرح وزارتخانه شدن سازمان میراث فرهنگی و گردشگری نیز یکی دیگر از مواردی بود که به طور جدی پیگیری کردم که این طرح مصوب شد و هم اکنون با حضور این وزارتخانه روبه‌رو هستیم. باید بگویم که از جنبه سیاسی نیز همواره سعی کردم نگاه ملی داشته باشم و مشکلات همه کشور را رصد کنم. در همین زمینه همواره ارتباط نزدیکی با همه مردم در سطح کشور و استان‌های مختلف داشته‌ام. از طرفی همواره سعی کردم در این مجلس، نگاه مادرانه‌ای داشته باشم نسبت به فرزندان و دختران سرزمینم تا صدای آنها در مجلس باشم. همچنین میراث کشور و حفظ آن برای من اهمیت زیادی داشته است. گسترش آموزش و رونق ورزش نیز همواره در اهداف من قرار داشت.
اگر به گذشته برگردیم آیا در جریان انجام مسئولیت‌های خود، مواردی را در ذهن دارید که فکر می‌کنید بهتر بود به آنها بیشتر می‌پرداختید؟
از آنجا که دانش‌آموخته جامعه‌شناختی و مرتبط با حوزه زنان بودم، سعی کردم در دوره مسئولیت خود به مشکلات و آسیب‌های این طبقه از جامعه رسیدگی کنم. ناراحتی من در این زمینه این است که متاسفانه در طول مسئولیت خودم در مجلس با یک دوره بیماری سخت روبه‌رو بودم که برای مدتی مانع از حضور من در مجلس شد. بنابراین فکر می‌کنم که کاش می‌توانستم از آن دوره عدم حضور، استفاده بیشتری می‌کردم.
از جمله موارد تلخ و شیرین در مجلس، کدام‌یک در ذهن شما باقی مانده است؟
نطق پنج دقیقه‌ای اینجانب که بسیار اتفاقی به نام من انتخاب شد، یکی از لحظات خوب مجلس برای من بود که توانستم اظهارات خود را به عنوان نتیجه‌ای بر فعالیت‌های خودم در مجلس داشته باشم. از موارد تلخ این مجلس نیز برای من درک این حقیقت بود که ما یک راه طولانی در پیش داریم تا بتوانیم موانع و مشکلات را پشت سر بگذاریم، چرا که هنوز برخی از شخصیت‌ها و مسئولان خودمان هم به حالت جهان سومی فکر می‌کنند. هضم برخی نگرش‌های درون‌گروهی و برون‌گروهی در مجلس برای من خیلی دشوار بود و اینکه برخی بتوانند به راحتی منافع مردم را زیر پا بگذارند تا خودشان را مطرح کنند. در عین حال که البته نمی‌توان از حمایت‌ها و دلسوزی‌های بسیاری از همکاران نیز چشم‌پوشی کرد.
موضع‌گیری شما در مورد مسائل مختلف کشور با واکنش‌های زیادی در سطح جامعه روبه‌رو می‌شد. چگونه از این نوع موضع‌گیری‌های خود دفاع می‌کنید؟
من همواره خود را فراتر از جناح و حزب و قالب دانسته‌ام. ارجحیت اصلی برای من همواره منافع ملی بوده است. در این مسیر البته هزینه‌های زیادی هم پرداخت کردم. نماینده واقعی مردم باید حتی از جان خود بگذرد و احضار به دادگاه و مواخذه‌های این‌چنینی مساله ساده‌ای است.
اگر چه برخی می‌گویند که بعضی از سخنان من در راستای تشویش اذهان عمومی بوده است، اما باید بگویم که برعکس، من هر چه که گفته‌ام در راستای بهبود شرایط کشور و از سر دلسوزی بوده است. به یاد دارم که یک بار هم من به یکی از همکاران اصول‌گرا گفتم که من اصلا نمی‌خواستم اینقدر معروف شوم، اما شما زمینه آن را فراهم کردید. به هر حال خوشحالم که خداوند این لطف را به من کرد که توانستم حرف دل مردم را بزنم و زبان گویای مردم باشم. خیلی از مردم به من می‌گویند که تو حرف‌های دل ما را گفتی و این برای من یک ارزش است.
اگر بخواهید مجلس دهم را در چند جمله کوتاه توصیف کنید، کدام موارد از نظر شما مهم‌تر و قابل اعتناتر خواهند بود؟
مجلس دهم، مجلسی بود که کار کرد، ولی دیده نشد. در این مجلس، چه اصلاح‌طلب، چه اصول‌گرا و چه مستقل، کارهای خوبی انجام دادند، اما در بسیاری موارد، همدیگر را هم در معرض تخریب قرار دادند. اقتدار این مجلس به‌خصوص در ماه‌های اخیر به واسطه تلاش‌هایی که صورت گرفت، ضربه خورد. اما در بعضی موارد مانند طرح یک فوریتی افزایش حداقل سن ازدواج، یا تصویب FATF و مواردی مثل این، مجلس نقش خود را ایفا کرد ولی به هر حال از طرف مراجع دیگر به نتیجه‌ای نرسید.
اقتدار مجلس در برابر دولت نیز ناهمگون بود. به نظر من اقتدار مجلس در برابر دولت در جایی که می‌بایست با سخت‌گیری بیشتری همراه باشد، کم بود و در زمانی که باید همراهی بیشتری صورت می‌گرفت، بیش از حد بود. مثلا وقتی که دولت برای اولین بار کابینه خود را در دوره دوازدهم معرفی کرد مجلس باید سخت‌گیری بیشتری به خرج می‌داد و اجازه نمی‌داد تا وزیر ناکارآمد در کابینه قرار گیرد، نه اینکه پس از آن دائما به دنبال تذکر، طرح سوال و استیضاح و برکناری آنها باشد. بنابراین به نظر می‌رسد که نمایندگان بهتر بود که عملکرد مناسب‌تری در این زمینه به کار می‌بردند.
- 12
- 8
