طلاق توافقی

امروزه در مقررات و قوانینِ جمهوری اسلامی ایران تحققِ طلاق و رسمیتِ آن خارج از دستگاه قضایی و دادگستری ممکن نیست. در واقع ازدواج و طلاق به یک امر رسمی و دولتی تبدیل شده است و دولت این دو (به ویژه طلاق) را خارج از سیستم خود چندان به رسمیت نمی شناسد. طلاق توافقی نیز از این قاعده مستثنی نیست و همانند طلاقِ یک جانبه، طلاق توافقی نیز نیازمند طرح و ثبت دادخواست است.

با گسترشِ دفاترِ خدمات الکترونیک قضایی، اقدامِ نخست برای طرحِ دادخواست طلاق توافقی و ثبتِ آن مراجعه به یکی از این دفاتر است که در تهران تعداد زیادی از آنها وجود دارد. اما لزومی نیست که حتماً دادخواست طلاق توافقی را خودِ زوجین مطرح نمایند. بنابراین برای طرح این دادخواست هم زوجین و هم وکلای آنها می توانند به این دفاتر مراجعه کنند.

زوجین باید برای طلاق توافقی در مورد اموری چون مهریه، جهیزیه، حضانت و ... به توافق برسند. اما نیازی نیست این توافقات را در دادخواستِ طلاق وارد کنند و بهتر آن است که دادخواستِ طلاق توافقی کوتاه تر و ساده تر باشد. آنچه در ارتباط با توافقات زوجین مهم است این است که توافقات زوجین پس از طرح دادخواست و ارجاع به شعبه در واحدی که برای مشاوره (یا تحت عنوان داوری) در نظر گرفته شده است صورت مجلس می گردد. در نتیجه باید به این مهم توجه داشت که با ایجاد دفاتر خدمات الکترونیک قضایی دیگر نمی توان برای طرح دادخواست طلاقِ توافقی مستقیماً به دادگاه یا مجتمع قضایی مربوط به خانواده مراجعه کرد.

دادخواست طلاق توافقی

در دادخواست طلاقِ توافقی اهمیتی ندارد که کدام یک از زوجین به عنوان خواهان یا خوانده در فرم دادخواست نوشته شود. از سوی دیگر، در فرضی که زوجین هر دو در یک محل مقیم هستند می توان برای هر دو یک آدرس را نوشت و اگر محل زندگی آنها به هر دلیلی متفاوت است (مثلاً به دلیل اختلافات زن در محلی دیگر زندگی کند) باید محلی را که فعلاً در آن اقامت دارد در قسمت نشانی در فرم دادخواست درج نماید. هر چند با رواجِ سامانه ی ثنا اصولاً آدرسی که در سامانه هست به عنوان نشانیِ زوجین درج می گردد. یکی از نکاتی که باید همین جا به آن اشاره کرد این است که لازمه ی ثبت دادخواست طلاق توافقی حتی در فرضی که زوجین وکیل طلاق توافقی دارند این است که هر دو در سامانه ثنا ثبت نام کرده باشند.

نکته ی مهم دیگر این است که در شهرِ تهران از آذرماه سال ۱۳۹۷ شمسی لازمه ی ثبت دادخواست طلاقِ توافقی «گواهی عدم انصراف از طلاق» است. توضیح آن که زوجینی که در پیِ طلاق توافقی هستند باید پیش از ثبت دادخواستِ طلاق توافقی در «سامانه تصمیم» ثبت نام کنند و پس از آن چند جلسه مشاوره را شرکت نمایند. حضور در این جلساتِ مشاوره اجباری است و تقریباً در حدود یک ماه تا ۴۵ روز طول می کشد. پس از شرکت در این جلسات و عدم انصراف از طلاق «گواهی عدم انصراف از طلاق» صادر می گردد که در زمان ثبت دادخواست باید موجود باشد.

برخلاف ازدواج که در صورت باکره بودنِ زن رضایت پدر لازم است برای طلاق توافقی لازم نیست تا پدرِ زن راضی باشد ولو آنکه زوجه باکره باشد. برای ثبتِ دادخواستِ طلاق توافقی وجود بعضی از مدارک لازم اند که عبارت اند از اصل عقدنامه یا کپی آن، شناسنامه ی زوجین و نیز کارت ملی یا رونوشتِ آن. برای ثبت دادخواست طلاق توافقی مانند هر دادخواستِ دیگر نیاز به پرداخت هزینه ی دادرسی است. هزینه ی دادرسیِ طلاق توافقی با توجه به غیرمالی بودنِ خواسته ی آن در حدود ۲۰۰ تومان است که در دفتر خدمات الکترونیک قضایی پرداخت می گردد.

پس از ارائه ی دادخواست و مدارک لازم به دفتر خدمات الکترونیک قضایی و پرداخت هزینه دادرسیِ آن و نیز امضاءِ الکترونیکِ زوجین یا وکلای مدافعِ آنان، دادخواستِ طلاقِ توافقی ثبت می گردد. بعد از آن، باید دو یا سه روز صبر نمود و سپس پیامکی دریافت می گردد مبنی بر ارسال پرونده به یک مجتمع قضایی یا یک دادگاهِ خانواده و پس از آن نیز دادخواست به یکی از شعب برای رسیدگی ارجاع می-شود.