در ورزش های پرشی پریدن نوعی فعالیت انفجاری می باشد ورزش های پرشی
ورزش که عملکردی مشابه یک داروی ضد پیری دارد؛ به عنوان یک اکسیر جوانی شناخته می شود. رابطه جسم و روان با یکدیگر به صورت متقابل است و اگر هر یک از آنها با اختلالی مواجه شود؛ سلامتی دیگری از دست می رود. بطور کلی تعداد سلول های گلبول سفید در اثر ورزش، افزایش پیدا می کند و سیستم ایمنی بدن درصورت افزایش توانایی بدن دربرابر عفونت ها تقویت می شود.
درواقع حجم خون در گردش بدن با انجام حرکات ورزشی دچار نوسان می شود و به مغز میرسد و به بهبود رفتار و خلقیات فرد کمک میکند. همچنین ماده ی مرفین در حین ورزش کردن، ترشح می شود که تامین کننده ی نشاط و شادابی افراد است. همچنین موجب افزایش عملکرد عضلات ورزشکاران، در کم ترین زمان میشود یا به عبارتی دیگر فرد ورزشکار بتواند در زمین ورزش از نهایت توانش استفاده کند.
پریدن به عنوان یک فعالیت انفجاری، فرمی از حرکت پلایومتریک می باشد. عضلات در این تمرین، با استفاده از حرکات کششی دچار نوسان میشوند و به آنها نحوه ی واکنش نشان دادن به روش انفجاری را اموزش می دهیم.
تاریخچه ورزش های پرشی
پدر تمرینات پلایومتریک که با نام ورخوشانسکی( ۱۹۶۰) شناخته میشود؛ توانست برای اولین بار ، روش پلایومتریک را در شوروی پیشین بکار ببرد. به دنبال آن اولین گروهی که موفقیت های بسیاری را با این روش کسب کردند؛ ورزشکاران رشته های دو و میدانی بودند. سپس فرد ویلت که یکی از مربیان دوومیدانی به شمار می رفت از سال ۱۹۷۵ آن را تکامل داد. مربیان ورزشی دیگر رشته ها از سال ۱۹۸۰ به استفاده از این روش روی آوردند.
انواع مختلف ورزش های پرشی
* پرش طول:
فعالیت پرش طول در بازی های المپیک از سال ۱۸۹۶ مخصوص آقایان و از سال ۱۹۴۸ برای بانوان استفاده شد. یکی از رشته های دو و میدانی، تحت عنوان پرش طول شناخته میشود که ورزشکار در این رشته باید در مسافتی طولانی بدود و برای پریدن، خودش را آماده کند، سپس پرشی طولی را با یک گام انجام دهد. طول مسافت محوطه دور خیز، ۴۰ الی ۴۵ متر می باشد.
ورزشکار در سطح های پیشرفته تر، شروع به دویدن بر روی سطوحی صاف می کند و پرش خود را در یک قدمی خطی که تعيين شده ، انجام می دهد. درصورت رد شدن پای شرکت کننده از خط خطا یا معلق شدن آن در هوا یا تماس فیزیکی با تخته پرش در حین پریدن، رکوردی برای پرش در نظر نمی گیرند. اگر ورزشکار به استثنای قانون ۱۷۳- ۴ بند ۲، عمل پرش را پیش از تخته جهش انجام دهد، خطایی مرتکب نشده است. یکی از قوانین این مسابقه اینست که هر فرد در صورت افزایش تعداد شرکت کنندگان به ۸ نفر، صرفا می تواند سه پرش انجام دهد و درصورت کم تر بودن تعداد شرکت کنندگان از ۸ نفر، هر شرکت کننده، مجاز به ۶ مرتبه پرش است.
ورزش های پرشی قابل اجرا در باشگاه های ورزشی شامل پرش بورپی، پرش لانج و ... میباشد* پرش سه گام:
از دیگر رشته های ورزش دو و میدانی می توان به پرش سه گام اشاره کرد که شبیه به پرش طول است ولی شرکت کنندگان، باید پرش خود را با سه گام به جای یک گام انجام دهند. رکورد های ۱۸ متر و ۲۹ سانتیمتر از رکوردهای جهانیِ این رشته در بخش مردان میباشد درحالیکه رکوردهای ۱۵ متر و ۵۰ سانتیمتر از رکوردهای بخش زنان در این رشته به شمار می رود. پرش سه گام به ترتیب، شامل لی لی، قدم و پرش میباشد و عدم ترتیب رعایت آن( یعنی دو بار لی لی یا دو بار قدم و بعد پرش انجام شود) خطا محسوب میشود.
شخص باید عمل لی لی را به گونه ای انجام دهد که با همان پائی که روی تختهٔ پرش گذاشته شده؛ فرود آید و برنده در مرحلهٔ قدم، باید با پای دیگرش فرود آید تا عمل پرش اجرا شود. باتوجه به قید قرعه، ترتیب پرش ورزشکاران را تعيين میکنند. درصورتی که تعداد پرش کنندگان از ۸ نفر، بیشتر باشد؛ هر نفر می تواند سه پرش انجام دهد و اجازهٔ سه پرش دیگر به ۸ نفری داده می شود که نتایج بهتری را کسب کنند و بهترین نتیجه ۶ پرش بعنوان رکورد محاسبه می گردد.
