بیس جامپینگ با نام های دیگری همچون پرش آزاد و پرش هوایی شناخته میشودبیس جامپینگ
به ورزشی که شخص از روی یک سازهٔ ثابت یا صخره با لباس بالدار یا با چتر میپرد؛ پرش آزاد، پرش هوایی یا بیس جامپینگ میگویند. ورزشکار در ورزش چتربازی به بیرون از هواپیما با ارتفاع زیاد مییرد درحالیکه در بیس جامپینگ از روی نقاط کم ارتفاع تر میپرد. در ورزش بیس جامپینگ، ریسک و میزان مرگ ومیر، بسیار بالاست؛ به همین خاطر به عنوان پرمخاطره ترین ورزش ها به شمار میرود. در برخی از نقاط دنیا ورزش بِیس جامپینگ، ممنوع و غیرقانونی اعلام شده و افراد، مجاز به انجام آن نیستند.
برای ورزش بیس جامپینگ ورزشکاران باید از آمادگی بدنی و ذهنی بالایی برخوردار باشند و در اموزش های موردنیاز ، مهارت داشته باشند. همچنین از دیگر نکات مهم و قابل توجه در رشته بیس جامپینگ می توان به استفاده از لوازم و امکانات استاندارد و مناسب اشاره کرد.
بیس جامپینگ در ایران با نام های دیگری شناخته میشود که شامل پرش ایستگاهی و پرش با چتر می باشد. ورزشکاران یا همان جامپرها برای پرش کردن از هیچ طناب محافظی استفاده نمیکنند و چتر نجات خود را با رسیدن به سطح زمین به منظور پیشگیری از مرگ، باز می کنند. فاصله خیلی کمی بین پریدن و رسیدن به زمین وجود دارد. بنابراین باید در پرش با چتر از مهارت خاصی برخوردار باشید. این ورزش، دربرگیرنده ی خطرات بسیاری همچون باز نشدن چتر نجات بیس جامپر و یا احتمال برخورد شدید بیس جامپر به صخره ی پرش می باشد.
تاریخچه بیس جامپینگ
پرش با تجهیزات ثابت در دهه ۱۹۶۰ برای نخستین بار انجام شد ولی افراد به خاطر این که تجهیزات مناسبی نداشتند، با آسیب های جدی مواجه شدند. کارل بونیش در سال ۱۹۷۸ بهمراه چهار تن از دوستانش در زمان فیلم برداری کارل از ارتفاع پریدند و به خوبی فرود آمدند. کارل و چند نفر از پیشگامان پرش از ارتفاع، پس از گذشت مدت کوتاهی از آن پرش اولیه، پرشی به نام BASE را ابداع کردند که برای جایگزینی روش BEST، ایده ای عالی به شمار می رفت. BASE که مخفف ساختمان، آنتن، دهانه و زمین است؛ به شکل B. A. S. E نوشته می شود.
بیس جامپینگ به ورزش پریدن با لباس بالدار یا با چتر از روی یک سازهٔ ثابت یا صخره گفته میشودبیس جامپینگ در ایالات متحده ی آمریکا، موجب جذب طرفداران بسیاری شده است و این کشور به دلیل برخورداری از مناطق طبیعی مناسب برای انجام این فعالیت، به مهد بیس جامپینگ تبدیل شده است. انجام بیس جامپینگ در برخی از اماکن، غیر قانونی است و پلیس به برخورد جدی با متخلفان می پردازد و کشور آمریکا نیز این محدودیت را اعمال کرده است.
انواع بیس جامپینگ
بیس جامپینگ، معمولاً متشکل از دو روش پرش بهمراه وینگ سوییت( نوعی لباس مخصوص برای پرواز) و یا چتر از ارتفاع می باشد. این ارتفاع یا به صورت صخره و یا یک ساختمان می باشد؛ این ارتفاع در هر دو صورت، باید مناسب باشد تا شخص پرنده با خطری رو به رو نشود.
از بیس جامپینگ بدون وینگ سوییت به عنوان یک پرش از ارتفاع یاد می شود که جامپر در پایان بر روی زمین با استفاده از چترش فرود می آید و از روی هر ارتفاع مناسبی می توان این عمل را انجام داد ولی در زمان استفاده از وینگ سوییت باید نکات زیادی را در نظر بگیرید. از مهم ترین فاکتورها می توان به ارتفاع و مکان پرش شما اشاره کرد. علت وقوع بیشتر مرگ ها به دلیل برخورد افراد با دیواره ی صخره ها و … است؛ از این رو باید به محل پرش دقت داشته باشید. بیس جامپینگ، علاوه بر زیبا و جذاب بودنش، بسیار اعتیاد آور است.
