ماریون کوتیار (Marion Cotillard) در سال ۱۹۷۵ در شهر پاریس، در خانواده ای هنرمند به دنیا آمد. پدرش ژان کلود کوتیار بازیگر و مدرس بازیگری و مادرش نیسیما تِیو نیز مدرس تئاتر بود. به همین دلیل ماریون خیلی زود در سنین کودکی بازیگری را آغاز کرد و به همراه پدرش در نمایش های بسیاری بر روی صحنه رفت. تجربه های بازیگری کوتیار در سالهای کودکی و نوجوانی توانست سبب دریافت جایزۀ اول کنسرواتوار هنرهای نمایشی اورلئان برای او در سن ۱۹ سالگی شود.
حضور کوتیار در مقابل دوربین در دهۀ ۱۹۹۰ میلادی آغاز شد و پس از حضور در چندین نقش کوتاه تلویزیونی، در سال ۱۹۹۴ در فیلم تلویزیونی "کلوئه" موفق به ایفای نقش اصلی شد. کوتیار در سال ۱۹۹۸ با بازی در اولین قسمت از فیلم کمدی و محبوب "تاکسی" توانست توجه بسیاری را به خود جلب نماید و نامزد دریافت جایزۀ سزار شود. اما نقش آفرینی او در فیلم "چیزهای کوچک" ساختۀ ژیل پاکه برنر در سال ۲۰۰۱ بود که سبب موفقیت بزرگ برای او و کسب دومین نامزدی جایزه سزار شد.
کوتیار پس از آن، رویۀ بین المللی را پیش گرفت و موفق شد نقش کوتاهی در"ماهی بزرگ" تیم برتون ایفا نماید و به این ترتیب تبدیل به بازیگری بین المللی شود. نقش سوفی کووالسکی در فیلم "اگر جرأت داری دوستم داشته باش" (۲۰۰۴)، به کارگردانی یان ساموئل، محلی مناسب برای دیدن قابلیت های او در زمینۀ بازیگری بود و نقش تینا لومباردی در نامزدی بسیار طولانی (۲۰۰۴) ساختۀ ژان پی پیر ژنه در همین سال، سرانجام اولین جایزۀ سزار بهترین بازیگر زن نقش مکمل را در دستان وی قرار داد.
دومین تجربۀ او در سینمای آمریکا، بازی در کنار راسل کرو در "یک سال خوب" به کارگردانی ریدلی اسکات بود که با برخورد گرمی ازسوی تماشاگران روبرو شد. اما شاه نقشی که باعث شد کوتیار یک شبه ره صد ساله را بپیماید، بازی در نقش بزرگ بانوی آواز فرانسه، ادیت پیاف بود.
الیویه داهان، کارگردان فیلم "زندگی گلگون" که پیش از ملاقات با کوتیار او را برای بازی در نقش پیاف انتخاب کرده بود، می گوید "در چشمان او چیزی را دیدم که در چشم های پیاف نیز مشاهده کرده بودم." این انتخاب هوشمندانه باعث شد تا نام ماریون کوتیار به عنوان اولین بازیگر فرانسوی برندۀ اسکار [سیمون سینیوره و ژولیت بینوش این جایزه را برای بازی در فیلم های انگلیسی زبان دریافت کرده بودند] در تاریخ سینما ثبت شود.
از این سال کوتیار بیشتر در آثار شاخص سینما ظاهر گردید و با کارگردانان سرشناسی همکاری کرد. در ۲۰۰۹ در ساختۀ مایکل مان، "دشمنان مردم"، در کنار جانی دپ قرار گرفت. در "سرآغاز" ساختۀ کریستوفر نولان، محصول ۲۰۱۰، با لئوناردو دی کاپریو هم بازی شد و در سال ۲۰۱۱ در فیلمی از وودی آلن با نام "نیمه شب در پاریس" ظاهر گردید. "شوالیۀ تاریکی برمی‌خیزد" و "زنگار و استخوان" هر دو محصول سال ۲۰۱۲، بار دیگر ارزشهای کوتیار را نشان داد و او را به عنوان بازیگری که قادر است در عمدۀ ژانرها بدرخشد، معرفی کرد.
