به گزارش خبرورزشی، انگار قرار نيست رافائل نادال براي سومين بار در طول دوران حرفه‌اي‌‌اش گرنداسلم ويمبلدون را ببرد. مرد شماره دو تنيس دنيا كه در اين فصل متحول شده و به فينال اوپن استراليا رسيد و بعد هم رولان گروس را برده بود، در سومين ايستگاه مهم سال، در مرحله يك‌هشتم نهايي از دور رقابت‌ها كنار رفت.
نادال كه به مصاف ژيل مولر از لوگزامبورگ رفته بود در يك بازي مهيج و ماراتن‌گونه كه نزديك به ۵ ساعت طول كشيد ۳بر۲ شكست خورد و با جام وداع كرد؛ اين وداع البته يك امتياز مهم را هم از او گرفت: اينكه شانس شماره يك دنيا شدن در همين تورنمنت‌ها را هم از دست داد.
تنيس‌باز ۳۱ ساله اهل مايوركا كه تا اينجا ۱۵ قهرماني در گرنداسلم‌ها دارد سال گذشته در تنيس ويمبلدون به دليل مصدوميت غايب بود؛ البته فارغ از اين موضوع او دوباره هم روي موج تكرار، در همان مرحله هميشگي از گردونه اين بازي‌ها كنار رفت. نادال به غير از سال ۲۰۱۱ كه در ويمبلدون درخشيد در بقيه سال‌هايي كه در اين تورنمنت شركت كرده موفق نشده به يك‌چهارم نهايي برسد؛ هر چند كه او در سه بازي قبلي‌‌اش در اين تورنمنت نشان داد پتانسيل رد كردن چنين ناكامي را دارد.
نادال در بازي قبلي‌‌اش مقابل كارن خاچانوف هم با ركورد قديمي خودش برابري كرد: او ۲۸ ست پي در پي را توانسته بود ببرد تا اينكه مولر در يك هشتم نهايي او را غافلگير كرد و ست‌هاي اول و دوم را با نتيجه ۶ بر۳ و ۶ بر۴ برد! همين شوك كافي بود تا نادال به خودش بيايد؛ او مقابل رقيب ۳۴ سالهاش در ست‌هاي سوم و چهارم خوب بازي كرد و توانست ۶ بر۳ و ۶بر۴ برنده شود و در مجموع بازي را ۲-۲ در ست شماري مساوي كند.
نادال در صحبت‌هايي كه اكيپ آن را منتشر كرده مي‌گويد: «در مجموع فكر مي‌كنم بازي خوبي ارائه دادم هرچند كه تحت فشار بودم و استرس داشتم. تمام تلاشم را به كار گرفتم ولي كافي نبود. در زمين‌هاي چمني هميشه وقتي كار به ست پنجم مي‌كشد همه چيز خوب پيش نمي‌رود.
بعضي وقت‌ها سرنوشت بازي فقط روي چند امتياز تغيير مي‌كند. در دو ست اول بازي چندان خوبي نداشتم. بعد از آن هم كه ديگر كار حسابي سخت شد؛ چون بايد دنبال نتيجه مي‌دويدم و كاري مي‌كردم كه خيلي زود حذف نشوم، هرچند كه بازي مقابل كسي كه سرويس‌هاي خوبي مي‌زند شرايط را سخت مي‌كند».
وقتي بازي به ست پنجم كشيده شد ديگر بسياري تصور مي‌كردند نادال به راحتي برنده بازي مي‌شود، براي اين تصور هم پيشينه مثبتي وجود داشت و هم آمار به نفع نادال بود؛ او در طول ۵ مسابقه قبلي با مولر ۴ تا را برده بود و يك بازي هم كه باخته بود به سال ۲۰۰۵ برمي‌گشت؛ هرچند كه همان بازي هم در همين رقابت‌هاي ويمبلدون و در دور دومش بود. از طرفي سن و سال مولر هم بيشتر از نادال بود؛ رافا با ۳۱ سال به نظر انرژي بيشتري از مولر ۳۴ ساله داشت.
سومين دليل هم سبك بازي نادال در بازي‌هاي ۵ سته بود؛ او هيچ وقت پيش نيامده بود كه بازي را در ست پنجم در چنين شرايط دشواري ببازد. البته از آنجا كه هميشه يك استثنا وجود دارد نادال سرانجام در رقابت با رقيب لوگزامبورگي كم آورد؛ او در يك ماراتن واقعي در ست پنجم بازي را با نتيجه ۱۵ بر ۱۳ (!) واگذار كرد تا از گردونه اين بازي‌ها كنار برود. «تنها نگراني‌ام اين بود كه نكند بازي به دليل فرا رسيدن شب قطع شود».
اين بخش اول صحبت‌هاي مولر بعد از بازي بود. ژيل مولر برخلاف نادال به قاعده بازي‌‌اش پايبند بود: او هرگز نشده كه دو ست اول يك رقابت را ببرد و دست آخر برنده نشود. مولر مي‌گويد: «با توجه به طولاني شدن ست پنجم تصور مي‌كردم ادامه بازي به روز بعد موكول مي‌شود. خوشحالم كه بالاخره تمام شد و حالا مي‌توانم در يك‌چهارم بازي كنم». ژيل بايد امروز به مصاف مارين چيليچ از كرواسي برود و شانسش براي رسيدن به نيمه‌نهايي را امتحان كند.
- 9
- 6
