واعظ‌آشتیانی: فدراسیون فوتبال چالشی با وزارت دارد که پنهانش می‌کند

آنچه در ماه‌های اخیر به اسم تصمیم برای استانداردسازی ورزشگاه‌ها و حرکت به سمت حرفه‌ای‌گری شاهد آن بودیم را امیررضا واعظ‌آشتیانی فقط و فقط یک بازی می‌داند که از سوی مدیران فدراسیون فوتبال به راه افتاده بود. او سابقه مدیریت در این فوتبال را داشته، بسیاری از مشکلات را لمس کرده و به آنچه دارد در فوتبال ما می‌گذرد نگاه تازه‌ای دارد. چرا فدراسیون‌ به یکباره به فکر استانداردسازی افتاد؟ چرا این رویه به‌تدریج و با برنامه‌ریزی اصولی انجام نمی‌شود و چرا بعد از وعده‌هایی که برای برگزاری لیگ منظم و با برنامه به هواداران داده شد، همچنان شاهد آشفته‌بازاری هستیم که آن را لیگ می‌نامیم؟

در گفت‌و‌گویی که با واعظ‌آشتیانی داشتیم، به این سؤالات پاسخ داده است.

گفته بودند تا ورزشگاه‌ها استاندارد و برای میزبانی ایمن از هواداران آماده نشود، لیگ را برگزار نمی‌کنیم. علی‌رغم تأخیر ایجادشده در برگزاری مسابقات اما شاهد نواقص بسیاری در بلیت‌فروشی الکترونیکی و ورود هواداران به ورزشگاه بودیم. از نظر شما دلیل این تناقض‌ها چیست؟

 اعتقاد من این است که دلیل این اتفاقات سپردن کارهای بزرگ به افراد کوچک است. نباید کار بزرگ را به افراد کوچک داد. مباحث حرفه‌ای شدن در فوتبال با تفکر آماتور به جایی نمی‌رسد. در ورزش حرفه‌ای ما افرادی مسئولیت دارند که در فضای آماتوری متوقف شده‌اند، اندیشه آماتور دارند، در جایگاهی نشسته‌اند که جای‌شان نیست و بعد از ۱۹سال از خواب بیدار می‌شوند و می‌گویند ورزشگاه‌ها نیاز به بازسازی و استانداردسازی دارد.

مگر این نیاز وجود ندارد؟

 نکته حائز اهمیت این است که استادیوم‌ها متعلق به دولت هستند. وزارت ورزش بودجه محدودی دارد و ظرف یک‌سال یا چند ماه نمی‌تواند با این بودجه محدود همه ورزشگاه‌ها را بازسازی کند. همه اینها نشان از این دارد که فدراسیون فوتبال با وزارت ورزش چالشی دارد که سعی می‌کند آن را پنهان کند.

یعنی شما معتقدید اصرارها به استانداردسازی ورزشگاه‌ها به‌خاطر فشار فیفا نبوده و به چالش یا اختلافی برمی‌گردد که فدراسیون فوتبال با وزارت ورزش دارد؟

 فیفا کاری به این کارها ندارد. ای‌اف‌سی یکسری الزامات را در نظر دارد که باید اجرا شوند تا تیم‌های ما بتوانند در رقابت‌های آسیایی حاضر شوند، اما مهم‌تر از آن این است که فدراسیون فوتبال با یک بلوف به وزارت ورزش رودست زد. وزارت ورزش مقابل فدراسیون فوتبال وا داد. فدراسیون می‌خواست در ماجرای برگزار نشدن لیگ، توپ را به زمین وزارت ورزش بیندازد. در این ماجرا اگر وزارت ورزش به موضع فدراسیون توجهی نمی‌کرد، فدراسیون هم مجبور می‌شد لیگ را در زمان مشخص خود برگزار کند، اما می‌دیدیم که چه شخص وزیر و چه معاون ورزش قهرمانی‌اش از این عمل فدراسیون تقدیر هم می‌کردند. مدام تأکید داشتند که ما با فدراسیون فوتبال هماهنگ هستیم و همین تأکیدها یعنی هماهنگ نبودند. اصلاً همین حرف نشانه‌ای از اختلاف است.

بحث این بود که همه با استانداردسازی موافق هستند و این رویه را مثبت می‌دانند.

