کامران تفتی؛ بازيگر، خواننده و سردبير مجله!

 بازيگري، خوانندگي و سردبير مجله. هر کدام از اين ها مي تواند به تنهايي تمام زندگي يک نفر را درگير کند، آن قدر که به قول قديمي ها وقتي براي اين نداشته باشي که حتي سرت را بخاراني. اما سوژه اين مطلب، کسي است که توانسته با يک دست سه هندوانه بزرگ را بردارد و همه اين کارها را همزمان با هم انجام دهد و موفق هم باشد.

«کامران تفتي» بازيگري که نامش و کارهاي تصويري اش براي همه ما آشناست مدتي است سردبير يک مجله هنري شده و قدم به دنياي روزنامه نگارها گذاشته است. اما از آن جا که روحيه بلندپرواز و تجربه گر اين بازيگر به چيزهاي عادي راضي نمي شود مدت هاست خوانندگي را هم به فهرست کارهايش اضافه کرده است. حالا ما از ميان تمام اين کارها، در مورد فوت و فن هاي درآوردن مجله با او به گپ و گفت نشسته ايم تا شما هم بدانيد که دنياي خبر و روزنامه نگاري، چقدر هيجان انگيز و پيچيده است.

تجربه کار تازه

وارد شدن به يک کار جديد، همان قدر که مي تواند هيجان انگيز باشد، همان قدر هم سخت است. اما شيريني تجربه فعاليت تازه به تحمل سختي هاي آن مي ارزد. «وقتي در يک حرفه، شناخته شده هستي، بعد از وارد شدن به حرفه ديگر، در ابتدا با گارد مخاطب مواجه مي شوي.

بگذاريد برايتان يک مثال ساده بزنم. مثلا در همين شغل بازيگري، وقتي چند نقش منفي يا مثبت پشت سر هم بازي کني دفعات بعد، پذيرفتن نقش جديدت براي مخاطب سخت تر مي شود، انگار انتظار دارد يا تو هميشه همان دزد و قاتل و خلافکار فيلم ها باشي يا هميشه همان کسي که خوب هستي و کاري و اهل زندگي و تلاش.

من ارتباط خوبي با بچه هاي مطبوعاتي داشتم و البته هنوز هم دارم، وقتي تصميم گرفتم به اين حوزه ورود کنم با خيلي هايشان مشورت کردم؛ تازه آن موقع بود که فهميدم اين کار اصلا به سادگي چيزي که از بيرون به نظر مي رسد نيست.

وقتي شما صفحات روزنامه يا مجله را ورق مي زنيد نمي توانيد تصور کنيد يراي سطر به سطر نوشته ها و هر فريم از عکس ها، چقدر زمان صرف مي شود يا چه فرايندي براي رسيدن به سوژه ها طي شده است. همين ها بود که اين کار را براي من جذاب تراز قبل مي کرد و هرچقدر که با دوستان مطبوعاتي ام بيشتر در اين مورد گپ مي زدم، بيشتر به اين نتيجه مي رسيدم که دوست دارم اين کار را انجام بدهم. 

يکي از دلايلي که اين کار را انتخاب کردم همين بود، من آدم جنب و جوش و هيجانم. دائم دلم مي خواهد چيزهاي جديد را کشف کنم و اين يکي از ويژگي هاي شخصيتي من است. بعد از مشورت با دوستان مطبوعاتي ام، وقتي همه چيز را کنار هم قرار دادم و دلم به حضور و همراهي دوستان اهل فن هم خوش شد معطل نکردم و سريع تصميمم را عملي کردم.

راستش را بخواهيد نه صرفا به عنوان يک بازيگر، بلکه به عنوان يک مخاطب در عرصه مطبوعات دلم مي خواست نشريه اي را منتشر کنم که حرف جديدي براي گفتن داشته باشد. با آن که تعداد نشريات در هر زمينه در ايران زياد است، اما دوست داشتم کاري ارائه کنيم که متفاوت باشد. به همين دليل تصميم گرفتم مجله را به صورت ماهنامه توليد کنيم تا از نظر محتوايي بتوانيم از پس کار بربياييم.»

