فقر مطلق و خانه‌به‌دوشی مردمِ خوزستان نفت‌خیز؛ اهوازی‌ها در محاصره آب و فاضلاب+ عکس

باران که تمام شد، فاضلاب با فضولات انسانی زندگی را در مناطق کوت عبدالله، حصیرآباد، آسیه آباد و عامری‌های اهواز محاصره کرد. ساکنان این مناطق می‌گویند بعد از هر باران وضع به همین منوال است. چشمه‌های فاضلاب از کوچه و خیابان می‌جوشد و سلامت اهالی را تهدید می‌کند. آنها از ریزش خانه‌ها پس از باران شش روز گذشته، خبر می‌دهند. فاضلاب همان‌طور که سلامتی اهالی اهواز را نشانه رفته، پی خانه‌ها را می‌خورد و هر آن ممکن است که خانه‌های خیس خورده روی اهالی آن خراب شوند. به‌گفته اهالی منطقه، همین چند روز گذشته دو خانه در حصیرآباد فرو ریخت. فعالان اجتماعی هم می‌گویند معلوم نیست چه کسی خسارت از بین رفتن وسایل مردم و تخریب خانه‌هایشان را پرداخت می‌کند؟

به گزارش آفتاب‌نیوز، باران تمام شده است، آب هم دارد فروکش می‌کند اما فضولات انسانی به خیابان و کوچه و خانه بخشی از اهوازی‌ها چسبیده و آنها را رها نمی‌کند. یکی از شهروندان کوت عبدالله می‌گوید شش روز است که به محاصره آب و فاضلاب درآمده‌ایم. همه وسایل‌مان از بین رفت. او خانواده را خانه اقوام برده است. می‌گوید: «صبح که در خانه را باز کردم دیدم بخشی از سقف یکی از اتاق‌ها فروریخته است.» او می‌گوید: «مسئولان دو روز بعد از بارش باران پیش رو تند به منطقه آمدند.» آنها لجن کشن آورده‌اند اما وسعت فاضلاب و لجن‌ها آنقدر زیاد است که حالا حالا لجن از زندگی کوت عبداللهی‌ها پاک نمی‌شود!

«مجتبی گهستونی» یکی از فعالان رسانه‌ای اهواز هم از فروریختن دو خانه در حصیرآباد اهواز خبر می‌دهد. به گفته او مهاجران و افراد ناتوان روی تپه‌ها و کوه‌های حصیر آباد ساخت و ساز کردند اما چون خانه‌ها مقاوم نیستند با هر بارش و زلزله بخشی از آنها فرو می‌ریزد. به گفته او وضعیت حصیرآباد بعد از چهل سال به همان صورتی است که چهار دهه پیش درعکس‌های «کاوه گلستان» ثبت شد.

منطقه حصیرآباد و آسیه آباد در ۲۰ متری شهرداری اهواز قرار دارند. این دو محله با محله‌های «سه خیریه»، «زیتون کارگری» و محله «عامری ها»ی اهواز، کهن‌ترین بافت شهری اهواز محسوب می‌شوند. علاوه بر بافت تاریخی، فقر واعتیاد هم دراین مناطق توی چشم می‌زند. به گفته گهستونی دور تا دور این منطقه فقیر و پر آسیب را شرکت‌ها و سازمان‌های بزرگ نفتی محاصره کرده‌اند. آنها هم از سمت فقر محاصره شده‌اند هم از سوی نفت. برای مثال شرکت ملی نفت خیز جنوب، شرکت نفت و گاز کارون، لوله‌سازی خوزستان، کارخانه کربن، شرکت برق منطقه‌ای و... منطقه حصیرآباد را با ۱۵۰ هزار نفر دوره کرده‌اند! ۱۵۰ هزار نفری که بسیاری از آنها در فقر مطلق به سر می‌برند.

