کودکان، قربانیان بیگناه مین

٢٦مهرماه ۱۳۹۲ هفت کودک در روستای نشکاش از توابع شهرستان مریوان در استان کردستان بر اثر انفجار مین مصدوم شدند. بدن‌های پر از ترکش و زخم‌های زانا، سینا، آلا، متین، خبات، بهنوش و گلشین نشان داد که پس از گذشت سه‌دهه از خاموشی توپ‌ها در میدان نبرد و بازگشت سربازان به خانه، جنگ برای مردم ٥ استان غربی هنوز خاتمه نیافته است.

مین‌های باقیمانده از جنگ در استان‌های غربی کشور نقش سربازهای دشمن در خاک ما را ایفا می‌کنند. مین‌ها بدون تفاوت‌گذاشتن میان کفش‌های یک کودک یا پوتین سربازان هر فردی که نزدیک شود را زخمی یا می‌کشند.کودکان معصوم مریوانی چهار‌سال پیش درکمین چنین سربازانی افتادند. آلا چشمش را از دست داد و گلشین یک پا.

زانا، سینا، متین، خبات و بهنوش نیز ترکش‌هایی بر تن به یادگار برداشتند. بعد از گذشت ٤سال، گلشین همچنان با پروتزهای بی‌کیفیت که مدام سوراخ و موجب آسیب‌دیدگی پا می‌شود، کلنجار می‌رود و برای چشم از دست‌رفته آلا نمی‌توان کاری کرد. با وجود این‌که این کودکان قربانی جنگی هستند که هرگز آن را ندیده‌اند، در کمال ناباوری از خدمات مخصوص جانبازان جنگ بهره‌مند نیستند.

شفاف‌نبودن قوانین حمایتی از قربانیان مین؛ باعث شده تا این کودکان و خانواده‌هایشان در میان کمیته امداد، بنیاد جانبازان و هلال‌احمر سرگردان باشند. بنیاد جانبازان با استناد به این‌که این افراد هنوز به سن قانونی نرسیده و تحت تکفل والدین هستند، از پرداخت مستمری به آنها خودداری می‌کند. در این میان هیچ مرجعی، هزینه‌های سرسام‌آور درمانی و رفت‌وآمد به مرکز استان و رنجی که این خانواده‌ها متحمل می‌شوند را نمی‌بیند.

جدا از مشکلات مالی که این خانواده‌ها با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند، رسیدگی به استرس‌های ناشی از انفجار مین برای این کودکان و خانواده‌یشان از اهمیت زیادی برخوردار است؛ چراکه بدون ‌شک از دست‌دادن سلامتی در زمان کودکی آثار روحی، روانی بسیاری برای این قربانیان به دنبال خواهد داشت.

به‌ منظور پیشگیری از استرس‌های ناشی از حادثه انفجار لازم است متخصصین روانشناسی این کودکان را برای زندگی همراه با معلولیت آشنا سازند، به‌ویژه آن‌که هنوز بخش‌هایی از جامعه ما با فرهنگ معلولیت آشنایی ندارند.

کودکان نشکاش بزرگتر شده‌اند و زندگی با زخم‌هایش برای آنها همچنان جاری است. آنها هرگز روز ٢٦مهر را فراموش نمی‌کنند. فراموش نکنیم زندگی با معلولیت دشوار است و همچنان به حمایت نیاز دارند. امروز ٢٦مهر است و این روز به یاد قربانیان مین و مشکلات آنها، از طرف فعالان مدنی روز همیاری با قربانیان مین نامگذاری شده است.

بهنام صادقی