توکلی هم به خاطر مسابقات جهانی وزنه برداری ۲۰۱۷ که با قهرمانی تیم ملی ایران به پایان رسید و هم به خاطر این که او در ماه های اخیر به عنوان مربی اختصاصی احسان حدادی قهرمان پرتاب دیسک ایران و آسیا هم فعالیت داشته و اشراف خوبی بر روی این دو رشته پیدا کرده است. توکلی در گفت و گویی که با «ایران آنلاین» داشت، به این موضوع اشاره کرد که شانس در نتیجه گیری بسیار تعیین کننده است.
این که گفته می شد تیم ملی وزنه برداری به خاطر محرومیت حضور تیم هایی مانند روسیه و چین در مسابقات جهانی به قهرمانی رسیده است را چقدر قبول دارید؟
قطعا به ما کمک کرده اما چرا تیم های مدعی دیگر مانند ازبکستان از این فرصت استفاده نکرده اند؟ این موضوع نشان می دهد که ما قوی تر بوده ایم. در ورزش حرفه ای، شانس هم یکی از عوامل موفقیت است که تیم ها و ورزشکاران از آن استفاده می کنند. در فوتبال هم، توپ نیم متر آن طرف تر می رود و گل نمی شود و یا اشتباه داور نتیجه بازی را تغییر می دهد.
اما سهراب مرادی با رکوردشکنی اش جای هیچ حرف و حدیثی را باقی نگذاشت.
به نظر من اگر ۱۰۰ کشور دیگر هم در این مسابقات حضور داشتند، باز هم این سهراب بود که رکورد می شکست و قهرمان می شد. چون او یک ورزشکار بسیار حرفه ای است و مسیر بسیار خوبی را هم در پیش گرفته است.
با این شرایط، عملکرد محسن بیرانوند سرمربی تیم ملی را چگونه ارزیابی می کنید؟
آقای بیرانوند راه زیادی دارد اما انسان بسیار شریف، تحصیلکرده و منضبطی است که در دوران ورزش در سطح خودش قهرمان هم بوده است. به نظر من بیرانوند می تواند مثل خوزه مورینیو باشد! بعضی ها ورزشکار بزرگی نبوده اند اما می توانند به مربیان بزرگی تبدیل شوند و ثابت کنند که هیچ چیزی اتفاقی نیست. اصغر ابراهیمی هم که در کنار او حضور دارد، مربی خوبی است و خیلی تلاش می کند. او و بیرانوند در مقطعی از دوران وزنه زدن ما در تیم ملی کنارمان بودند و از لحاظ شخصیتی هم بسیار قابل قبول هستند و امیدوارم که به موفقیت برسند.
از موضوع وزنه برداری که خارج شویم، می خواهیم این را بدانیم حالا که قرار است مک ویلکینز مربی آمریکایی احسان حدادی به ایران بیاید، بحث همکاری شما با او چگونه پیش می رود؟
راستش را بخواهید هنوز تصمیمی نگرفته ام. من با حدادی رفاقت دیرینه دارم. احسان در مقطعی خیلی احساس تنهایی می کرد و حتی تصمیم به خداحافظی گرفته بود اما تصمیم گرفتیم که با هم کار کنیم و به عنوان بدنساز و مشاور کنارش باشم. احسان اوایل مشکلات فکری و روحی زیادی داشت و جا به جایی انجام می داد اما ما حرفه ای کار کردیم. او در مسابقات آسیایی با رکوردی خوب نسبت به ۵، ۴ سال گذشته اش قهرمان شد. در بازی های کشورهای اسلامی با اختلاف ۳۰ سانتی متر نسبت به رقیب عراقی اش دوم شد که این موضوع در روحیه اش اثر گذاشت اما در مسابقات آسیایی هند خوب کار کرد و اگر ویزای مسابقات لندن هم به موقع رسیده بود، می توانست جزو ۶ نفر اول باشد. در لیگ دوومیدانی هم که رکوردش ۶۶/۶۵ بود و بهتر شد. بدنسازی رشته های پرتابی کارکردش مثل وزنه برداری است و من سعی کردم در یک ضرب و دو ضرب و پا کمک اش کنم. به هر حال، احسان جراحی زانوی سختی داشت و یک پایش از آن یکی ضعیف تر بود ام اما با این بدنسازی ها عضلاتش برگشت و به نظر من در المپیک ۲۰۲۰ توکیو یکی از شانس های اصلی کسب مدال است.
با این همه، نگفتید کنار حدادی می مانید یا نه؟
مربی آمریکایی کارش چیز دیگری است و من کارم چیز دیگر. من هم سعی می کنم تا جایی که امکان باشد، کنار او بمانم و باز هم کمک اش کنم. احسان حالا که کیش است و تمریناتش را هم دنبال می کند.
حدادی چندی پیش هم دیداری با مسعود سلطانی فر وزیر ورزش و جوانان داشت و می گفت وزیر حتی وزن دیسک ها را هم می دانست!
بله من در جریان دیدار احسان با وزیر بودم. این که وزیر ورزش اطلاعاتش این قدر بالا باشد، جای خوشحالی دارد. گویا صحبت های خوبی هم رد و بدل شده تا شرایطی به وجود بیاید تا احسان با خیال راحت کارش را دنبال کند. او اگر در بازی های آسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا مدال طلا بگیرد، تنها ورزشکار ایرانی تاریخ خواهد بود که در چهار دوره پیاپی بازی های آسیایی طلا گرفته است و این می تواند در روحیه و عملکرد او برای المپیک ۲۰۲۰ توکیو موثر باشد. فدراسیون هم در حد توانش کمک کرده است و مطمئن باشید احسان در المپیک و بازی های آسیایی از شانس های مدال خواهد بود.
- 10
- 5
