امکان زلزله همانطور که بارها گفته شده، همیشگی است ولی هیچ دلیل و مستندی وجود ندارد که تهران در معرض حتمی یک زلزله بزرگ است. اطلاعات و اخباری که تهران را دچار وحشت می کند به مراتب می تواند خطرناک تر و مرگ آورتر باشد. ما باید خودمان مجهز به مدیریت بحران روانی باشیم و بشویم.
اعلام خبر”موش ها زلزله زدگان‌را خواهند خورد” از نظر روزنامه نگاری کاری نسنجیده است؛ چرا که در جامعه ناامنی ایجاد می کند. پخش فیلم صدای وحشتناک زلزله در ۲۹آذر به مثابه پخش تصاویر فجیع است.
زلزله ای ۷ریشتری به جان روان تهران افتاده است که مردم را ترسان و از ادامه فعالیت ها ناامید می کند. تهران پیش از این هم خیلی با نشاط نبود ؛ اما ترساندن آن به مصلحت کسی نیست. تولید و انتشار اخبار فجیع را کنترل کنیم و به جای آن به آموزش و پرداختن اطلاعات مفید همت بگماریم.
سوالاتی را که تا کنون نپرسیده ایم، از کارشناسان عمران و مهندسی ساختمان بپرسیم و در رسانه ها پخش کنیم. پناه گرفتن را تمرین کرده و آموزش دهیم. مدیریت بحران روانی را آموزش دهیم و ضمن تمرین و اطلاع رسانی از ایجاد دلهره هایی که مردم در کنترلش نمی توانند موثر باشند، جدا بپرهیزیم و ما مردم هم از دریافت اطلاعات وحشت آور خودداری کرده به اقدامات فعال، مثبت و در حد توان فکر کنیم.
- 16
- 2
