آشنایی با تکواندو و انواع سبک های آن

تکواندو دارای بیشترین تعداد ورزشکار در بین ورزش های رزمی دنیاست

ورزش تکواندو چیست؟

کلمه تکواندو از سه بخش تشکیل می شود:

- ت: به معنی تخریب کردن و شکست با پا

- کوان: به معنی شکست و تخریب کردن با دست

- دو: به معنی راه روش

تکواندو ( Taekwondo) هنر دفاع شخصی است که پیدایش آن در تایخ کره ریشه دارد. تکواندو یکی از قدیمی ترین هنرهای رزمی در دنیا است که بیش از ۲۰۰۰ سال قدمت دارد.

تکواندو یک ورزش رزمی کره ای و یکی از ورزشهای المپیکی است. تکواندو ورزش ملی کره جنوبی و دارای بيش ترین تعداد ورزشکار در بین ورزش های رزمی در سرتاسر دنیا است. فوت و فن تکواندو از ورزش های سنتی تاریخ کره استخراج و پس از جنگ جهانی دوم با کوشش استادان هنرهای رزمی کره جنوبی در قالب یک ورزش رزمی امروزی به دنیای هنرهای رزمی عرضه شده است.

تکواندو نام هنر ورزشی و رزمی است که از نظر فیزیکی و جسمی برترین و موثرترین روشهای دفاع از خود را با استفاده از دستها و پاها و بدون استفاده از هرگونه سلاح به علاقمندان و هنرجویان خود می آموزد و از نظر معنوی و روحی هم به علاقمندان خود احترام و انضباط و بردباری و صبوری و ازدیاد حس مقاومتهای منطقی در مقابل مصائب زندگی که حاصل آن انتخاب دقیق و صحیح راه زندگی با حس اعتماد به نفس می باشد را می آموزد.

تاریخچه تکواندو

یکی از اولین سرنخ های وجود تکواندو در نقاشی دیواری از یک آرامگاه است که در پادشاهی کره ای گوگوریو، بین ۳۷ سال پیش میلاد و سال ۶۶ میلادی ساخته شده است. طراحی این نقاشی نشان می دهد که دو چهره غیرمسلح در فرم ایستادن تکواندو با یکدیگر روبرو شده اند. سایر طرح های موجود در آرامگاه نشانگر شخصیت هایی است که در حال شکستن آجر هستند و لباس هایی شبیه به فرم تکواندو امروزی بر تن دارند. پیشرفت تکواندو و تکنیک های آن با پیشرفت کشور کره توسعه یافته است. نمونه ها و تاریخچه تکواندو در طول قرن های گوناگون، تقریباً در تمام سوابق پادشاهی های مختلف کره وجود دارد.

تکواندو موثرترین روش دفاع از خود با استفاده از دستها و پاها و بدون سلاح است

تکواندو در ایران

ورزش تکواندو در سال ۱۳۴۷ به ایران وارد شد و در سال ۱۳۴۹ نخستین کلاس آموزشی خود را با حدود ۷۵ نفر شرکت کننده رسمیت داد. تکواندو اول زیر نظر فدراسیون ورزشهای رزمی فعالیت میکرد ولی بعد از چند سال در سال ۱۳۵۲ به صورت فدراسیونی مستقل درآمد. اولین رئیس فدراسیون تکواندو سرهنگ سرشار بود.

نخستین حضور بین المللی تکواندو ایران مسابقات قهرمانی جهان در سال ۱۹۷۵ بود که در سئول کره جنوبی برگزار شد و تیم ایران موفق به کسب یک مدال برنز به وسیله حسین بدیع زاده در وزن چهارم شد. نخستین مسابقه های رسمی در ایران به سال ۱۳۵۷ با عنوان قهرمانی کشور در سالن شهید افراسیابی برگزار شد.

سبک های تکواندو

هنر رزمی تکواندو دارای سه سبک رسمی به نام های پومسه یا فرم (POOMSAE)، کیورگی (KUORUGI) و هان ما دانگ (HAN MA DANG) است که در ادامه به معرفی هر یک خواهیم پرداخت.