در سال ۲۰۱۳، در کنار اواکین فینکس و جرمی رنر در درام "مهاجر" نقش آفرینی کرد و سال بعد در فیلم فرانسوی "دو روز، یک شب" ظاهر شد؛ فیلم دربارۀ زنی است که باید همکارانش را مجاب کند تا از پاداش هایشان چشم پوشی کنند تا او بتواند به کارش ادامه دهد. کوتیار برای این فیلم، بار دیگر نامزد اسکار بهترین بازیگر زن نقش اول شد. در سال ۲۰۱۵، در اقتباسی از نمایشنامۀ "مکبث" شکسپیر، به کارگردانی جاستین کرزل و بازی مایکل فسبندر در نقش مکبث، وی نقش لیدی مکبث را بازی کرد. در سال ۲۰۱۶، در فیلم جاسوسی در زمان جنگ جهانی دوم "متفقین" ساختۀ رابرت زمکیس، در نقش مبارز مقاومت فرانسه در مقابل برد پیت بازی کرد. او برای این نقش، نامزد دریافت جایزۀ فیلم مستقل بریتانیا شد.
او در هر دو نسخۀ انگلیسی و فرانسوی اقتباس انیمیشن سه بعدی از "شازده کوچولو" به کارگردانی مارک آزبورن، برای شخصیت گل سرخ صداپیشگی کرده، در نسخۀ فرانسوی "مینیون ها" نقش اسکارلت اوورکیل را گفته و در انیمیشن سه بعدی فرانسوی-کانادایی و بلژیکی "آوریل و دنیای شگفت انگیز" ساختۀ فرانک اکینسی و کریستیان دمار به جای نقش اصلی صحبت کرده است.
کوتیار در سال ۲۰۱۶، نقش اصلی گابریل را در "از سرزمین ماه"، فیلمی از نیکول گارسیا، بر اساس رمان پرفروش ایتالیایی نوشتۀ میلنا آگوس بازی کرد. این فیلم وی را بعد از چند سال به سینمای فرانسه بازگرداند و هفتمین نامزدی جایزۀ سزار را نصیب او کرد. در همان سال، در فیلم گزاویه دولان، "اینجا ته دنیاست"، نقش کاترین را بازی کرد.
هر دو فیلم در جشنوارۀ فیلم کن ۲۰۱۶ در بخش مسابقه به نمایش در آمدند. او سپس در"متفقین"، فیلم جاسوسی رابرت زمکیس که در دورۀ جنگ جهانی دوم می گذرد، در کنار برد پیت نقش ماریان بوسِژور، یک مبارز جبهۀ مقاومت فرانسه را بازی کرد.کوتیار در همکاری دوباره با کارگردان "مکبث"، جاستین کرزل، و هم بازی اش مایکل فسبندر، در اقتباس سینمایی از بازی ویدیویی "کیش یک آدم کش" (۲۰۱۶)، نقش آفرینی کرد.
وی در ۳۰ ژانویۀ سال ۲۰۱۷، برای فعالیت حرفه ای خود جایزۀ ویژۀ بیست و دومین مراسم جوایز برادران لومیر را دریافت کرد. در همین سال، وی در "ارواح اسماعیل" به کارگردانی آرنو دپلشن در کنار متیو آمالریک، شارلوت گنزبور و لویی گارل بازی کرده است. این فیلم در جشنوارۀ فیلم کن امسال به نمایش در آمد.
کوتیار در زمینۀ موسیقی نیز فعال است. او خواننده، ترانه سرا و نوازندۀ گیتار، گیتار باس، کیبورد و دایره زنگی است. وی چهرۀ تبلیغاتی برند دیور است و در کنار فعالیت های هنری خود، در زمینۀ محیط زیست نیز فعالیت های وسیعی دارد و سخنگوی سازمان محیط زیستی غیر دولتی "صلح سبز" است.