ارشاد راهنمايي تان مي کند

قبل از شروع هر کاري در هر جاي دنيا داشتن مجوز، لازم و ضروري است. اما مجوز بعضي از کارها به افراد خاص يا کساني که تحصيلات مرتبط با آن را دارند داده مي شود. راه انداختن مجل و روزنامه هم يکي از اين شغل هاست. «مجله و روزنامه از آن دسته کارهايي است که شما يک خط آن را هم نمي توانيد بدون مجوز انتشار دهيد و گرفتن مجوز آن هم جزو مجوزهاي سخت مشاغل دسته بندي مي شود. براي اينکه بتوانيد مجوز يک نشريه را بگيريد بايد مراحلي را پشت سر بگذاريد. کسي را که مجوز نشريه به اسم او صادر مي شود به عنوان «صاحب امتياز» مي شناسند، صاحب امتياز چارچوب کلي نشريه را مشخص مي کند و بالاترين مقام پاسخگو در نشريه است.

شرايط اعطاي مجوز براي چاپ نشريه از طرف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي اعلام شده است که دو نوع مجوز براي شخصيت هاي حقيقي و حقوقي است، شخصيت هاي حقيقي افراد عادي جامعه هستند که درخواست انتشار نشريه را ارائه مي کنند و شخصيت هاي حقوقي هم ارگان ها و نهادهايي هستند که درخواست انتشار نشريه را دارند.»

به چه مدارکي نياز داريد؟

اولين مورد ذکرشده در فرمي که وزارت ارشاد دراختيار شما قرار مي دهد اين است که بايد تابعيت ايراني داشته باشيد. ورد بعدي داشتن حداقل ۲۵ سال سن در هنگام ارائه تقاضاست. مدرک تحصيلي مورد نياز براي اين کار، حداقل کارشناسي يا همان ليسانس و يا پايان دوره علوم حوزوي است.

مورد بعدي که حتما بايد آن را ارائه دهيد نداشتن سوءسابقه است. البته در مورد مدرک تحصيلي يک بند در اساسنامه آورده شده، که اگر شخصي مدرک تحصيلي مورد نظر را نداشت، اما سوابق فرهنگي و مطبوعاتي مناسبي داشت، مي تواند با همراه داشتن نمونه کارها و مستندات آن به اداره «امتيازات» سازمان فرهنگ و ارشاد اسلامي مراجعه کند و درخواست بررسي سوابقش را بدهد.

در اين صورت هيئت نظارت بر مطبوعات بررسي هاي لازم را انجام مي دهد و در صورت رسيدن امتياز به حد نصاب مورد نياز، مجوز لازم را صادر مي کند. علاوه بر اين ها مدارک کارشناسي و اصل مدارکي مثل عدم سوءپيشينه و براي آقايان اصل کارت پايان خدمت هم جزو مواردي است که به عنوان مدارک مورد نياز در ليست اعلامي از سوي وزارت ارشاد وجود دارد و بايد حتما آن ها را هنگام مراجعه همراه داشته باشيد.

البته اين را هم اضافه کنم که با توجه به نوع نشريه اي که مي خواهيد راه اندازي کنيد کارشناسان وزارت ارشاد شما را راهنمايي مي کنند و مشاوره هايي را به شما مي دهند تا ديدگاه شما نسبت به ژانر يا به قول معروف همان سبک و سياقي که براي نشريه تان در نظر گرفته ايد بازتر شود. دريافت اين مجوز با توجه به مدارک شما ممکن است از چند ماه تا چند سال طول بکشد. اگر مدارک تان کامل باشد، با هيچ مشکلي برخورد نخواهيد کرد و کارتان به سرعت انجام مي شود.»

صرفه جويي کنيد

«مهم ترين مسئله براي انتشار مجله، ماهنامه و روزنامه، داشتن يک فضاي مناسب با اين کار است که تمام پرسنل در آن اساس راحتي کنند. اجاره کردن يک ساختمان مناسب براي تحريريه که هم از نظر جغرافيايي و هم از نظر فضاي داخلي با کار مجله همخواني داشته باشد نکته مهمي است. در اين مورد به دليل اين که بچه هاي نويسنده، روزنامه نگار، عکاس و صفحه آرا ممکن است ساعات هاي بيشتري نسبت به ساعت کاري معمول، در محل تحريريه باشند؛ بهتر است يک ساختمان نورگير با پنجره هاي بزرگ در نظر بگيريد تا خستگي و رخوت ساعت ها کار آن ها را اذيت نکند. 