به نوشته روزنامه ایران، او از این منطقه به منطقه صنعتی با پیشینه‌ای تاریخی و مردمی محروم یاد می‌کند که از حداقل امکانات برخوردارند. فاضلاب و باران چند روز پیش به بافت قدیمی آن هم خسارت وارد کرده است. او اعتقاد دارد که مردم این منطقه باید منتقل شوند و در شهرک‌های تازه تأسیس اسکان یابند. مردم منطقه از هجوم حشرات موزی به زندگی به مردم در نتیجه رها شدن فاضلاب در جوی‌های رو باز خبر می‌دهند. فعالان اجتماعی اعتقاد دارد که فاضلاب چون بمب ساعتی عمل می‌کند که با ریزش ساختمان‌ها در آینده خودشان را بیشتر نشان می‌دهد. آنها از زمستان و بارش‌های تند پیش رو واهمه دارند. با وجود این هر روز به تعداد کسانی که در حصیر آباد یا منطقه «منبع آب» ساکن می‌شوند اضافه می‌شود. گهستونی می‌گوید: «چون میل به مرکز برای یافتن کار از روستا و شهرهای اطراف زیاد است.»

اهواز زخم های بسیاری دارد

«صادق حردانی» روحانی منطقه حصیر آباد هم می‌گوید: «اهواز زخم‌های بسیاری دارد.» او فاضلاب را یکی از مشکلات اهواز می‌داند که با هر باران بالا می‌آید و زندگی ساکنان منطقه را خراب می‌کند. اوکه پیشتر امام جماعت مسجدی در حصیر آباد بود می‌گوید: «به هرجا که توانسته ام سر زده ام تا بتوانم مشکلات منطقه را حل کنم.» اما راه به جایی نبرده است. او می‌گوید: «هر بار که فاضلاب بالا می‌آید با لجن‌کش آن را خالی می‌کنند و می‌روند اما فردا همان آش است و همان کاسه.» او که ۱۲ سال پیش شاهد ساخت شبکه فاضلاب منطقه بوده، می‌گوید: «همان زمان هم معلوم بود که این شبکه‌سازی اصولی نیست.» به گفته او تا قبل از آنکه پیمانکار روی حوضچه‌های شبکه فاضلاب را بپوشاند، مردم آنها را با نخاله ساختمان و زباله پر کردند بنابراین طبیعی است که با هر باران لجن به خانه‌های مردم سرریز شود. او شبکه فاضلاب سنتی قبل از آن را کاربردی‌تر از این شبکه فاضلاب می‌داند.

تردد در خیابان‌های پر از فاضلاب

یکی از اهالی کوت عبدالله هم می‌گوید بعد از شش روز همچنان وسایل زیر آب است. او می‌گوید:«باران و آبگرفتگی آنقدر غیرمنتظره بود که اصلاً وقت نکردیم وسایل‌مان را بیرون بکشیم و همچنان در فاضلاب رفت و آمد می کنیم.» به گفته این شهروند از هلال احمر، بسیج و سپاه هم برای کمک آمده‌اند اما کارها کند پیش می‌رود.

محسن خطیبی یکی از اعضای جمعیت امام علی(ع) می‌گوید: «خیلی دیر به داد مردم رسیدند.» او می‌گوید فاضلاب مثل چشمه در خیابان‌ها می‌جوشد و قل می‌زند. هیچ کدام از مردم چکمه ندارد و همچنان درفاضلاب انسانی تردد می‌کنند. به گفته او منطقه شکار سه، منطقه درویشیه، منطقه قلعه کنعان و قلعه کوچک همچنان وضعیت بسیاری بدی دارند و همچنان در فاضلاب غرقند. او می‌گوید: «ارگان‌های دولتی باید مواد شوینده به مردم بدهند چون فاضلاب تمام زندگی آنها را گرفته و می‌تواند به بیماری‌های جمعی زیادی تبدیل شود.» او یک سؤال مهم می‌پرسد که تاکنون هیچ یک از مسئولان پاسخی به آنها نداده است. او می‌پرسد: «خسارت کسانی که خانه هایشان فروریخته و وسایل‌شان از جمله وسایل برقی‌شان از بین رفته با چه کسی است؟»