سپس توانایی خود را با بازی در نمایش ها و تله تئاترهای مختلف آزمود اما شاید از بازی در فیلم «مردی از جنس بلور» بود که دیده شد و این دیده شدن باعث شد بار دیگر به تلویزیون بازگشته و نقش های مختلفی در چند مجموعه بازی کند. بازی در نقش همسر رابین هود در مجموعه طنز «قطار ابدی» تا حدودی او را به شهرت رساند، اما شاید او با برنامه طنز «پاورچین» بود که هم استعدادهای نهفته بازی در نقش کمدی خود را بروز داد و هم توانست به محبوبیت دست یابد.
ظاهر جدی سحر ذکریا در مقابل با کمدین های رو به رویش مثل مهران مدیری در سریال «پاورچین» لحظات ناب کمدی موقعیت را خلق کرده است. «شب های برره»، «شوخی کردم» و «در حاشیه» از جمله کارهای تلویزیونی کارنامه بازیگری ذکریا محسوب می شوند. «زنان ونوسی مردان مریخی»، «لج و لحبازی»، «زن دوم»، «تله» و «اگه میتونی منو بگیر» از آثار شاخص کارنامه سینمایی این بازیگر بوده اند.
با سحر ذکریا درباره فعالیت حرفه ای و زندگی شخصی اش گفت و گو کرده ایم.
در این سال های اخیر توامان در نقش های جدی مثل «آذر» سریال «میلیاردر» و یا کارهای طنز مثل «در حاشیه» بازی داشته اید. این تنوع کاراکتر انتخاب خودتان است یا برآمده از پیشنهادات؟
من خودم را کمدین نمی دانم. در «میلیاردر» هم نقش آذر را بازی کردم که دختر روراست و صاف و ساده ای است و جاهایی در قبال سیاهکاری و مفی کاری شوهرش حیرت زده می شود و وجوهات انسانی دارد؛ جاهایی خیلی آرام و منطقی است و جاهایی هم بر اثر خطای اطرافیانش واکنش های تندی از خودش بروز می دهد.
در زندگی عادی چطور آدمی هستید؟ آیا شخصیت آرامی دارید و یا اینکه اقتدار و اتوریته برخی نقش هایتان هستید.
پاسخ به این سوالات شخصی سخت است و بهتر است دیگران درباره این ویژگی های آدم قضاوت کنند. خودم اعتقاد دارم شخصیت آرامی دارم و اهل تنش و درگیری نیستم.
به لحاظ فیزیکی همیشه بدنی مناسب و سالم داشته اید. چقدر این وجوه فیزیکی می تواند در کار بازیگر اثرگذار باشد؟
بدن یکی از ابزارهای مهم کار بازیگری است. من به تغذیه درست اهمیت می دهم و به این اصل مهم اعتقاد دارم که بازیگر نباید بدن و آمادگی جسمانی اش را به امان خدا رها کند. برای بازیگر بدن یک ابزار کار موثر و کارا است و در تمام دنیا بازیگران به آمادگی جسمانی و تغذیه اهمیت خاصی می دهند.
همیشه در طول دوران کاری ام این مسئله را مورد توجه قرار داده ام که به کارم اهمیت بدهم، تغذیه درست داشته باشم، سر موقع بخوابم و مطالعه و تحقیق درباره نقش هایی که بازی می کنم داشته باشم و به هیچ وجه اهل پرخوری و استفاده از اسیدهای چرب و فست فود نیستم. در کنارش همیشه به ورزش علاقه دارم و روزانه در حدود یک ساعت صبح ها ورزش های عمومی و پیاده روی انجام می دهم و در این سال ها مدت ها نیز به ورزش کینگ بوکسینگ پرداخته ام.
... آیا پرداختن به کیک بوکسینگ خشونت را در درون آدم افزایش نمی دهد؟
نه، اتفاقا باعث آرامش و تمرکزم می شود و در حین پرداختن به این ورزش، خشونت از بدن در حین تمرینات خارج می شود و بعد از خاتمه تمرینات احساس ریلکسی و آسودگی خیال می کنم.
اهل آشپزی کردن هم هستید؟
کمتر مجال آشپزی کردن را پیدا می کنم ولی مواقعی که در خانه باشم ساعتی را برای غذاپختن صرف می کنم و معتقدم آشپز بدی نیستم.
معمولا در کارهای طنز خانم ها جدی و غیرمنعطف به نظر می رسند و آقایان از خانم ها حرف شنوی عجیبی دارند!!! آیا این یک ایراد نیست؟
هرموقع که نقش های کمدی را بازی می کنم متوجه این نکات تکراری می شوم. زنان خانه دار یا شاغلی که کلیشه شده اند. متاسفانه در کارهای کمدی و طنز برای خانم جای کار کمتری وجود دارد و اصولا در حاشیه قرار می گیرند. به همین دلیل در اغلب آیتم های طنز به زن سالاری، خاله زنک بازی خانم ها و اقتدار زن در خانواده پرداخته می شود.
