نمایش‌های یک ساله احمدی‌نژاد در قالب نامه نگاری

از چند جهت سال ۹۶ برای محمود احمدی‌نژاد سال پر مشغله‌ای بود. مشغله نوشتن چند نامه به رهبر انقلاب و مردم. از جهتی دیگر، اعتراض در قالب نوشتن نامه، شفاهی و کلیپ‌های تصویری‌ به قوه قضائیه. در پایان نیزاعتراض‌ها و بست‌نشینی در حرم عبدالعظیم(ع) و امامزاده صالح(ع). نامه‌هایی که هیچ‌گاه پاسخی مکتوب دریافت نکردند.

اعتراض‌هایی به قوه قضائیه که هنوز تحت تعقیب قرار نگرفته‌اند. بسط نشینی‌هایی که تا کنون هیچ نتیجه‎ای به همراه نداشته‌اند. اما در مجموع این رفتارها، شیوه‎های اعتراض و سبک نوشتنِ محمود ذهن مردم را مشغول کرده و سوال‌هایی را نیز برای آنهابه‌وجود آورده است. سوال‌هایی از این دست: چگونه است که قوه قضائیه نسبت به شدیدترین اعتراض‌ها و اتهامات محموداحمدی‌نژاد تا کنون اقدامی انجام نداده است؟ آیا محموداحمدی نژاد پشتش به جای خاصی گرم است؟ آیا، طبق همین وضعیتی که او قوه قضائیه را به باد نقد و اتهام قرار می‌دهد، برای یک شهروند دیگر ممکن است؟ و دیگر سوالاتی از این دست که می‌تواند به ذهن هر ایرانی خطور کند.

موضوع بعدی بست نشینی‌هایی است که به گفته خود معترضین(مشایی، بقایی، احمدی‌نژاد)، به خاطر ظلمی است که بر آنها رفته و به همین دلیل مستمر و به صورت جدی در مکانهای عمومی به خصوص امامزاده‌های شهر تهران انجام می‌گیرد از جمله حرم عبدالعظیم و امامزاده صالح (ع)، یکی در شمال و یکی در جنوب شهر تهران که این دو مکان سابقه زیادی در میزبانی معترضین و مخالفین حکومت‌های مختلف داشته‌اند. البته بست‌نشینی شیوه‌ای برای اعتراض به نهادهای بالادستی است که سابقه آن به زمان قاجار بر می‌گردد.

موضوع پایانی و نکته جالب داستان این است که،تا کنون پاسخی مکتوب به مکاتبات محمود احمدی نژاد داده نشده و همه می‌دانیم که، در رد یا تایید نامه‌های او، هیچ پاسخی به صورت مکتوب صادر نشده است. تنها به صورت شفاهی و غیر رسمی یا در برخی محافل به محتویات نامه احمدی نژاد پاسخ‌هایی داده شده است که گویا احمدی‌نژاد را قانع نکرده است، چون اگر قانع می‌شد دست به نوشتن نامه های دیگر نمی‌زد.

هدف محمود احمدی‌نژاد

برخی بر این باورند که نزدیکان احمدی‌نژاد به صورت کلی و خود محمود احمدی‌نژادبه صورت خاص به دنبال دست یابی به قدرت هستند که برای دست یابی به این امر نیز راه ها و ابزارهایی را به کار می‌گیرند که یکی از آنها این است که دولت روحانی را به چالش بکشند که دولت چقدر در ارتباط با وعده‌های خود صادق بوده است. یکی دیگر از اقداماتی که در پیش گرفته شده تلاش بی وقفه آنها برای رفع اتهام از خود نسبت به آن ۸ سالی که در راس قدرت بودند. نمونه بارز آن اعتراض‎های عمومی در سطح کشور بود که احمدی‌نژاد و یارانش قصد سوار شدن بر این موج را داشتند و سعی کردند که بگویند اتفاقات گذشته به آنها مربوط نبوده است.

برخی نیز بر این باور هستند که احمدی نژاد طی این سال‌ها نشان داده است که تمایل بسیار زیادی برای دیده شدن دارد. آنها معتقدند که برای احمدی نژاد بیش از جایگاه و مقام این امر اهمیت دارد که در تاریخ سیاسی اجتماعی ایران همیشه ماندگار باشد. برای توضیح بیشتر می‌توان به سفرهای استانی، بیانیه انتخاباتی در خصوص عدم حمایت از کاندیداها، اعلام کاندیداتوری بقایی و اظهار نظرهای او و اطرافیان درباره خود احمدی‌نژاد یا نامه‌نگاری با روسای جمهور ایالات متحده آمریکا، نوشتن نامه و دادن پیشنهادات مختلف به رهبر انقلاب و همچنین مخالف خوانی های او در برابر قوه قضائیه و مشکلات معیشتی و... اشاره کرد.