بعد از حل شدن مسئله اسکان، داشتن اينترنت پرسرعت و خوب دومين چيزي است که بايد به آن توجه داشته باشيد. عصر ارتباطات و انجام همه کارها با اينترنت و دسترسي به جديدترين و به روزترين اخبار، نيازمند يک اينترنت مناسب و پرسرعت است که مي توانيد با ارائه مجوز نشريه، بالاترين حجم و پهناي باند را براي محل کار خود تهيه کنيد.

بعد از آن مي رسيم به وسايلي که براي چيدمان دفتر نياز داريد، از ميز و صندلي ها، مانيتور، کيس و چاپگرهاي مرغوب، تا تهيه وسايل يک آبدارخانه مناسب با نيازهاي همکاران تان که بسته به شرايط نشريه، قيمت هرکدام از اين ها مي تواند متغير باشد.»

تفاوت را هدف بگيريد

همه ما هر روز، بارها از جلوي دکه هاي روزنامه فروشي رد مي شويم و روزنامه ها و مجلات زيادي را روي پيشخوان آن مي بينيم که تعداد آن ها تقريبا قابل شمارش نيست. اما واقعا چند درصد آن ها حرف تازه اي براي گفتن دارند؟ «با توجه به اين که شغل اصلي من بازيگري است و سال هاست زندگي ام با روزنامه نگارها و مجله هاي مختلف گره خورده است، خودم را با اين فضا بيگانه نمي بينم و اتفاقا هميشه هم سعي کرده و مي کنم تا جايي که فرصت داشته باشم به روزنامه ها و مجلات مختلف نگاهي بيندازم.

البته در اين که سليقه ها متفاوت است و خيلي از نشريه ها تخصصي هستند و در ژانر خودشان فعاليت مي کنند شکي نيست اما باز هم هستند مجله هايي که نه تنها در محتوا بلکه در فرم هم تقريبا شبيه به هم شده اند. پس اگر فکر مي کنيد قرار است شما هم کاري شبيه به بقيه انجام دهيد بهتر است بي خيال اين کار شويد و وقت و سرمايه تان را جاي ديگري خرج کنيد. با وجود نشريه هاي مختلف سينمايي، ورزشي يا هر ژانر ديگري، به سختي مي شود مجله جديدي را روي پيشخوان آورد که حتي از نظر جلد با ساير مجله هاي موجود متفاوت باشد.»

جور ديگر بايد ديد

يکي از مهم ترين راه هاي موفق شدن در مسير انتشار يک نشريه، داشتن تيم قوي و قدرتمند است. تيمي که کاربلد و حرفه اي باشد و بتواند به مسائل نگاه متفاوتي داشته باشد. در هر حوزه اي، خبرهاي يکساني وجود دارد، مثلا در حوزه ورزش، اخبار مربوط به برگزاري مسابقات و تورنمنت ها و مدال ها يک خبر واحد است، اما اينکه چطور بتواني از دل آن ها سوژه هايي را به دست بياوري که ديگران به آن نرسيده اند هنر است.

متاسفانه من اين هنر را ندارم، اما تيم حرفه اي و قوي از روزنامه نگاران باتجربه و عکاس هاي عالي دارم که در حوزه سينما مي توانند اين کار را به شکل درست و خوبي انجام بدهند.

شايد يکي از دلايلي که کار ما را در اين مدت کم متمايز کرده علاوه بر استفاده از امکانات سخت افزاري مثل استفاده از کاغذ خوب و باکيفيت که لازمه هر نشريه نوشتاري است، همين نگاه متفاوت و برخورد از نوع ديگر با ماجراهاي اتفاق افتاده است.

صداقت؛ رمز موفقيت

گاهي اوقات بعضي از نشريات براي اين که فروش بهتري داشته باشند به سمت نوشتن شايعات مي روند يا مسائلي را مطرح مي کنند که غيرواقعي است. کامران تفتي که خودش جزو بازيگران مطرح است و چند مرتبه هم شاهد چنين مسائلي بوده اعتقاد دارد که صداقت يک رسانه، رمز موفقيتش است: «اگر شما در رسانه تان دروغ بگوييد يا شايعه هايي را که دست به دست مي شوند منتشر کنيد، نه خوانندگان به شما اعتماد مي کنند نه افرادي که قرار است با آن ها سر ميز گفت و گو بنشينيد. 

پس بهتر است براي موفق شدن، هيچ وقت صداقت را فراموش نکنيد. در غير اين صورت هم مخاطب تان را از دست مي دهيد و هم پاي تان به دادگاه مطبوعات باز مي شود و گاهي تا لغو امتياز هم پيش خواهيدرفت.»