اگر در کودکی موفق به دیدن انیمیشن "کارآگاه گجت" شده باشید احتمالا با پیام هایی که هر بار از سوی مقر فرماندهی برای او فرستاده شده و پس از خوانده شدن به صورت خودکار منفجر می شدند آشنا هستید. چنین ایده ای بارها در فیلم های علمی – تخیلی دیگر هم مورد استفاده قرار گرفته که از جمله مشهور ترین آنها می توان به سری فیلم های "ماموریت غیر ممکن" اشاره کرد. در آنجا هم با رایانه هایی روبرو بودیم که قادر به تخریب خود به خود بودند. اخیرا محققین موفق شدند چنین مدارهایی را در دنیای واقعی نیز تولید کنند.
بر اساس نتایج تحقیقی که در ژورنال ACS به چاپ رسیده، گروهی از دانشمندان دانشگاه Vanderbilt موفق به ساخت مداری الکترونیکی شده اند که قابلیت تخریب خود به خودی را در شرایطی خاص داراست. در واقع این عملیات زمانی انجام می شود که مدارهای مورد نظر دارای دمایی پایین تر از مقداری مشخص باشند. دکتر لئون بلان سرپرست تیم تحقیقاتی در توضیح این روش اضافه می کند "ما مداری را توسعه داده ایم که زمانی که در محفظه ای از آب با دمای مشخص قرار داشته باشد به صورت عادی عمل می کند، اما با کم شدن دمای آب و رسیدن آن به سطح بحرانی، مدارها از کار افتاده و شروع به تجزیه می کنند. رسیدن به چنین ساختاری با استفاده از دو ماده امکان پذیر شده است.
شبکه ای از نانوسیم های ساخته شده از نقره و پلیمری که اصلی ترین ویژگی آن، عدم تجزیه در آب گرم و تجزیه شدن در آب سرد می باشد". نانوسیم های نقره ای به وسیله ای فرآیندی به شکل تار و پود پلیمر مورد نظر در آمده اند و به این ترتیب راهکاری برای رسانایی الکتریکی ایجاد کرده اند. با تجزیه شدن پلیمر، ساختاری برای کنار هم نگاه داشتن شبکه سیم های نقره ای وجود نداشته و در نتیجه رسانایی مورد استفاده نیز از بین می رود.
تیم توسعه دهندگان عقیده دارد می توان چنین سیستمی را در ابعادی کوچک ایجاد کرد و از یک باتری برای گرم نگه داشتن اتصالات نانو استفاده نمود. در صورت پایان یافتن توان باتری، مدار مورد نظر نیز به صورت خودکار از بین خواهد رفت. می توان کاربردهای زیادی برای این نوع سیستم های خود تجزیه شونده در نظر داشت اما احتمالا مهم ترین آنها در بخش های پزشکی (ساخت تگ های رهگیری که خروج آنها نیاز به عمل جراحی داشته و با این روش به صورت خودکار تجزیه و دفع می شوند) و البته نظامی برای انتقال پیام های سری به صورت فیزیکی است.
- 16
- 3