حسین کنعانی مقدم دبیرکل حزب سبز ایران و فعال اصولگرادر باره اهداف محمود احمدی‌نژاد گفته است که: هدف او این است که با طرح چنین مسائلی سطح مطالبات و انتظارات مردم را افزایش دهد. بنابراین او با طرح چنین مسائلی می کوشد به نوعی در اذهان عمومی ایجاد تشویش کند.

و از همه مهمتر به دنبال این است که با ایجاد یک فضای اقتصادی مجازی طوری وانمود کند که در دوران ریاست جمهوری او یک دولت قدرتمند و تاثیرگذار و موفق در راس امور قرار داشته است و موفقیت های چشمگیری به دست آورده است. در مجموع می‎توان اینگونه گفت که او به‌‌‌دنبال تغییرخود و بازکردن راهی برای به‌قدرت‌رسیدن کسی است که برگزیده او است. وگرنه او بهتر از هرکسی می‌داند که خودش دیگر به قدرت باز نمی‌گردد.

پوپولیسم نقاب دار

محمود احمدی نژاد را یک پوپولیسم قهار می‌دانند. کسی که با وارونه جلوه دادن واقعیات در پی بهتر نشان دادن خود است اما غافل از اینکه در وضعیتی هستیم که دیگر مردم به شعار توجه چندانی ندارند و تنها در عمل است که می توان نظر مردم را به خود جلب کرد.

مصاحبه‌ها علیه لاریجانی‌ها و پورمحمدی‌ها، برخی ارکان سپاه و همچنین نامه نگاری ها به رهبر انقلاب و اعتراضات شدید نمسبت به عملکرد روحانی تنها برای نزدیک شدن به مردم و بازیافتن اعتبار پیشین است که بعد از گذشت چند سال مردم نسبت به او و سخنانش بی اعتماد شده اند. ناگفته نماند که بخشی از وجهه پوپولیستی احمدی نژاد اعتماد به نوعی پیشگویی است. برخی بر این عقیده هستند که اظهاراتاینجریاننشانمیدهدکهتصمیماتآنها،برمبنایپیشگوییگرفتهمی‌شود؛چهدرزمانیکه ‏دولترادراختیارداشتندوچهدرزمانحاضر.

لحن مشایی، بقایی و محمود احمدی‌نژاد به گونه ای بوده است که گویی قرار است در آینده اتفاقی رخ دهد. و تنها کسانی که از این اتفاقات خبر دارند خود آنها هستند.

اگر بپذیریم که جلب پشتیبانی مردم با توسل به وعده‌های کلی و مبهم و همراه با شعارهای ضد امپریالیستی از ویژگی های پوپولیسم است باید گفت که محمود در این امر ید طولایی دارد. برای درک بهتر این ویژگی می‌توان به سخنان محمود احمدی نژاد در سازمان ملل به ویژه در مورد شکست آمریکا و یا سخنرانی‌های او در سفرهای استانی و وعده‌هایش به مردم از جمله، اختصاص دادن پول به نوزادان ، اعطای هزار متر زمین به هر خانوار، ایجاد دو و نیم میلیون شغل در سال رجوع کرد چون در کل بیانگر قوی بودن پوپولیسم در محمود احمدی نژاد است.

نظریه پردازان سیاسی، پیشبرد اهداف سیاسی، مستقل از نهادها و احزاب موجود، با فراخوانی توده مردم به اعمال فشار مستقیم بر حکومت را نیز از دیگر ویژگی های پوپولیست‌ها می دانند. به راحتی می‌شود این ویژگی را در محمود احمدی نژاد مشاهده کرد. او خودش را فردی جدا از کانون های قدرت می‌‎دانست که از دل مردم برخاسته تا با فساد دولت‌های قبلی که خود هم در آن دولت‌ها نقش استانداری رو ایفا می‌کرده است مقابله کند.

پاسخ‎هایی که محمود احمدی نژاد دریافت نکرد

چند نامه به رهبر انقلاب، چند نامه به نهادهای رسمی و همچنین انتقادات زیادی به گفتمان اعتدال و دولت روحانی اقداماتی بودند که احمدی نژاد در سال گذشته انجام داد. وجه اشتراک همه افراد و نهادهایی که احمدی نژاد به آنها نامه‌نگاری کرده بود این است که تا لحظه‌ای که این گزارش تنظیم شده است، پاسخی به صورت کتبی به مکاتبات احمدی‌نژاد داده نشده است. گرچه در تریبون‌های رسمی به برخی از انتقادات و اعتراض های او پاسخ هایی داده شده است اما همچنان محمود به اعتراض ها و حمایت از یاران خود می‌پردازد.