آموزش بیس جامپ
مربیان حرفه ای پیش از این که شاگردی را انتخاب کنند در ابتدا به بررسی سابقه او می پردازند؛ زیرا به ۲۰۰ پرش از هواپیما( اسکای دایوینگ ) برای شرکت در این ورزش نیاز است. با این حال توصیه ی بسیاری از جامپرهای ماهر اینست که در کارنامه خود علاوه‌براین تعداد، ۱۰۰ پرش دیگر داشته باشند( یعنی ۳۰۰ پرش).
شما باید برای پرش و هدایت چتر، مهارت و تسلط بالایی داشته باشید. شما با اسکای دایوینگ می توانید بر روی این مهارت ها در یک محیط امن و کنترل شده تر، کار کنید. شما باید تا جایی به تمرین پرش و خروج ادامه دهید که فورا پس از انجام آن به یک وضعیت پایدار وارد شوید. پیش از انجام بیس جامپ باید تمرین مهمی به نام اسکای دایوینگ را انجام دهید؛ مانند تونل باد که برای تمرین سقوط آزاد از هواپیما به عنوان ابزاری شناخته میشود. تنها زمانی می توانید در دوره اموزش بیس جامپ شرکت کنید که به یک چترباز و اسکای دایور ماهر تبدیل شوید. این نکته را در نظر داشته باشید که مربی شما باید باتجربه باشد. تجربه شکست ها در بیس جامپ، جایی ندارد بدین دلیل که حتمال جبران ناپذیر بودن نخستین شکست وجود دارد.
مکانهای پرش در بیس جامپینگ
پرش از ساختمان
به سختی می توان از ساختمان ها و بناهای تاریخی پرید؛ بدین دلیل که صعود به بالا و جهش کردن در بیشتر اماکن به خاطر قفل درب و موانع دیگر به سختی امکانپذیر است، از این رو بیشتر جامپرها برای پرش خود به سراغ اسمان‌خراش های در حال ساخت می روند.
پرش بیس جامپینگ از روی نقاط کم‌ارتفاع‌تر انجام میگیردپرش از آنتن
از نقاط محبوب برای پریدن می توان به آنتن های مخابراتی اشاره کرد؛ به این خاطر که به عنوان بلندترین ساختمان های جهان به شمار می روند. جامپرها بدین دلیل به چنین مکانهایی علاقه دارند که صرفا بخاطر تدابیر امنیتی کم تر، راحت تر می توانند صعود کنند.
پرش ازدهانه پل
دیگر اماکن مناسب برای بیس جامپینگ شامل دهانه و یا پل های روی دره های بزرگ است. پل نیو ریور گرج از معروف ترین پل پرش BASE در ایالات متحده امریکا شناخته میشود که ۲۶۷ متر ارتفاع دارد و پریدن از این پل برای یک روز در سال، قانونی است و به چنین روزی، روز پل میگویند.
پرش از صخره ها( زمین)
زمین به شکل های بزرگ طبیعی اشاره دارد که این شکل ها نظیر صخره ها و دره ها میباشد و برای بیس جامپینگ، مناسب است. یکی از مناطق مشهور برای این ورزش، صخره های عظیم در پارک ملی یوسیمیتی کالیفرنیا می باشد.
ثبت بلندترین پرش بیس جامپینگ
فلیکس بومگارتنر در سال ۲۰۱۲ رکورد پرش آزاد جهان را با پرش از ارتفاع ۳۸ کیلومتری سطح زمین، شکست. او با پرش از بالن هلیومی در این عملیات در ارتفاع ۲۸ هزار پایی زمین یعنی نزدیک به ۳۹ کیلومتر بالاتر از سطح دریا موفق به ثبت این رکورد شد. وی در کپسول محافظی در طول این سفر قرار داشت و لباس مخصوص پرش از او محافظت می کرد.
بیس جامپینگ و مرگ
پر طرفدارترین و جذاب ترین ورزش در دنیا، بیس جامپینگ با وینگ سوئیت میباشد که بیشتر مخاطبان این ورزش، افراد بین ۱۸ تا ۳۵ سال هستند. این ورزش تعداد زیادی را در هر سال به کام مرگ می کشاند. بنابر تحقیقات، میزان مرگ و میر در این ورزش بطور دقیق مشخص نیست. بسیاری از ورزشکارانی علاقمند به انجام پرش برای پریدن به سراغ اماکن مناسب نمی روند و همین امر باعث مرگ و میر آن ها میشود. افرادی بسیاری در شبکه های مجازی، پرش های خود را به صورت آنلاین استریم می کنند و تماشاگران در زمان اتفاق افتادن برای این جامپرها و یا حتی مرگشان، شاهد این مسأله هستند.
ریسک و میزان مرگ‌ومیر در ورزش بیس جامپینگ بسیار بالاست گردآوری: بخش ورزش سرپوش
- 19
- 3