۱. سبک هان ما دانگ (HAN MA DANG) تکواندو: سبک هان مادانگ یک سبک عمومی است. شکستن اشیا سخت، دفاع شخصی و نوعی پومسه ایروبیک از شاخه های هان مادانگ است که در یک گردهمایی بزرگ خانواده تکواندو برگزار می شود. مسابقات هان مادانگ بخش وسیعی از مهارت های تکواندو را به نمایش می گذارد.

تکنیک های پایه پومسه، ابداعات تکواندو و … از مواردی هستند که در مسابقات هان مادانگ بسیار مورد توجه هستند. در این سبک اصول پومسه به صورت ابداعی و ایروبیک همراه با پخش موسیقی و ایجاد صحنه های جذاب به نمایش گذاشته می شود. این کار در معرفی تکواندو به جهان نقش مهمی دارد.

۲. سبک پومسه یا فرم (POOMSAE) تکواندو: پومسه یا فرم بخش دیگری از تکواندو می باشد که در آن تکواندو کاران به اجرای تکنیک های این رشته می پردازند. در پومسه تکنیک ها بر اساس روندی که ترکیب شده است به ترتیب مورد اجرا در می آید که ورزشکاران در یک مسیر مشخص تلاش می نمایند یک رشته تکنیک های استاندارد را به بهترین نحو ممکن به اجرا در می آورند. این تکنیک ها به طریقی به اجرا در می آید که به صورت طبیعی نیز کاربرد آن حفظ شود و اثر گذاری آن در برابر یک فرد قابل مشاهده باشد. پومسه خود به دو روش استاندارد و ابداعی تقسیم می شود.

یکی از شیوه های تمرینی تکواندو برای حضور در مسابقه، سبک کیورگی است

۳. سبک کیورگی (KUORUGI) تکواندو: این سبک به نوعی یکی از شیوه های تمرینی تکواندو برای حضور در مسابقه است و رقابت های آن با قوانین و شرایط ویژه ای انجام می شود. مسابقات این سبک تکواندو در ۳ راند ۲ دقیقه ای صورت میگیرد، تکواندوکاران برای مبارزه بر روی تشک مخصوصی (شیاپچانگ) حاضر شده و ۱ داور وسط و ۴ داور در اطراف تشک وظیفه قضاوت مبارزه را بر عهده دارند. مسابقات این سبک، از قوانین ویژه ای برخوردار است و تکواندو کاران موظفند از وسایل و تجهیزات ایمنی مانند ناشیم، کلاه تکواندو، دستکش تکواندو، ساعد بند، هوگو (محافظ سینه – پشت کمر- شکم )، نقاب و محافظ لثه استفاده کنند.

معرفی رشته کونگ فو و انواع سبک های آن

ترتیب رنگ کمربندهای رده در تکواندو

>> کمربند سفید تکواندو (پک تی): نشانگر صداقت، پاکی، صفا، صمیمیت، صلح و دوستی و برادری می‌باشد که به عنوان دانه محسوب می‌شود.

>> کمربند زرد تکواندو (نورانگ تی): نشان دهنده زمینی است که در آن گیاه جوانه می زند و در اصل تکواندو در نوآموز در حال شکل گرفتن است.

>> کمربند سبز رنگ در تکواندو (نوک تی): به عنوان جوانه‌ای که از خاک می‌روید.

>> کمربند آبی تکواندو (چونگ تی): نشان دهنده این است که گیاه در حال رشد به درخت تبدیل شده است. یعنی فنون تکواندو در ورزشکار به حد مطلوب رسیده است.

انواع رنگ بندی های کمربند تکواندو

>> کمربند قرمز در تکواندو (هونگ تی): نشان دهنده خط است و در این مرحله ورزشکار باید مواظب حریف خود باشد و او را دور نگه دارد.