* پرش بانجی :
پرش بانجی به این صورتست که فرد با استفاده از محافظ و طناب فنردار، خود را از ارتفاعی بلند به طرف پائین پرتاب می کند. از خصوصیات این طناب می توان به قابلیت فنری آن، تحمل ظرفیت فشار و شک ناگهانی اش اشاره کرد و معمولاً یک پوشش لاستیکی دارد. در این نوع پرش باید بر روی پا، ساق بند و قوزک بند بست که اجباری است. طناب کشدار را به ژاکت و قوزک بند وصل می کنند.
* پرش از ارتفاع:
ورزشکاران برای انجام این رشته ی دو و میدانی باید با یک پا در ارتفاع مشخصی از روی یک میله افقی، بدون هیچگونه وسیله ای پرش کنند. هر ورزشکار برای عبور از مانع، سه بار فرصت دارد و درصورت خطا در هر سه نوبت از مسابقه حذف می شود. ورزشکاری که بیش ترین ارتفاع پرش را داشته باشد؛ مقام اول به او اختصاص داده میشود. درصورت پرش دو یا چند نفر از یک ارتفاع، ورزشکاری مقام اول را از آن خود می کند که تعداد پرشش، کمتر از بقیه باشد و کمترین خطا را در مرحله بعدی مرتکب شده باشد ولی اگر تعداد پرش ها مساوی باشد؛ دوباره به منظور تشخیص نفر برتر، پرش انجام میشود. پس از تکمیل هر دور، مقدار بالا بردن میلهٔ پرش ارتفاع نباید از ۲ سانتی متر کم تر باشد؛ مگر آنکه یک شرکت کننده باقی مانده باشد.
چربی سوزی، عضله سازی و ... از مزایای ورزش های پرشی بشمار میروند* پرش با نیزه :
مرسوم ترین ورزش ها در میان یونانیان باستان، پرش با نیزه نام دارد. ورزشکار از نیزه ای منعطف و بلند با جنس فایبرگلاس برای انجام این فعالیت استفاده می کند. داور وظیفه دارد که قوانین و ارتفاع آغازین را پیش از شروع مسابقه اعلام کند. مقدار بالا بردن مانع میله ی پرش به عنوان یکی از قوانین ثابت در تمامی مسابقات محسوب میشود. درواقع، حداقل میزان پرشی که برای بالابردن میله در نظر گرفته شده، ۵ سانتیمتر است. پس از انجام قرعه کشى، ترتیب پرش کنندگان، تعيين مى شود.
رعایت چند نکته در تمرینات پلایومتریک
تمرینات پلایومتریک، مزایایی برای سلامتی شخص دارد که شامل بهبود تعادل و افزایش قدرت بدنی میباشد و ورزشکار میتواند نسبت به قبل، سریعتر بدود؛ همچنین چگالی استخوانی با انجام این تمرینات، افزایش پیدا میکند. تمرینات پلایومتریک، بر روی سیستم عصبی، بسیار اثرگذار است و باید در این تمرینات، موارد زیر را رعایت کنید:
> فشار تمرینات:
برای شروع باید فشار تمرینی مناسبی داشته باشید درحالیکه فشار تمرینات برای افراد مبتدی باید کم باشد.
> قدرت پایه:
قدرت پایه برای شروع تمرینات پلایومتریک باید در حد استاندارد باشد؛ به این معنی که شخص باید از آمادگی جسمانی مطلوبی برخوردار باشد.
> مهارت:
افراد مبتدی باید تمرینات را بطور مداوم و دقیق انجام دهند.
> پیشرفت:
لازمه ی پیشرفت در تمرین اینست که حرکات به ترتیب انجام شود که این ترتیب شامل فرود آمدن، پرش های تعادلی، پرش به بالا، حرکت برگشتی در جا، پرش های کوتاه، پرش های بلند و پرش های ضربه ای می باشد.
ورزش های پرشی قابل اجرا در باشگاه های ورزشی
- پرش روی جعبه
- پرش درجا با طناب ورزشی
- پرش لانج
- اسکوات پریدن
- پرش زانویی
- پرش بورپی
مزایای ورزش های پرشی
از مزایای ورزش های پرشی می توان به موارد زیر اشاره کرد :
>> چربی سوزی
>> عضله سازی
>> افزایش مقاومت
>> تحریک متابولیسم بدن
>> جلوگیری از آسیب دیدگی
>> جلوگیری از بیماری های قلبی عروقی
>> کالری سوزی
>> افزایش قدرت
>> تحریک سیستم لنفاوی
در ورزش های پرشی، عضلات را با حرکات کششی دچار نوسان می کنیممعایب ورزش های پرشی
درصورت ضعیف بودن شرایط بدنی خود یا داشتن مشکل استخوان و مفصل، احتمالا پلایومتریک برای شما مناسب نیست؛ حتی درصورتی که حرفه ای هستید، باید این نکته را در نظر بگیرید که خطر آسیب دیدگی با هر برنامه ی ورزشی که شامل حرکات انفجاری، استحکام و نیرو باشد، وجود دارد.
گردآوری: بخش ورزش سرپوش
- 13
- 6