 در اینکه استادیوم‌ها باید استاندارد شوند هیچ شکی نیست، اما سؤال اینجاست که چطور بعد از ۱۹سال یکباره به دل‌شان می‌افتد که این کار را بکنند؟ اگر نیت‌شان استانداردسازی است چرا فرآیندی را برای این کار تعریف نکرده‌اند؟ با توجه به بودجه محدودی که وجود دارد، استانداردسازی باید به‌تدریج انجام شود، نه ظرف چند ماه!

به‌نظر شما چرا یکباره تصمیم برای استانداردسازی ورزشگاه‌ها مطرح شد؟

 این یک بازی بود؛ یک بازی که فدراسیون فوتبال به راه انداخت. اگر وزارت ورزش تأکید می‌کرد بودجه‌اش محدود است و نمی‌تواند هزینه بازسازی همه ورزشگاه‌ها را پرداخت کند، فدراسیون دست از بازی برمی‌داشت و لیگ را برگزار می‌کرد. باید استانداردسازی صورت بگیرد اما موضوع این است که در حال حاضر فضای فدراسیون فوتبال آغشته به بازی‌های سیاسی شده و عده‌ای از بیرون به فدراسیون فوتبال خط می‌دهند. متأسفم برای مجموعه وزارت ورزش که این رفتارها را به‌دقت رصد نمی‌کند و مقابل فدراسیون موضع انفعال می‌گیرد.

به هر حال وقتی بحث اصلاح یک رویه اشتباه مطرح می‌شود، همه اولویت را بر همکاری می‌گذارند.

 این شرایط باز هم اصلاح نخواهد شد، چراکه استادیوم‌های ما نواقص بدی دارند و اصلاح این نواقص هزینه قابل توجهی را به خود اختصاص می‌دهد. همین الآن اگر دولت از تیم‌داری دست بکشد، فوتبال تعطیل می‌شود و افرادی که فضای فوتبال را اشغال کرده‌اند باید خانه‌نشین شوند. این همه حیات و ممات‌شان به دولت وصل است اما نماینده دولت که وزارت ورزش است، نمی‌تواند بازی اینها را رصد کند.

با این تفاسیر بحث خصوصی‌سازی استقلال و پرسپولیس و تأکیدهای مجلس هم به اعتقاد شما به سرانجام نمی‌رسد؟

 در این رابطه هم مجلس اشتباه کرد که این مصوبه را گذاشت و هم وزارت ورزش تصمیم درستی در این رابطه نمی‌گیرد. من بارها گفته‌ام، باز هم تکرار می‌کنم تا زمانی که شرایط برای سرمایه‌گذاری در ورزش مهیا نباشد، نمی‌توانیم حرف از خصوصی‌سازی بزنیم. باید این سؤال را از مسئولان بپرسیم که آیا ورزش ما توجیه اقتصادی دارد؟ وقتی توجیه اقتصادی ندارد چرا می‌خواهید واگذار کنید؟ چرا استقلال و پرسپولیس را به قهقرا می‌فرستید؟ دولت بهتر است به‌جای تلف کردن وقت، شرایطی را فراهم کند که به سرمایه‌گذاران برای سرمایه‌گذاری در ورزش انگیزه بدهد. وقتی ورزش سهم در درآمدزایی و اشتغالزایی داشت، آن وقت می‌تواند به بخش خصوصی واگذار شود. مجلس کار غیرکارشناسی کرده است. من نمی‌دانم این مشورت‌های غلط و آدرس‌های غلط را از چه کسانی می‌گیرند؟ برخی با روش‌های پوپولیستی به‌دنبال خصوصی‌سازی هستند. بیایند ادله بیاورند!

هفته اول لیگ با حاشیه‌های زیادی در باشگاه استقلال شروع شد. شما خودتان سابقه مدیریت این باشگاه را داشتید، دلیل مشکلات اخیر استقلال را چطور ارزیابی می‌کنید؟

 همچنان نظرم این است که دلیل اینگونه مشکلات، تصرف کردن جای حق توسط کسانی است که شایستگی نشستن در آن جایگاه را ندارند.

 باید ریشه مسائل را در مدیریت‌ها جست‌وجو کنیم. وقتی افراد را به‌زور می‌خواهند مدیر کنند، عاقبتش همین می‌شود که می‌بینید؛ انتخاب قبیله‌ای، باندی و جناحی. ورزش هم آلوده بازی‌های سیاسی است که اگر نبود حلقه انتخاب مدیران را تا این اندازه محدود نمی‌کرد. وقتی انتخاب را به تعدادی اسم محدود می‌کنند، قحط‌الرجال می‌شود و نتیجه در رشته‌های مختلف ورزشی همین می‌شود که می‌بینید.