>> کمربند مشکی رنگ (هوک تی): درست نقطه مقابل سفید است. بنابراین نشان دهنده مهارت کامل در تکواندو است و نشان می دهد که دارنده این مهارت نسبت به تمام ترس ها و بدی ها نفوذ ناپذیر است. باید این نکته را هم یادآور شویم که هر کدام از این کمربندها خود دارای درجات متفاوتی است که آنها هم هر کدام برای خود فلسفه ای دارند. نکته جالبی که بد نیست درباره ورزش تکواندو بدانیم این است که برخلاف اینکه از نظر بعضی از افراد ورزش های رزمی با خشونت همراه هستند اما شاید اگر فلسفه این ورزش را بدانیم به ظرافت نهفته در این ورزش بیشتر توجه کنیم.

لباس تکواندو

مبارزین تکواندو معمولاً یک لباس به رنگ سفید و یا سیاه با نام دوبوک (도복) به همراه یک کمربند می پوشد. حداقل سه سبک اصلی در دوبوک وجود دارد، که مشهودترین تفاوت آنها در شکل ژاکت است: ۱- ژاکت متقاطع جلویی که شبیه لباس های سنتی آسیایی است؛ ۲- ژاکت یقه ۷ که متقاطع نیست معمولاً به وسیله افراد WTF پوشیده می شود، و ژاکتی که از جلو به صورت عمودی بسته می شود (متقاطع نیست) که معمولاً توسط افرادITF استفاده می شود.

- هوگو: ضربه‌گیر که محافظ سینه و شکم است.

- باده و ساباده: ساق بند و ساعد بند تکواندو

- کلاه: محافظ سروصورت در مسابقات تکواندو است.

- نانشیم: محافظ بیضه و آلت تناسلی در حین بازی تکواندو

آشنایی با لباس و تجهیزات تکواندو

بجز تکواندو، برای دیگر ورزشهای رزمی چینی وسایل ایمنی وجود ندارد. شماره مبارزین باید پشت پیراهن آن ها نصب گردد. اندازه شماره مبارزین بزرگسال ۲۵ × ۲۵ سانتی متر و شماره مبارزین نوجوان و خرد سال ۱۵ × ۱۲ سانتی متر می باشد.

معایب تکواندو

۱- انجام تکنیک صحیح ضربه احتمال بروز آسیب دیدگی ورزشکار را تقلیل می دهد در تکواندو رزمی کاران پیوسته در حال ضربه زدن به یکدیگر هستند در صورتیکه ورزشکاری برای یک بار مصدوم شود احتمال آسیب دیدگی مجدد در او وجود خواهد داشت.

۲- بیشتر آسیب های ورزش تکواندو در زمان مسابقات ایجاد می شوند نه در هنگام تمرینات. رایج ترین این آسیب ها حاوی پارگی یا له شدگی در اعضای مختلف بدن است.

۳- همینطور کبودی، گرفتگی عضلات و پیچ خوردگی در مچ پا و زانو از آسیب های ورزش تکواندو است. علل اصلی بروز آسییب در ورزش تکواندو  گرم نکردن بدن، برخوردار نبودن از آمادگی کامل بدنی، و انجام تکنیک های نادرست است.

۴- علت اصلی گرفتگی و کشیدگی در عضلات در زمان تمرین تکواندو و یا مبارزه عدم گردش خون مناسب در عضلات است.

فواید تکواندو

۱. تکواندو هنر رزمی دفاع از خود در برابر تهاجمات است که تمرین های این ورزش باعث پویای ذهن و اندیشه، دقت و سرعت، هماهنگی بین اعضای بدن، انعطاف پذیری بدن و سلامت جسمی و انضباط پذیری را در پی خواهد داشت.

۲. حقیقت این است که تکواندو باعث افزایش اعتماد به نفس می شود و توان و قدرت رو یا رویی و مقابله با مشکلات را فزونی می دهد. این ورزش رزمی روشی برای ورزیده کردن عضلات بدن و راهی برای افزایش هماهنگی در بین اعضای بدن است.

تکواندو باعث افزایش اعتماد به نفس می شود

۳. تکواندو روح نظم و ترتیب را در شخص القا می کند و بطور کلی تکنیک دفاع از خود را به انسان می آموزد. در ورزش تکواندو فنون استفاده از حرکات خاص برای به کار گیری پاها و وارد نمودن ضربه های مؤثر آموخته میشود.

گردآوری: بخش ورزش سرپوش