ماریون و گیوم کنه، کارگردان و بازیگر فرانسوی، از سال ۲۰۰۷ با هم زندگی می کنند. آنها یک پسر ۶ ساله به نام مارسل و یک دختر ۶ ماهه به نام لوئیز دارند.
نکاتی دربارۀ ماریون کوتیار
۱. اگر بازیگر نمی شد، دوست داشت خواننده شود.
۲. دو برادر کوچکتر از خود دارد: گیوم و کانتن که دوقلو هستند. گیوم فیلمنامه نویس و کارگردان است و کانتن مجسمه ساز.
۳. او که متولد پاریس است، در اورلئان بزرگ شد و در ۱۶ سالگی به پاریس بازگشت.
۴. زمانی که برای بازی در "زندگی گلگون" (۲۰۰۷) برندۀ جایزۀ سزار شد، آلن دلون جایزه را به او اهدا کرد و در ستایش او گفت: "ماریون، این سزار را به تو تقدیم می کنم. فکر می کنم که این سزار به یک بازیگر خیلی خیلی بزرگ می رسد، و از این حرف مطمئن هستم".
۵. یکی از ۱۳ بازیگر زن فرانسوی است که نامزد دریافت اسکار شده اند. دیگران به ترتیب زمانی عبارتند از: کلودت کولبر، کولت مرشان، لسلی کارون، سیمون سینیوره، آنوک اِمه، مری کریستی بارو، کاترین دنوو، ژولیت بینوش، برنیس بژو و ایزابل هوپر.
۶. او در سال ۲۰۱۲، چند ماه بعد از به دنیا آوردن پسرش، هم زمان در دو فیلم "شوالیۀ تاریکی بر می خیزد" در آمریکا و "زنگار و استخوان" در فرانسه بازی می کرد. او برای فیلم برداری فیلم ها، مدام بین آمریکا و فرانسه در حال پرواز بود.
۷. برای بازی در فیلم "گذشته" (۲۰۱۳) در نظر گرفته شده بود، اما به علت تداخل با برنامۀ کاری وی در "زنگار و استخوان" (۲۰۱۲) برنیس بژو جایگزین او شد. اگر کوتیار در این فیلم بازی می کرد، نقش مادر شخصیت پولین بورله را ایفا می کرد؛ بورله در "زندگی گلگون" نقش کودکی ادیت پیاف را بازی کرده است.
۸. سالروز تولد او و دبورا کر، انجی دیکینسون، مونیکا بلوچی و ازرا میلر یکی است.
۹. دچار ترس از تزریق است و گفته است که هرگز حاضر به تزریق بوتاکس یا انجام جراحی پلاستیک یا هر چیز دیگری که برای زیبای به داخل بدن تزریق می شود، نخواهد بود.
۱۰. در سال های ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲، در صدر فهرست گران ترین بازیگران فرانسه قرار گرفت، این اولین بار بود که یک بازیگر زن نفر اول این فهرست بود. او همچنین گران ترین بازیگر زن خارجی هالیوود است.
۱۱. در ۱۵ نوامبر ۲۰۱۳، وی خود را نزدیک موزۀ لوور پاریس در قفس زندانی کرد و خواستار آزادی ۳۰ فعال سازمان صلح سبز شد که به دلیل اعتراض به وضعیت اقلیمی قطب شمال، در روسیه زندانی شده بودند. او وارد قفس شد و پرچمی در دست گرفت که روی آن نوشته بود: "من یک مدافع آب و هوا هستم." چند روز بعد، فعالان زندانی آزاد شدند.
۱۲. در ۱۵ مارس ۲۰۱۰، به همراه تیم برتون کارگردان "ماهی بزرگ" (۲۰۰۳)، لقب شوالیۀ هنر و ادبیات را از سوی وزیر فرهنگ وقت فرانسه، فردریک میتران، دریافت کرد. دریافت کنندگان این رتبه به خاطر سهم مهم شان در غنای فرهنگ فرانسه به این افتخار نائل شدند.
