به گزارش ایسنا، سلول های خورشیدی بسیار نازک ساخته شده با مواد پایه سرب میتوانند نور را با بازده بیشتری نسبت به سلول های خورشیدی مبتنی بر سیلیکون جذب کنند، با این وجود، معمولاً نمی توانند در تبدیل انرژی نیز به همان نسبت کارآمدترعمل کنند برای اینکه مقداری از انرژی را به گرما تبدیل می کنند. بنظر میرسد راه حل این است که کمی گرما اضافه کنید.
بائو و همکاران وی در دانشگاه دولتی شرق چین در شانگهای طی مراحل ساخت سلول های خورشیدی، کپسایسین را به سلول های خورشیدی پروسکایت بسیار نازک اضافه کردند. آنان احتمال می دادند که کپسایسین امکان دارد اثر تقویت انرژی داشته باشد برای اینکه میتواند الکترون ها که مسئول شارژ کردن هستند را آزاد کند.
این پژوهشگران سلول های خورشیدی ساخته شده با کپسایسین را در آزمایشگاه با قراردادن آنها در معرض نور مصنوعی برای شبیه سازی نور خورشید و اندازه گیری جریان الکتریکی عبورداده شده در آن ها آزمایش کردند.
کپسایسین سلول های خورشیدی را کارآمدتر کرده و با توانی معادل ۲۱.۸۸ درصد، در مقابل ۱۹.۱ درصد بدون کپسایسین، بهتر عمل می کند. این گروه سپس سلول های خورشیدی را با استفاده از طیف سنجی در حین انجام انرژی تجزیه وتحلیل کرد و دریافت که افزودن کپسایسین منجر به تعداد بیشتری الکترون آزاد برای هدایت جریان در سطح سلول های خورشیدی و کاهش اتلاف انرژی از روش تبدیل به گرما می شود.
سازوکار دقیق این عملکرد هنوز مورد بحث است. بائو و همکاران وی تصور می کنند که مولکول های کپسایسین با یون های سرب سلول خورشیدی واکنش میدهند تا الکترون های بیشتری را برای انتقال جریان آزاد کنند.
بائو می گوید:« انتخاب مواد زیستی پایدار بر پایه چوب اولویت ماست. کپسایسین کم هزینه، طبیعی، پایدار و در زمین زیاد است.»
میاساکا از دانشگاه یوکوهاما ژاپن که سلول های خورشیدی پروسکایت را در سال ۲۰۰۹ اختراع کرد، می گوید:بسیاری از ترکیبات طبیعی آلی دیگر موجود در طبیعت در حال بررسی هستند که آیا از نظر تأثير و هزینه ها مانند کپسایسین عمل می کنندیا خیر.
- 10
- 1
