شش سال از ارائه لایحه حمایت از کودکان به بهارستان گذشت. لایحه‌ای که هر بار با مرگ دلخراش یک کودک در صدر اخبار رسانه‌های ایران می‌نشیند تا افکارعمومی بپرسند تا کی قرار است این لایحه در راهروی مجلس و دادگستری خاک بخورد؟ خاکی که در نهایت کودکی بی‌پناه زیر آن دفن می‌شود اما خاک از سر روی این لایحه نمی‌تکاند! نه مرگ ستایش در یک سال و نیم پیش توانست به تصویب آن سرعت ببخشد نه قتل آتنا در خرداد ماه سال جاری. مرگ بنیتا و ملیکا هم تغییری در لایحه ایجاد نکرد.
مسأله تا جایی پیش رفته که «ناهید تاج الدین» نماینده مجلس اعتراض خود را نسبت به بی‌نتیجه بودن تلاش‌های ۶ ساله در توئیتر اعلام می‌کند. آن چیزی که به واکنش این نماینده مجلس در فضای مجازی منجر شد، مرگ تلخ اهورای دو ساله بود که پس از تجاوز به دلیل ضرب و شتم توسط متجاوز به کام مرگ فرو رفت!
این درحالی بود که ««محمد اسماعیل سعیدی» عضو کمیسیون فرهنگی مجلس ۱۹ مهر جاری وعده تصویب لایحه حقوق کودکان را پس از شش سال داده بود اما این وعده نه از مرگ اهورا جلوگیری کرد نه باعث شد تا پدری مشهدی، کودک ۹ ساله خود را از روی پل به داخل اتوبان پرتاب نکند.
این پدر، پسرش را به وعده بازی و تماشای تردد ماشین‌ها به بالای پل برده بود! او بعد از پرتاب فرزندش به اتوبان، سوار موتورش می‌شود و به خانه برمی گردد. بعد از دستگیری هم می‌گوید: «قبول دارم کاری که من کردم در‌شأن یک انسان نبود، خودم قبول دارم!.»معصومه ابتکار معاون امور زنان و خانواده ریاست جمهوری، لعیا جنیدی، معاون امور حقوقی این نهاد و شهیندخت مولاوردی، دستیار ویژه رئیس جمهوری در نامه‌ای با امضای خود از مجلس خواسته‌اند تا هرچه زودتر موضوع را بررسی و لایحه حمایت از کودکان را تصویب کنند.
اما در حال حاضر، بسیاری از نمایندگان به سفر آخرهفته رفته‌اند. «محمدرضا بادامچی» نماینده مردم تهران در بهارستان به خبرنگار ما می‌گوید که از سرنوشت لایحه خبر ندارد. به گفته بادامچی معطلی ۶ ساله لایحه حمایت از کودک به رسیدگی دادگستری برمی گردد.
لایحه‌ای که عمر معطل ماندنش، به اندازه کودکانی است که امسال سرکلاس‌های درس اول ابتدایی نشسته‌اند اما کسی آمار واقعی کودکانی که هرگز به مدرسه نرسیدند را نمی‌داند! کودکانی که این لایحه می‌توانست سرنوشت آنها را به جای خاک سرد، پشت نیمکت‌های کلاس درس رقم بزند.اما آن طور که بادامچی می‌گوید: «دادگستری هم بررسی خود را انجام داده و لایحه را به مجلس فرستاده است.»
با وجود این او هم نمی‌داند وعده دو هفته‌ای عضو کمیسیون فرهنگی مجلس به سرانجام می‌رسد یا دوباره مرگ دلخراش کودکی چرایی تصویب نکردن آن را تیتر یک روزنامه‌ها و خبرگزاری‌های کشور می‌کند. در این سوی ماجرا، «عبدالعلی میرکوهی» معاون حقوقی و پارلمانی وزیر دادگستری پیشتر در گفت‌و‌گو با ایرنا، توپ را به زمین مجلس نهم انداخته بود: «در کمیسیون حقوقی قضایی مجلس قبلی هم موضوع تا حدودی رسیدگی شده بود و در مراحل پایانی کار قرار داشت اما عمر مجلس تمام شده بود و مجلس جدید خواست تا خود از ابتدا کار را شروع کند که این موضوع وقت گیر شد، اگر مجلس نهم بیشتر تلاش می‌کرد چه بسا این لایحه الان قانون بود و حتی برای اجرا، ابلاغ هم شده بود.»
وعده‌ای که او برای تصویب این لایحه به رسانه‌ها می‌دهد، خیلی بیشتر از دو هفته‌ای است که «سعیدی» می‌گوید! به گفته میرکوهی لایحه حمایت ازکودکان زودتر از پایان امسال تصویب نمی‌شود.«مظفر الوندی» دبیر مرجع ملی کنوانسیون حقوق کودک هم وعده و تاریخ دیگری می‌دهد: «اهتمام کمیسیون حقوقی قضایی مجلس این است که طی ماه‌های مهر و آبان موضوع رسیدگی را تمام و به صحن علنی مجلس برای تصویب ارائه کند که البته باید در جلسه علنی مجلس در نوبت رسیدگی قرار گیرد.»
الوندی نمی‌داند تصویب این لایحه تا چه حد می‌تواند احیا کننده حقوق کودکان و نوجوانان باشد. او به ایرنا می‌گوید: «باید دید مصوبه‌ای که به عنوان قانون از مجلس بیرون می‌آید، با لایحه اولیه ارائه شده چقدر یکسان است، چه تعداد از موارد حمایتی کودکان و نوجوانان را شامل می‌شود و تا چه مقدار می‌تواند استیفاکننده حقوق کودکان و نوجوانان باشد!» حقوقدان‌ها هم در حال حاضر نظر شفافی درباره آن چیزی که قرارست به نام لایحه حقوق کودکان از بهارستان بیرون بیاید ندارند.
«میرمحمد صادقی» حقوقدان هم در گفت‌و‌گو با روزنامه ایران روی این مسأله تأکید می‌کند. او به موارد بالای سوءاستفاده و برخوردهای خشن و وحشیانه به کودکان در ایران اشاره می‌کند و اعتقاد دارد که هرچه کانون خانواده بیشتر تضعیف شود؛ شاهد اتفاقات تلخ بیشتری خواهیم بود. او فرهنگ‌سازی را نخستین قدم می‌داند و می‌گوید: «بعضی از پدر و مادرها خود را مالک کودک می‌دانند وحق هرگونه اقدام و تنبیهی را برای خودشان محفوظ می‌دانند.»
او لزوم آشناسازی کودکان از حقوق خود را دیگر اقدامات لازم و ضروری برای جلوگیری از وقوع اتفاق‌های تلخ در حوزه کودک می‌داند و می‌گوید: «باید راه‌هایی برای اطلاع‌رسانی ایجاد کرد.
از جمله ایجاد خطوط تلفن ویژه کودکان تا بچه‌ها از این طریق وضعیت خود را خبر بدهند.» صادقی لزوم حمایت بعد از اطلاع‌رسانی و خانه‌های امن را یکی دیگر از گام‌هایی می‌داند که باید برداشته شود: «باید جایی برای کسانی که بعد از اطلاع‌رسانی شرایط ماندن در خانواده را ندارند، ایجاد شود!» «میرمحمدصادقی» حذف قوانینی که ممکن است مروج خشونت باشند را از دیگر راهکارها برای جلوگیری از خشونت علیه کودکان اعلام می‌کند.
زهرا کشوری
- 10
- 4