۱۳. در سه فیلم با موضوع ناتوانی جسمی نقش آفرینی کرده است: "از آبی تا آمریکا" (۱۹۹۹)، "دستۀ اسب سواران" (۲۰۰۵)، "زنگار و استخوان" (۲۰۱۲).
۱۴. در چهار فیلم با گیوم کنه همکاری کرده است: در "اگر جرأت داری دوستم داشته باش" (۲۰۰۳) و "آخرین پرواز" (۲۰۰۹) با او هم بازی بود و در دو فیلم "دروغ های مصلحتی کوچک" (۲۰۱۰) و "پیوندهای خونی" (۲۰۱۳) بازیگر فیلم کنه بود.
۱۵. به همراه سازمان صلح سبز برای بازدید از جنگل های بارانی گرمسیری که در حال نابودی به دست شرکت های بهره بردای از جنگل ها هستند، به کنگو سفر کرد. این سفر در مستند "جنگل های بارانی کنگو: زندگی در زمان عاریتی" (۲۰۱۰) نمایش داده شده است.
۱۶. در سال ۲۰۱۰، عروسک خود را برای کمپین فرانسوی یونیسف با عنوان "چهره های کودکانه فیلم خود را نمایش می دهند" طراحی کرد، که برای کمک به واکسیناسیون کودکان دارفور فروخته شد.
۱۷. حامی بنیاد مود فونتنوآ است؛ سازمانی غیر دولتی که به برنامه های آموزشی برای کودکان در مورد حفاظت از میراث حیاتی اقیانوس ها اختصاص دارد.
۱۸. فقط دو ماه طول کشید تا برای فیلم "مهاجر" (۲۰۱۳)، دیالوگ های خود را به زبان لهستانی (۲۰ صفحه) یاد بگیرد.
۱۹. فیلم های مورد علاقۀ او دیکتاتور بزرگ (۱۹۴۰)، "چه زندگی شگفت انگیزی" (۱۹۴۶)، "من کوبا هستم" (۱۹۶۴)، "پارتی" (۱۹۶۸)، "مرد فیل نما" (۱۹۸۰)، "پادشاه و پرنده" (۱۹۸۰) و "دو همسفر" (۱۹۸۷) هستند.
۲۰. بازیگران مورد علاقۀ او گرتا گاربو، رومی اشنایدر، ژولیت بینوش، تونی کولت، پیتر سلرز، چارلی چاپلین و لارنس الیویه هستند.
۲۱. کارگردانان ژاک اودیار و جیمز گری وی را با ماریا فالکونتی مقایسه کرده اند. فالکونتی در فیلم "مصائب ژان دارک" (۱۹۲۸)، نقش ژان دارک را بازی کرده است.
۲۲. جیمز گری کارگردان فیلم "مهاجر" (۲۰۱۳)، گفته است که کوتیار بهترین بازیگری است که تا به حال با او کار کرده است. گری نقش اوا سیبولسکا را مخصوص وی نوشت.
۲۳. در سال ۲۰۱۴، "پول ساز ترین بازیگر زن فرانسوی در قرن ۲۱" نامیده شد. فیلم های او از ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۴، بیش از ۳۸ میلیون بلیط در فرانسه فروخته و بیش از سه بیلیون دلار در سراسر دنیا فروش داشته است.
۲۴. در سال ۲۰۱۴، رابی کالین از دیلی تلگراف او را "بهترین بازیگر زن فیلم صامت زمان ما" نامید. دلیل این نامگذاری توانایی کوتیار در نشان دادن احساسات تنها با چشم ها و حالات چهره است، در حالی که وی هرگز در فیلم صامت بازی نکرده است.
۲۵. به گفتۀ وی "فانتازیا" (۱۹۴۰) و "ای تی، موجود فرا زمینی " (۱۹۸۲)، از جمله نخستین فیلم هایی بوده اند که واقعاً روی او تأثیر گذاشته اند.
۲۶. رسانه ها معممولاً با عبارت "پری دریایی فرانسوی" از او یاد می کنند.
- 10
- 5
