به گزارش عصر ایران، مساله احتمال "آزار جنسی کودکان" یکی از مهم ترین موضوعاتی است که هر والدینی باید نسبت به آن توجه داشته و حساس باشد.
متاسفانه در کشور ما، هر از چندی جامعه با وقوع حادثه ای دردناک و انتشار خبر تجاوز و قتل کودکی در گوشه ای از کشور در شوک و حزن فرو می رود و این مساله چند روز باعث بروز بحث هایی در شبکه های اجتماعی و رسانه ها می شود و موضوع بار دیگر تا زمان وقوع یک حادثه دردناک مشابه به دست فراموشی سپرده می شود.
پدیده شوم "آزار جنسی کودکان" پدیده ای جهانی است و مختص به یک کشور خاص نیست؛ هر چند که تفاوت و گونه گونی فرهنگی و رشد اجتماعی کشورها در میزان و شدت شیوع این پدیده موثر است.
در جوامع سنتی به دلیل فقدان آموزش های مدرن در مدارس و در خانواده ها، عموما پدیده آزار جنسی کودکان زیر پوستی تر از جوامعی صورت می گیرد که در آنها هم به لحاظ آموزش های مدارس و خانواده ها و هم از منظر قوانین، مجازات های سفت و سختی برای این پدیده شوم تعیین شده است.
به بیان دیگر هر چه جامعه ای به لحاظ آموزشی توسعه یافته تر باشد احتمال وقوع این پدیده شوم کاهش می یابد و در مقابل در جوامعی که بنا به دلیل فقر فرهنگی و آموزشی این موضوع "تابو" محسوب شده و کمتر درباره آن صحبت شده و به خانواده ها و کودکان آموزش کمتری در این باره ارایه می شود، احتمال پنهان ماندن موارد آزار جنسی بیشتر است.
به طور کلی در این زمینه اشاره به ۲ آمار جهانی خالی از فایده نخواهد بود تا والدین نسبت به این موضوع حساسیت بیشتری داشته و ضمن آموزش صحیح مساله به کودکانشان از خردسالی، زمینه ای فراهم کنند که در صورت مواجه شدن فرزندانشان با این پدیده، فرزندشان آنها را در جریان گذاشته و مساله را پنهان نکند؛ چرا که این مساله هم در سلامت روان فرزندان و هم در جلوگیری از تکرار این پدیده شوم موثر است.
در آمارهای جهانی از این پدیده شوم، دو رقم بسیار نگران کننده وجود دارد که دانستن آن برای هر والدینی واجب به نظر می رسد:
۱- از هر ۴ کودک دختر و از هر ۶ کودک پسر دستکم یکی از آنها در سنین زیر ۱۶ سال مورد آزار جنسی قرار می گیرند. در این آمار هیچ تفاوتی میان رنگ پوست و نژاد و دین و مذهب قربانیان وجود ندارد.
۲- ۹۳ درصد از موارد آزار جنسی از سوی افراد نزدیک خانواده و دوستان خانوادگی صورت می پذیرد.
با وقوف به این دو آمار، حساسیت والدین نسبت به این پدیده شوم ایجاب می کند که بیش از پیش مراقب فرزندانشان باشند و از سنین خردسالی آموزش های لازم را به آنها در این باره ارایه کنند.
نظر غالب کارشناسان این است که والدین باید از سن ۳ سالگی با تشریح "قسمت های خصوصی" بدن فرزندان، از آنها بخواهند در صورتی که هر فردی این قسمت از بدن آنها را لمس کند یا قصد چنین کاری داشته باشد، آنها را در جریان بگذارند.
والدین فرزندان نباید به هیچ وجه فکر کنند که پدیده آزارجنسی مختص دیگران بوده و فرزند آنها در معرض این پدیده شوم نیست.
با در نظر داشتن این حقیقت تلخ که بیش از ۹۰ درصد از موارد آزار جنسی از سوی نزدیک ترین اعضای خانواده و یا دوستان خانوادگی صورت می گیرد، والدین باید ضمن آموزش صحیح به فرزندان شان، شرایطی را فراهم کنند که در صورت وقوع این پدیده شوم برای فرزندانشان، آنها فورا از سوی فرزندان شان در جریان قرار خواهند گرفت.
والدین باید ضمن اندیشیدن تمهیدات لازم برای سلامت محیط فرزندانشان، آنها را به لحاظ آموزشی و تربیتی به گونه ای مجهز کنند که در صورت مواجه شدن با پدیده شوم آزار جنسی، بتوانند با آموزش های کسب شده از خود محافظت کرده و در صورت قربانی شدن موضوع را سریعا به آنها اطلاع دهند.
والدینی که درباره پدیده شوم آزار جنسی با فرزندان خردسالشان صحبت نکرده و به آنها آموزش های لازم را نداده اند، باید بدانند که فرزندشان را در برابر یک خطر بسیار مهم و جدی واکسینه نکرده اند و هر آن امکان دارد فرزندشان یکی از "قربانیان خاموش" آزار جنسی باشد.
- 14
- 5
