فساد سیاسی و تبعات مالی ویرانگرش، تا حدی هم محصول روحیۀ غارتی-غنیمتی استفساد سیاسی
جامعه ایران نیز فساد سیاسی را براساس عوامل متعددی تجربه کرده است که از آن ها می توان به افزایش نسبی منابع و امکانات، فرهنگ سیاسی جامعه، حجیم تر شدن دولت و فربه تر شدن بروکراسی و روندهای سیاسی داخلی اشاره کرد.
به نوعی سوء استفاده از مقام و جایگاه، برای اهداف غیر قانونی و منافع شخصی مخفی، فساد سیاسی میگویند. شایع ترین شیوه های فساد سیاسی نظیر پارتی بازی ، اخاذی، رشوه، تخریب جریان رقیب و اعمال نفوذ می باشد.
به عبارتی دیگر، به دستکاری سیاست ها، موسسات و قواعد رویه بکار رفته در اختصاص منابع و تامین مالی توسط تصمیم گیرندگان سیاسی، فساد سیاسی میگویند که برای برقرار نگه داشتن قدرت، موقعیت و ثروت از موقعیت خودشان استفاده می کنند.
مسئولیت ناپذیری یکی از نشانه‌های فساد سیاسی استاز بن مایه های مهم فساد سیاسی می توان دسترسی به قدرت و عناصر فساد سیاسی را نام برد؛ یعنی فساد سیاسی در اثر سوء استفاده برخی از دارندگان قدرت و جریان های متصل به آن صورت ميگیرد که نه تنها خود را محق می دانند بلکه تمایل به پاسخگویی ندارند.
پیامد های فساد سیاسی
پیامدهای فساد سیاسی در عرصه های دیگر، زیاد است؛ به خصوص در فساد سیاسی می توانید به ریشه های شکل گیری و گسترش فساد اقتصادی پی ببرید.
فساد سیاسی باعث می شود که مردم نسبت به ساختار با سوءظن بنگرند و مشروعیت هر نظام سیاسی در اثر بی اعتمادی، متحمل اسیب هایی میشود که با متزلزل ساختن حاکمیت قانون، علاوه بر ایجاد هزینه هایی برای کشور، بر روند توسعه سیاسی و اقتصادی تأثير بسیار منفی دارد.
عقیده و باور برخی از صاحبنظران اینست که تا زمان مواجه نشدن با فساد سیاسی، امکان مقابله با فساد اقتصادی وجود نخواهد داشت. در واقع فساد سیاسی، ریشه های شکل گیری و گسترش فساد اقتصادی می باشد. اگر فساد سیاسی در حکومت های غیردموکراتیک اتفاق بیوفتد، درد بی درمانیست؛ به این دلیل که منشا اصلی فساد با رای مردم به قدرت نرسیده است که بتوان آن را با رأی مردم کنار گذاشت و به فکر چاره ای برای فساد بود.
فساد سیاسی تا حد زیادی محصول فرهنگ سیاسی است مقابله با زمینه های شکل گیری فساد سیاسی میتواند هم زمان با مقابله با فساد سیاسی، باعث کاهش فساد اقتصادی شود. از این رو عوامل مؤثر در از بین بردن زمینه های فساد سیاسی، شامل الزام به پاسخگویی، پیگیری و کنترل مستمر فعالیت های سازمان ها و نهادهای مختلف، پذیرش مسئولیت، شفافیت و عمل به قانون در کنار اصلاح قوانین نظارتی می باشد.
مبارزه با فساد
سه اصل راهنمای ما نظیر ایجاد مشارکت، پیشروی گام به گام و عدم مخالفت می باشد. کنترل فساد در صورتی امکانپذیر است که نمایندگان دولت، شرکت ها و جامعه مدنی به منظور گسترش استانداردها و روش های مورد حمایت به فعالیت با یکدیگر بپردازند. در نظر داشته باشید که امکان ریشه کن کردن فساد به یکباره وجود ندارد بلکه مبارزه با فساد، یک فرآیند مرحله به مرحله و پروژه به پروژه تلقی میشود. رویکرد عدم مخالفت ما برای آوردن تمام طرفین مربوطه به پای میز مذاکره، لازم است.
فساد سیاسی را نمی‌توان صرفا به ویژگی‌های فردی حاکمان نسبت دادگردآوری: بخش سیاست سرپوش
- 11
- 5
