به گزارش ایلنا، «شارلوت بلانشار» سینماگر جوان فرانسوی است که کارگردانی فیلم «خوشه گندم» را در کارنامه خود دارد و هم‌اکنون برای پروژه‌ای سینمایی در شیلی به سر می‌برد. بلانشار سال گذشته سفری به ایران داشت و قصد دارد به‌زودی از مجموعه عکس‌هایش یک گالری در ایران ترتیب دهد و همین‌طور یک مستند فرهنگی از فیلم‌هایش در مورد ایران تهیه کند.
شارلوت بلانشار معتقد است سینمای ایران چیزهای زیاد برای گفتن دارد و خاطرنشان می‌کند: با وجود مسائلی که سینماگر ایرانی با آن مواجه است، اما درخشش سینمای ایران در دنیا قابل توجه است.
بلانشار از عباس کیارستمی به عنوان فیلمسازی جهانی و شناخته شده نام برد و گفت: «کپی برابر اصل» با بازی «ژولیت بینوش» نشان دهنده تفکر عمیق کارگردانی مثل عباس کیارستمی است و «طعم گیلاس» این کارگردان هم طرفداران زیادی در فرانسه دارد.
این فیلم‌ساز جوان به نام اصغر فرهادی هم اشاره کرد که جمع‌های روشنفکری و مردم عادی فرانسه با نام او آشنا هستند و گفت: ایران پر از سوژه‌های سینمایی است که ممکن است در هیچ کجای دنیا با آن مواجه نشوید.
بلانشار با تاکید بر اینکه ایران پر از فرصت‌هایی است که یک هنرمند می‌تواند به دنیای آن وارد شود، گفت: فرهنگ‌های متفاوت، وجود عشایر، معماری نشات گرفته از دین و زبان همگی ویژگی‌های کم‌نظیر ایران برای هنرمندان جهان به شمار می‌روند.
او ادامه داد: زبان، صرفا یک واحد کلامی برای صحبت کردن نیست؛ بلکه مجموعه آن چیزی‌ست که با آن می‌شود فکر کرد، غذا خورد، لباس پوشید، خوشحال شد، عصبانی شد، ازدواج کرد و حتی جان باخت. معتقدم ایران زبان متفاوتی دارد که باید آن زبان را شناخت.
کارگردان «خوشه گندم» اشاره‌ای به روستای ابیانه به‌عنوان یکی از زیباترین نقاط ایران اشاره کرد و گفت: وقتی به ابیانه می‌روید خانه‌ها را قرمز می‌بینید و روسری‌ها را سفید. در این شهر، راه رفتن مردم فرهنگ دیگری دارد و قلب‌های مردم حرف‌هایی می‌زند که مرز نمی‌شناسد؛ گویی جهانی‌سازی در دل سنت به وجود آمده است.
بلانشار با اشاره به لباس‌های یک‌دستی که عشایر بختیاری می‌پوشند، گفت: با اینکه لباس یک‌دست رهاورد مدرنیته بوده است، ولی گویی یک‌دستی لباس عشایر ایران جز سنت آنها بوده است. این زیبایی‌ها به اندازه‌ای است که اگر دوربین دست بگیری و فیلم و عکس آن را ثبت کنی هم کافی نیست، بلکه باید سال‌ها در میان عشایر زندگی کرد.
او خاطرنشان کرد: من در یک بستر و زمینه فرهنگی و اجتماعی دیگر بزرگ شده‌ام؛ زمینه‌ای که آدم‌ها در آن حرف‌های زیادی برای گفتن دارند ولی تنها هستند. در ایران ممکن است نتوانم با کسی فارسی صحبت کنم ولی ساعت‌ها حرف داریم که با مردم رد و بدل کنیم.
این فیلم‌ساز جوان ادامه داد: ایرانی‌ها به صورت پیش‌فرض می‌خواهند به تو کمک کنند. در صورتی‌که در اروپا فرض بر این است که به کسی اعتماد نکنی. تنها چیزی که من را در ایران به‌عنوان یک فرانسوی آزار داد تفاوت‌های بین زنان و مردان در فضاهای عمومی بود.
بلانشار با ذکر خاطره‌ای از سفرش به ایران، گفت: کنار خیابان منتظر تاکسی بودیم که یکی از ساکنان همان خیابان، وقتی می‌خواست وارد خانه‌اش شود سر صحبت را با ما باز کرد و بسیار با هم شوخی کردیم و در نهایت من و دوستم را به خانه دعوت کرد و چند ساعتی را آنجا مهمان بودیم. به‌نظرم اینکه در ایران آنقدر به سرعت با یک غریبه صمیمی می‌شوند موضوع جالبی است.
او همچنین خبر داد: قصد دارم پس از پایان پروژه‌ام در شیلی، به کوبا بروم و پس از آن کارهای برپایی گالری عکس و ساخت فیلم جدیدم را در ایران آماده کنم.
- 17
- 2
