به گزارش جماران، طرحی برای ساماندهی پیام رسان‌های خارجی؛ بعد از تمام شدن تب و تاب انتخابات ریاست جمهوری، این عنوان از خبر‌های پر بحث هفته‌های اخیر است که به دلیل ابهام در ماهیت و تأثیر احتمالی قابل توجهی که می‌تواند در جامعه‌ی پر مسأله‌ی امروز به جا بگذارد در رسانه‌ها مطرح است.
از اصلی‌ترین بخش‌های این طرح که توسط جمعی از نمایندگان مجلس طراحی شده و هنوز به صحن علنی نیامده است الزام پیام رسان‌های خارجی به همکاری با دولت جمهوری اسلامی ایران است که برداشت عمومی از آن، فیلتر این شبکه‌ها در صورت عدم همکاری آن پیام رسان هاست.
در همین زمینه با عباس عبدی تحلیلگر سیاسی و اجتماعی گفت و گویی را انجام داده ایم که مشروح آن در پی می‌آید:
به نظر شما طرح یاد شده در مجلس اصولگرا که شامل دو جناح رئیس مجلس و جبهه پایداری است، فرجامی خواهد یافت؟
واقعیت این است که با جناح بندی‌های داخل مجلس و تفاوت‌های آنها آشنایی کافی ندارم و نمی‌توانم از این حیث اظهار نظر کنم. همه آنها مجموعا در مواجهه با خواست مردم و اصلاحات یک گروه محسوب می‌شوند و تفاوت‌های داخلی هم این وجه یکسان بودن آنها را نقض نمی‌کند. هر دو گروه هم دوست دارند که جامعه را محدود کنند.
به نظر شما دولت و رئیس جمهور آتی که در انتخابات مخالفت خود با فیلتر را اعلام کرده بودند در مقابل این طرح که حامیان سرسختی هم در مجلس دارد چه اقدامی می‌کنند و چگونه آن را مدیریت خواهند کرد؟
فکر می‌کنم آقای رئیسی مطابق قول‌هایی که داده بود قاعدتا باید با این کار مخالفت کند. شاید آنها در فاصله آمدن دولت می‌خواهند این کار را انجام بدهند که ایشان هم بگوید من رئیس جمهور نیستم و ضرورتی ندارد که موضع بگیرند. در حالی که این درست نیست و ایشان همین الآن هم باید موضع گیری داشته باشد و انتظار می‌رود که این کار را انجام بدهد و اگر انجام ندهد به معنای نقض قول و قرار‌های اعلام شده است. اگر هم مخالفت کنند مطمئن هستم از پس مجلس بر خواهد آمد.
اساسا فکر می‌کنید قطع اینترنت جهانی سیاست کلان و هدف نهایی حاکمیت هست یا خیر؟
این‌ها خیلی دوست دارند با جهان قطع ارتباط و یک اینترنت داخلی برای خودشان درست کنند که در حدی بتوانند کارشان را راه بیاندازند. ولی اینکه چقدر بتوانند این کار را انجام بدهند به امکانات آنان و محدودیت‌های فنی بر می‌گردد. ولی در اینکه دنبال چنین چیزی هستند، تردیدی وجود ندارد.
یکی از احتمالات موجود، طبقه بندی مردم در دسترسی به اینترنت است. چنین برنامه احتمالی را آیا قرین به موفقیت می‌دانید یا خیر؟
اگرچه این کار نوعی پوشش برای محدود کردن دسترسی عمومی است و موجب فساد هم می‌شود، ولی اصولا طبقه بندی کردن مردم بی معنی است و اصلا این‌ها در این مقام نیستند که به کسی بگویند چه چیزی استفاده کن و چه چیزی استفاده نکن. انگار که به مردم بگویند یک عده روزنامه بخوانند و یک عده روزنامه نخوانند، یا یک عده مجله بخرند و یک عده مجله نخرند. اصلا در این مقام نیستند و برای خودشان جایگاهی قائل هستند که می‌خواهند مردم را دسته بندی و گروه گروه کنند در حالی که چه طور وقتی می‌خواستند رأی بگیرند نمی‌گویند تو رأی بده و آن دیگری رأی نده؛ یا بگویند تو، چون سطح بالاتری داری به ما رأی بده، چون اعتبارش بیشترش است و آدم عوام، ساده و کم سواد اعتبارش کمتر است و به ما رأی ندهد. همان طور که همه مردم حق رأی مساوی دارند، حق استفاده از امکانات هم به طور مساوی دارند. مردمی که در تکلیف برابرند در حقوق نیز برابرند.
پیش بینی شخصی تان از آینده‌ی فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی در ایران که امروز تنها سنگر باقی مانده افکارعمومی برای ابراز نظر است، چیست؟من نمی‌توانم پیش بینی دقیقی داشته باشم، اما دوست داریم که اصحاب قدرت به موجودیت این فضا تن بدهند و خودشان را با این فضا تطبیق بدهند. اگر بخواهند سیاست محدودسازی را پیگیری کنند دوباره اثرگذاری ماهواره‌ها را تقویت می‌کنند. اتفاقا نفوذ خودشان در ماهواره‌ها کمتر است. در فضای مجازی نفوذ و حضور نسبی دارند، چون خودشان هم می‌توانند یک سری از افسران و گروهبانان و سربازان سایبری راه بیاندازد و حضور داشته باشند و حرف بزنند. اما در فضای ماهواره نمی‌توانند چنین کار‌هایی را بکنند. آنجا هیچ کاری نمی‌توانند بکنند و هرچه فضای مجازی را ببندند نفوذشان در این فضا کمتر می‌شود. بنابر این از آنچه می‌ترسند بیشتر دچارش خواهند شد.
امیدوارم که این خط مشی محدود کردن را کنار بگذارند و سعی کنند با واقعیت‌های اجتماعی، مردم و حقوق مردم کنار بیایند.
- 15
- 4