به چه دلیل در اغلب کارهای کمدی محور اصلی داستان مردان هستند؟
اصولا در کارهای کمدی آقایان در متن اصلی قرار دارند و حضور جدی دارند و حضور خانم ها دارای محدودیت است و اغلب شوخی های جذاب برای آقایان نوشته می شود و محدودیت ما خانم ها را ندارند. متاسفانه همچنان این مسئله وجود دارد و مردم و مخاطب عادی سینما و تلویزیون با محدودیت ها آشنا نیستند و توقعشان بالا است و مدام در کوچه و خیابان از من می پرسند چرا کمتر در کارهای طنز بازی می کنم و چرا نقش های خانم ها در مجموعه های کمدی کمرنگ تر از آقایان است.
... اما در مجموعه هایی مثل «پاورچین» حضور زن ها پررنگ تر بوده است.
این نوع مجموعه ها شخصیت کمتری نسبت به مجموعه ای مثل «در حاشیه» دارند و بنابراین فرصت و مجال بیشتری برای حضور خانم ها وجوددارد. در همان «پاورچین» کلاسه خانواده و در حدود هفت بازیگر حضور داشتند. داستان «در حاشیه» اما در یک بیمارستان شلوغ با تعداد زیادی شخصیت می گذرد بنابراین باید حق داد که این امکان فراهم نشود که زن ها حضور پررنگی داشته باشند.
همکاری طولانی مدت تان با مهران مدیری حکایت از آن دارد که کار با مهران مدیری نسبت به کار کردن با سایر کارگردان ها برایتان اهمیت بیشتری دارد.
همیشه کار کردن با مدیری برایم اولویت دارد و بسیار لذت بخش است و بعد از آن بیست کار به اوج پختگی رسیده است. همیشه درباره مهران مدیری گفته ام که آدم بسیار زیرکی است و بعد از سال ها تجربه سریال سازی در کارهایش با جمع کردن بازیگران محبوب و درجه یک طنز و استفاده از یک داستان جذاب کارهای خوبی می سازد و مخاطب هم کارهایش را دوست دارد.
شیوه کاری مهران مدیری به نحوی است که دست بازیگران را باز می گذارد و از تمام ظرفیت های کاری یک بازیگر استفاده لازم را انجام می دهد و به پیشنهادات و ایده های بازیگران با دقت گوش می دهد ولی قبل از فیلمبرداری هر بخش به بازیگران می گوید دقیقا چه چیزی را مدنظر دارد.
همیشه گفته اید بازیگر کمدی نیستید، آیا همچنان چنین عقیده ای دارید؟
جوابش سخت است و زیاد کار کمدی با روحیاتم سنخیتی ندارد و احساس می کنم در نقش های درام و جدی بهتر بازی می کنم. یکی از معضلات کمدی کارکردن در حاشیه قرار گرفتن خانم ها است. البته کمدی بازی کردن کار دشواری است و از عهده هر کسی بر نمی آید و یک کمدین می تواند به راحتی نقش جدی هم بازی کند.
نقش مهتاب در سریال «پاورچین» که یک زن نویسنده جدی و کمی عنق است هنوز از بهترین کارهای کارنامه بازیگری تان است.
بله، من هم چنین عقیده ای دارم و مهتاب را همچنان دوست دارم. زنی که در ظاهر دموکرات به نظر می رسد اما به محض اینکه چیزی برخلاف میلش می شنود عصبانی و پرخاش جو می شود و به همسرش گیر می دهد.
خیلی ها می گویند خنداندن مردم کار آسانی است.
نه، به هیچ وجه کار آسانی نیست. به نظرم مردم در این دوره و زمانه تلخ تر و عبوس تر شده اند و این نیاز احساس می شود که کارهایی ساخته شود که جنس کمدیش تغییر پیدا کند. دیگر مردم با تو سر هم زدن بازیگران به یکدیگر نمی خندند. الان هنر این است که هنرمند حرفش درباره مسائل اجتماعی را به زبان مردم بگوید. مخاطب این روزها سخت می خندد و هنرمند باید در کارش توانایی داشته باشد که در خنداندن مردم موفق عمل کند.
از دنیای این روزهایتان بگویید.
پیشنهادات را بررسی می کنم و اگر پیشنهاد خوبی نباشد فرصت بیشتری دارم و استراحت می کنم و به سفر می روم. شرایط کاری این دوره و زمانه چندان رو به راه نیست.
منبع: ماهنامه دنیای زنان
- 13
- 2
